"De middelmaat is de norm, de passie is om zeep geholpen." Zo begint een pittig manifest, gericht tegen de electroclash-hype die de dansvloeren in Europa en Amerika in zijn greep houdt. Het schrijfsel staat groot op alle internetsites van Haagse electronicamuzikanten en platenlabels. Legowelt, Ferenc van der Sluijs alias I-f en DJ TLR behoren tot de initiatoren van deze actie. Ze richten hun pijlen op de snelle opkomst van retro-jarentachtig-electro. Vooral het International DeeJay Gigolo-label moet het ontgelden. I-f is hoorbaar kwaad. "Electroclash is gewoon techno met een gebroken beat. En dat zijn wij niet. We worden daarin geduwd, en dat zijn we zat." De Haagse dj/producer is pissig omdat hij vindt dat de electrosound waarmee het Gigolo-label nu sier maakt, oorspronkelijk van hem afkomt. "De ideeën komen echt uit Holland dit keer. We zijn er sinds 1995 mee bezig en we hebben een eigen sound ontwikkeld." Ook Legowelt heeft zich bij het manifest aangesloten. Danny Wolfers: "Het gaat me vooral om wat er omheen hangt. We hebben altijd gestreden tegen de platvoersheid van de dancecultuur. Het electroclashgebeuren gooit dat overboord en sleurt ons erin mee. Deze hele hype is de oppervlakkige dancecultuur ten top." Die oppervlakkigheid spreekt volgens Wolfers vooral uit de uiterlijkheden die de electroclashcultuur heeft ontwikkeld. "Het is nu opeens hip om als jongen met make-up op te lopen. En van die korte stropdasjes te dragen. Dat is niet wat we ermee bedoeld hebben." Maar hij geeft toe dat de hype ook de nodige voordelen heeft. Legowelt zal dan ook gewoon spelen op dergelijke feesten. "Dan spelen we gewoon, nemen ons geld in ontvangst en gaan dan naar huis." DJ TLR schreef het manifest en wil het best nog wat kracht bijzetten. "De populariteit van de muzieksoort waar wij mee bezig zijn begon behoorlijk te stijgen. Er kwam toen steeds meer trendy volk bij, die met onze dingen aan de haal ging en er een eigen draai aan gaf. Het is heel banaal geworden." De vaste dj van de Haagse Bunker-feesten stoort zich vooral aan de ironie die in de electromuziek geslopen is. "Er straalt een soort gebrek aan respect voor muziek vanaf die niet past bij wat wij doen." Het Gigolo-label ziet hij als de verpersoonlijking van de verschraling van de muzieksoort. "Het is een imperialistisch label. Ze proberen op slinkse manieren artiesten erbij te betrekken en claimen de electro." I-f ziet het ook als een mediaprobleem. "Ze schrijven maar wat. Alles wordt in een hokje geduwd. Natuurlijk leidt muziek een eigen leven, maar ik wil niet in de electroclashhoek geduwd worden, want dat is muziek voor beginners. En wij zijn inmiddels wel gevorderden." De hype die er om de electro is ontstaan, bevalt hem helemaal niet. "Hypes zijn altijd maar even, en voor een groep die ik niet echt als liefhebbers ervaar. Bovendien, zoveel goeie platen zijn er niet. De kwantiteit is er wel maar de kwaliteit niet." Hieronder volgt, in het Engels, de tekst van het manifest. Electro. Mediocrity has become the norm, the passion has been killed. Pretentious wannabe rockstars with inflated egos rule the mediawaves, cheap imitation clones with clown make-up on their faces rape the style, hyped up labels capitalize on it through slique A&R fistpuppets and mainstream culture - that two faced hydra - tries to assimilate it. Meanwhile white middle class consumerist kids with mohawks run around like lost chicken, eagerly lapping up the stale cum the corporate moloch spurts onto their spotty faces as their role models down another valium with a dirty brown sherry and drag themselves through the twilight of their miserable lives in front of a tv set where a video of Liquid Sky runs on repeat. NO MORE. We dont need the hollow catchphrases, the carefully created eighties retro fad, the empty music, the jaded cynicism or the poser attitude of the fake Gigolos who only sell their asses to the masses. You can all follow your leader into the electroclash HELL!