Gisteravond alweer de laatste Club Lek van het seizoen. Eerste aantredende was de als altijd vermakelijke Antwerpenaar Daan Stuyven, die met een nieuwe bezetting zijn band DAAN alweer een andere richting had opgestuurd, een richting die hij ook verkent op zijn nieuwe cd Bridge Burner, namelijk die van de soul en disco. Dit alles natuurlijk overgoten met een indie-rock-saus. Dit was de zoveelste keer dat Daan in Club Lek speelde, al dan niet solo of met Dead Man ray (zijn andere band), maar in mijn herinnering was hij nooit zo goed als deze keer. Gekleed in een afzichtelijk strak pak maar soulvol zingend, bassend en gitaarspelend bracht hij een ode aan de disco, soul, en de electro van de vroege jaren tachtig -waarbij we flarden Curtis Mayfield, Prince, en zelfs Beegees voorbij hoorden komen. En toch onmiskenbaar zichzelf. Hulde voor deze ook al een dagje ouder wordende Vlaamse God. Laidback Luke deed daarn zij naam eer aan -vol zelfvertrouwen nam de jonge dj-muzikant plaats op de bank voor een interview waarin erg opviel hoezeer deze jongen zichzelf was. Zonder kapsones zette hij zich daarna achter zijn twee draaittafels, een sequencer en een cd -speler -en bouwde met zijn eigen songs van zijn puike cd Electronic Satisfaction een zeer onderhoudende set op, met als hoogtepunt zijn versneden versie van zijn single Popmusic. De avond kon niet meer stuk, maar toch was er iemand die zo met zijn wijsneus in de wolken had gelopen, dat hij meende de kloothommel uit te moeten hangen. Het tragische was, dat het hier mijn grote held Dan Bern betrof, een man die ik al jarenlang -vaste luisteraars weten het- trouw een plaatsje geef in mijn programma's. De al de hele avond chagrijnige en arrogante Bern had daar echter geen boodschap en aan en verziekte op wel heel saaie wijze het interview. Ook hier bewees hij zijn schatplichtigheid aan zijn meester Bob Dylan, alleen had hij niet diens briljantie om met echt leuke of snedige opmerkingen te komen. Zodat deze held voor mij op het podium van zijn voetstuk mocht sodemieteren. Helaas speelde de lul nog best verdienstelijk. Gelukkig was er daarna nog een spetterende afterparty met The White Hypes, DJ Sandeman en DJ Oscar en een paar Natte Honden, zodat het toch weer wel gezellig werd. Zo gezellig, dat ik vanochtend vroeg voor het eerst in het daglicht van mijn werk naar huis fietste. Tot 4 september!