DTRH16: De zaterdagmiddagdroom van Whitney

Gouden tunes zonder al te veel intensiteit

Norbert Pek ,

‘The great Whitney is up next, so stay in this tent.’ Dat advies kwam van Woods, toen het drie kwartier eerder nog op het podium van de Fuzzy Lop-tent stond. De liefde is begrijpelijk. Beide bands maken indiefolk waarbij de kopstem de boventoon voert. Best komisch dat ze vlak na elkaar zijn geprogrammeerd.

Terwijl Woods al flink wat albums de wereld in heeft gebacht, is Whitney op pad met het onlangs verschenen debuut Light Upon The Lake. De twee oprichters Julien Ehrlich en Max Kakacek hebben al genoeg tourervaring, want ze zaten in het ondertussen opgeheven Smith Westerns. Jeweetwel, die band waarbij de volledige tent instortte tijdens het Pukkelpop-noodweer van 2011.

Houden we het nu een beetje droog?
Deze keer mag de band een high five doen met de weergoden want vlak voor aanvang barst een aanzienlijke bui los. Het gevolg: een flink volle tent bij aanvang van de show. Al zal er ook voldoende publiek zijn dat het debuut heeft gehoord en Whitney hoog op de verlangslijst heeft staan. Zij zien zingende drummer Ehrlich voorop het podium bezig.

Stond Whitney terecht op die verlanglijst?
De tien gouden liedjes van dat sterke debuut komen uiteraard allemaal voorbij. Ze worden degelijk gespeeld met een hoofdrol voor het melancholische indiegetrompetter van Will Miller. ‘No Woman’ is misschien wel het mooiste liedje dat deze festivaldag kent. Om de drie kwartier vol te kunnen krijgen worden ‘So Sad’ van Everly Brothers en ‘Tonight I’ll Be Staying Here With You’ van Bob Dylan gespeeld. Gemoedelijke keuzes, terwijl in het covermateriaal juist wat nodig venijn opgezocht had kunnen worden.

Wat miste er dan?
De reputatie van Whitney leert dat de band zichzelf bij de promotie van het jonge debuut de verdovende middelen niet laat ontnemen. Deze zaterdagmiddag valt het nog mee. De ochtendbiertjes zijn er als glazen jus d’orange ingegaan. Maar levensvreugd is duidelijk niet de favoriete hobby van Whitney. Behalve dan als zanger/drummer en bassist even lollig beginnen te tongen. Als Britney en Madonna het mogen, dan zij ook. Waar voorganger Woods soms enkele sterke liedjes van Whitney kan gebruiken, zou Whitney veel aan de intensiteit van Woods hebben. Ehrlich is naar eigen zeggen wel onder de indruk van de gig: nog nooit heeft Whitney zo’n grote show gespeeld. Dat had toch echt een extra motivaite voor het zestal mogen zijn, hoe aardig het deze zaterdagmiddag ook klonk.