Okkie Bult vanuit De Periferie: Terwijl Chris Korda in Paradiso zijn veelbesproken beelden op een projectiescherm toont zit ik in de trein op weg naar Groningen, met een half oog meekijkend naar de duidelijk minder spectaculaire foto’s van mijn buurvrouw met daarop het nieuwe huisje en de auto van weet ik veel wie. Hoe ver is deze wereld verwijderd van wat zich op dat ogenblik in de ‘grote stad’ afspeelt. (Hoewel; was het niet het Nieuwsblad van het Noorden dat de organisatie van Lowlands erop attendeerde wat voor vlees ze in de kuip hadden?) Nu is het niet zo dat ik mij op deze avond bewust zo ver mogelijk van genoemd artiest en zijn voorstelling wil verwijderen; ik heb gewoon wat anders te doen. Maar was ik wel in Amsterdam geweest, dan zou ik zeker even gaan kijken. En niet omdat ik benieuwd ben waar de goede man nu eigenlijk voor staat. Want dat heb ik inmiddels vanuit vele bronnen kunnen vernemen, waaronder hijzelf. Nee, ik zou zijn gaan kijken omdat er mogelijk iets sensationeels te zien zou zijn. En eigenlijk maak ik mij daarmee schuldig aan dat wat Chris Korda ertoe heeft gebracht zijn omstreden filmpje ‘I Like To Watch’ te maken. Een stukje video waarin de aanslag op het WTC van vorig jaar gepresenteerd wordt als een pervers product ter bevrediging en vermaak van de televisiekijkende en door de media gehersenspoelde mens. Waaronder Chris Korda zichzelf trouwens ook rekent. Eigenlijk maakt dit Paradiso vanavond tot één groot conceptueel kunstwerk. De vraag blijft echter wat Korda er zelf precies van vindt. Het lijkt erop dat hij de gecorrumpeerde en destructieve geaardheid van de mens als gegeven aanneemt. De reden ook dat hij met zijn Church Of Euthenasia onder de slogan ‘Save the planet, kill yourself’ het uitsterven van het menselijk ras probeert te bespoedigen. Of zou er toch ook een ergens boodschap in zitten? ‘If you could see the you that I see when I see you see me, you would see yourself so different, believe me’ zong Henry Rollins ooit. Iets dat in dit geval, beide kanten op, tot nadenken zou moeten stemmen. Robert Lagendijk vanuit Het Centrum: Terwijl Okkie Groningen intuft, loop ik Paradiso voor de, pak hem beet, duizendste keer in. Maar voor de eerste keer word ik opgevangen door een keurige mijnheer die zijn hand uitsteekt: “Hallo, ik ben Luc. Hier heb je een persmap met wat informatie. Waarschijnlijk ken je het meeste al omdat veel van de 3VOOR12 site afkomt”. In de Paradiso Persmap zitten bio’s, interviews en inderdaad een paar artikelen van onze eigen site. Elk jaar is er wel een show als deze. Ik ben er een sucker voor. Zo zag ik ooit allerhande keukengerei het lichaam ingaan bij Jim Rose, de martelkamer van Genitortures, de vijfien minuten durende show van The Jesus And Mary Chain en ving ik net niet het gouden condoom bij Rockbitch. Elk jaar lukt het wel weer iemand om het halve Mediapark te mobiliseren zodat zijn ‘fifteen minutes of fame’ vastgelegd kan worden. Voor later, leuk! En het is natuurlijk nog leuker als je er ‘in het echt’ bij was. En daarom ga ik natuurlijk vanavond maar weer, ondanks de teleurstellingen die dit soort voorstellingen meestal met zich meebrengen. In de grote zaal staan zo’n tweehonderd man opéén rond de bar. Aan de andere kant nog eens honderd man bijéén die hun camera’s en opnameapparatuur bewaken. Op het podium een tafeltje met twee laptops; op de één een sticker met de tekst ‘I like to watch’. Korda woont sinds kort in Duitsland en staat pünktlich om negen uur op het podium: volgens afspraak. Korda (m) ziet eruit als een voorbeeldig Schoevers meisje: mooi zwart jurkje, haar strak in de bob en de polsen correct op de rand van de laptops. Met één druk op de spatiebalk begint de set. Terwijl Korda verlegen kauwgum kauwend af en toe de zaal inkijkt, is het voor de meeste mensen in het publiek te vroeg om te dansen. De rest van de aanwezigen filmt elkaar. De muziek die Korda maakt is eenvoudig te omschrijven als vrolijke partymuziek: house dus. En in plaats van soul-volle damesstemmen, gebruikt Korda verknipte geluidstapes uit zijn eigen kerk. Op het grote projectiescherm achter Korda vertoont hij beelden van zijn protestacties in Boston. Slechte handycam opnamen maar waarschijnlijk spannend voor een Amerikaan. Je ziet spandoeken met ‘Fuck Breeding’, ‘Eat A Queer Fetus For Jesus’ of ‘Eat People, Not Animals’. Mij deed de video op zich denken aan een avondje lokale televisie. Na een uur hield Korda ermee op (zoals in het persbericht al was beloofd). Voor de teleurgestelden die tijdens de set het nummer I Like To Watch wel langs hadden horen komen maar de beelden hadden gemist, werd de video alsnog vertoond. Korda stond aan de zijkant van het podium met z’n hoofd mee te knikken. Een jongen naast mij lacht erg hard om ieder vliegtuig dat in een Twin Tower vliegt en elke pik die klaarkomt. Als het laatste vliegtuig in het gebouw is gevlogen gaat het zaal licht even aan: applaus. "So now you know", zegt Korda met een zwoele stem in de microfoon. Het publiek wil meer en Korda geeft nog een tik op de spatiebalk. Ineens danst het hele publiek. De video maakt dus blijkbaar de beentjes los. Na de toegift wordt de persconferentie en ‘meet and greet’ in de kelder van Paradiso voortgezet. Iedereen moet in de hal wachten tot de kelder is omgebouwd tot perscentrum. Terwijl de zaal leegloopt slepen drie cameraploegen allerhande lieden voor hun lenzen. Door mijn camera opvallend op mijn buik te hangen ontsnap ik net aan een mevrouw met een hele grote microfoon. Het meisje achter mij heeft pech en moet voor de camera uitleggen wie Korda is. Aan de muren hangen postertjes met een citaat over de vrijheid van meningsuiting, opgesteld door het Europese Hof. Een slungelige cameraman filmt de postertjes. Daarnaast een agent die zijn pet voor zijn gezicht houdt. Z’n collega verveelt zich en loopt vast naar de uitgang. Ik kom vrij laat in de kleedkamer en zie Korda niet eens zitten omdat hij is ingebouwd door zo’n honderd nieuwsgierigen. Naast mij staat wat blowende jeugd. “Best een lekker wijf”, zegt de één. “KOPSPIJKERS!”, schreeuwt de ander. Met wat ellebogenwerk kom ik alsnog in de voorste regionen. Helaas is nu de batterij van mijn digitale camera helemaal gestorven dus is het tijd om naar huis te gaan. Ik pers mij langs Karin Spaink en vervolgens weer langs de blowers. Voor Paradiso deelt iemand in een middeleeuws pak stickers van Leefbaar Nederland uit. Leuker dan Rockbitch, maar niet zo leuk als The Jesus And Mary Chain concludeer ik. Chris Korda zal komende zomer in ieder geval ieder dance festival platspelen. Zeker. Na een kwartier ben ik thuis, zet de tv aan: een item in het late journaal over Korda. Ik zie mijzelf. Snelle jongens bij die publieke omroep.