Totaal hutje mutje vol met vooral veel 16 Hp-fans. PINBACK Bestaat uit de 2 Amerikaanse indie-veteranen Rob Crow (Heavy Vegatable, Thingy) en Zach (3 Mile Pilot) die ten huize van Zach op de computer de debuut-cd van Pinback, This is a Pinback-cd in elkaar knutselden. Een doorwrocht, laid-back geheel. Leuk interview en daarna: podium op. Live werd Pinback (4 mans) geplaagd door wat technische en vermoeidheidsproblemen, mij viel het niet tegen -maar een hoogtepunt, nou nee. Een optreden voor de diehards. Ook veel diehards waren afgekomen op... 16 HORSEPOWER Toen David Eugene Edwards en Jean Yves Tola uit Denver Colorado alleen al op de bank van Club Lek plaatsnamen viel er een geweide stilte -iets wat uniek genoemd kan worden in de altijd wat rumoerige studio Amstel op de woensdagavond. Die devote aandacht viel ook het interview ten deel waarbij -iets wat je niet zou verwachten bij deze zwaar op hand-band- heel wat te lachen viel. "How do you work?" Antwoord van David Eugene Edwards, zeer deadpan: "We don't." Van een zelfde soberheid was de set waarin ons vrome duo slechts begeleid door banjo & snare-drum (bespeeld met kwastjes) Club Lek vergastte op een intieme set, waarin een Dylan-cover (Nobody Except You) en een traditional (Wayfaring Stranger). Ademloos werd er geluisterd; ikzelf vond het een beetje eentonig. De in maart te verschijnen nieuwe cd Secret South vond ik (bij eerste beluistering) heel wat boeiender. Na deze banjo-dienst was het de beurt aan... MY MORNING JACKET Een band uit Louisville, Kentucky, die tot haar eigen stomme verbazing louter positieve recensies kreeg op hun cd The Tennessee Fire, zichzelf ook nog nummer 1 zag worden in de Moordlijst, en ook nog 's gevolgd werd door een tv-team van het VPRO programma Lola Da Musica. Kortom, we hadden hier met een ouderwetse hype van doen. Dat bleek al een beetje tijdens het interview, toen de 21-jarige zanger Jim James geen door hel en vagevuur verteerde oude bard was, die ooit nog bijles had gehad van Brian Wilson & Robert Johnson, maar gewoon een weldoorvoede, droogkomische Amerikaanse student. Na zijn verklaring een groot fan te zijn van The Stones en Led Zeppelin en dat 'Mistakes Are Good.', ging My Morning Jacket het podium op, en daar werden inderdaad heel wat foutjes gemaakt, maar het gaf niet, want sympathiek was het gezelschap wel. Hun in langzame tempo's gespeelde mengsel van country, blues en spector-pop kreeg niet iedereen enthousiast, en al snel bleek dat het unieke, spookachtige geluid van The Tennessee Fire, live niet echt benaderd kon worden. Pas tegen het einde, -en helaas buiten de uitzending- toen we eerst wat steviger nummers kregen en tenslotte Jim James met zijn kenmerkende hoge zangstem het bloedstollende "I will be there when you die" alleen vertolkte, viel de laatste skepsis weg. Een band die iets te vroeg te veel geprezen wordt, en waarvan nog moet worden afgewacht of zij werkelijk uniek zullen worden. Maar als ze dat worden, kan u, luisteraar, zeggen: "Ik was erbij, want ik luisterde toen al naar ze in... Club Lek!" En die Tennessee Fire-cd is gewoonweg prachtig. Waarvan acte, door uw dienaar, Jaap Boots