JJ72: "Eigenlijk zijn we heel egoïstisch."

London Calling-festival, april 2000.

Een goed concert kunnen ze niet afdwingen. Maar als de sfeer goed is, dan ráákt het je ook. Een gesprek met de kleine Ierse neefjes van Radiohead.

London Calling-festival, april 2000.

- NAAM + INSTRUMENT? Mark Greany (zang en gitaar), Hillary Woods (Bas) en Feargal Matthews (drums). - HOE OMSCHRIJF JE JULLIE MUZIEK ZELF? Mark: "Gewoon normale gitaarmuziek, maar dan goed gespeeld. We verhullen onze muziek niet in van die gitaarnevels - het blijft helder, 'clear noise' zou je het kunnen noemen." - WAT ZIJN JULLIE BELANGRIJKSTE MUZIKALE INVLOEDEN EN WAT MAAKT DIE ARTIESTEN GOED? Alle drie: "Joy Division, Nirvana, Depeche Mode, Pumpkins..." Mark: "Al die bands hebben dat speciale, dramatische gevoel, bijna 'opera-achtig', muziek die je raakt. Daar gaat het om, niet om of je al of niet foutloos speelt. Ik ben ook door klassieke muziek beinvloed - sinds m'n zesde speel ik viool, ik ben opgegroeid met klassieke muziek." - WAT IS JULLIE STERKE KANT? Mark: "We zijn maar met z'n drieën, twee mannen en één vrouw, dat geeft een andere 'dynamiek'. Voorheen waren we met vier 'blokes', dat geeft toch een ander sfeertje, je gaat anders met elkaar om." Hillary: "Ik vind het niet erg om de enige vrouw te zijn. Misschien zou ik het minder leuk vinden in een band met vijf man, maar met z'n drieën werkt het heel goed. We zijn ook drie heel verschillende persoonlijkheden." - WAT IS JULLIE ZWAKKE PLEK? Mark: "Live gaat het óf heel goed, óf slecht. We moeten de juiste sfeer bereiken, en we kunnen dat niet afdwingen. Eigenlijk is het heel egoïstisch: wij moeten ons lekker voelen, anders wordt het geen goed concert. Hoewel het publiek en de pers het meestal niet eens in de gaten lijken te hebben als we een mindere avond hebben... Je zou het een gebrek aan professionaliteit kunnen noemen dat we niet op commando een goeie 'gig' kunnen doen, maar het heeft ook een positieve kant: We houden het publiek nooit voor de gek, en onszelf ook niet." - WAT IS HET GROOTSTE COMPLIMENT DAT MENSEN JULLIE KUNNEN MAKEN? Feargal: "We speelden ooit in Manchester. Na het concert kwam een man binnen, heel beleefd. Hij vertelde dat hij nooit zo met muziek bezig was geweest, tot hij onze eerste single hoorde." Hillary: "Dat kan natuurlijk iedereen wel zeggen, maar hij leek heel eerlijk. En dat is mooi, dat je iemand zo kan raken..." - EN WAT IS DE MEEST ERNSTIGE BELEDIGING DENKBAAR? Mark: "Tja, beledigingen moet je accepteren als je een band bent. Je zet die deur open, dan komt er onvermijdelijk ook kritiek binnen. Maar als ze zeggen dat we net zo klinken als andere bands - dat vind ik onzin. Iedere band is uniek." - WAT ZIJN JULLIE MUZIKALE EN COMMERCIEELE DOELEN EN HOE GROOT SCHAT JE DE KANS IN DAT JE DIE HAALT? Mark: "Veel platen verkopen - ik wil een gewoon een gezonde bankrekening hebben. En daarvoor moet je je soms beperken in je muziek - niet alleen een plaat voor jezelf maken. Dat hebben we er wel voor over. We zijn nog jong, en willen gewoon verkopen. En muzikaal... Over tien jaar hoop ik tien songs te hebben die echt heel speciaal zijn. Zoals 'Love will tear us apart' van Joy Division dat voor mij is. Of 'Crying' van Roy Orbison. Songs die je na jaren kan terugluisteren, en je dan nog steeds tot in het diepst raken."