Lowlands 2014 nacht: Interstellar Funk en FunkinEven geven laatste uren kleur

Met 3voor12 de zondagnacht in

door Jouko Peters; foto's Tim van Veen en Jelmer de Haas ,

Tijdens de laatste nacht van Lowlands 2014 is het een stuk minder druk op het terrein. Veel bezoekers vertrekken 's middags al richting huis vanwege het beroerde weer, maar dat weerhoudt ons er niet van om onze laatste uren te spenderen in de X-Ray en de Bravo. We zien de Amsterdamse belofte Interstellar Funk, Shlohmo, housegoeroe Prosumer, wereldster Kaytranada, Cashmere Cat en de afsluitset van hoogtepunt FunkinEven.

Interstellar Funk sloopt X-Ray al met opwarmset
Het laatste optreden in de X-Ray voordat nacht nummer drie van start gaat, is van de band Dark Sky, die een leadzangeres hebben met knalrood haar. Ze draagt doorzichtige plateauzolen waarop de eerste dj van vanavond, Interstellar Funk, ongetwijfeld niet zou kunnen lopen, en neemt tussen alle nummers door ruim de tijd. Tegenvallend. Nee, wij horen liever het begin van de grote Amsterdamse belofte Interstellar Funk. Olf van Elden, een van de jongens achter Tape Recordings, weet iedereen in de X-Ray van meet af aan bij de strot te grijpen. Hij begint onheilspellend, duwt er na zo'n tien minuten wat acid doorheen en bij Where's Your Child van Bam Bam lijkt het net alsof er mensen glazen op de grond kapot gooien. De muziek van Interstellar Funk werkt hypnotiserend, zien ook de Amsterdamse collega's Melon en San Proper, die backstage mee staan te dansen en de jonge Van Elden hoog hebben zitten. De Rotary mixer van Rush Hour is na Antal's set blijven staan in Biddinghuizen en dat blonde langharige daar prima mee uit de voeten kan, is snel duidelijk. Hij gaat van 'outta space' vocalen, richting New York-achtige house, terug naar stevig aanvoelende acidtechno, om er daarna gewoon je reinste disco doorheen te jagen. De beuker van Omar S die hij draait, de man uit Detroit is een van zijn grote voorbeelden, mag voor ons voor eeuwig door blijven lopen. Ja, Olf is een echte liefhebber, en hij heeft niet meer dan een uurtje nodig om de X-Ray volledig aan diggelen te helpen.

Shlohmo bereikt niet iedereen
Terwijl Interstellar Funk lekker bezig is en de Berlijnse housegoeroe Prosumer op staat te warmen backstage, rennen wij naar de Bravo omdat Shlohmo is begonnen. Jarreau Vandal is er net klaar met draaien, maar de tent puilt absoluut nog niet uit. Het is sowieso vrij rustig op het terrein. In de voor hem zo kenmerkende stijl, met die langzame en bedwelmende beats uit Los Angeles, krijgt Shlohmo de handen aan het begin van de nacht nauwelijks op elkaar. Gedanst wordt er ook niet echt, lijkt het, maar wellicht heeft dat te maken met de gesloopte voeten, die uitstekend verklaarbaar zijn op de zondag. In het begin van zijn set heeft Henry Laufer z'n jas nog aan, maar koud is het op het podium zeker niet. Met een witte pet op zijn hoofd, die belachelijke jas gaat na tien minuten uit, bereikt hij slechts een deel van het publiek met zijn met hiphopinvloeden doordrenkte sound. Vooraan gaat het los, zeker, maar naar achteren kijkend gebeurt er bijzonder weinig en lijkt iedereen half in slaap gevallen.

Housemasterclass van Prosumer
Als we terugkeren in de X-Ray heeft Prosumer zijn twee volle bakken met vinyl uitgebreid doorlopen. Naar schatting zijn het zo'n tachtig tot negentig stuks, voor een van de langste dj-sets van het weekend; de man uit Berlijn mag maar liefst tweeënhalf uur draaien. Achim Brandenburg is een grote stevige vent met sportieve kuiten en stevige wandelschoenen om zijn voeten. Als je hem ziet, zou je er bijna bang van worden, maar dat is helemaal nergens voor nodig. Hij is de vriendelijkheid zelve, zien we aan zijn lach. Als Interstellar Funk er een einde aan breidt, en Prosumer begint, neemt de Duitser direct even was gas terug. Het is tijd voor een masterclass vol met houseplaten uit het elektronische muziekwalhalla dat Berlijn heet. Prosumer, die het liefst lange sets draait en daar in 'zijn' Panoramabar ook vaak de ruimte voor krijgt, vindt het een eer om op Lowlands te mogen draaien. Dat is niet alleen aan hem te zien, dat vertelde hij ons ook van tevoren. Ja, Prosumer is zo'n echte vakman die veel vinyl draait en maar bar weinig digitaal doet. Net als Antal behandelt hij zijn platen alsof het zijn eigen kinderen zijn, en dat is mooi om naar te kijken.

Mensen kopen kaartje voor wereldster Kaytranada
Voor het eerst dit weekeinde is het op de zondagavond mogelijk om zonder geduw en getrek de Bravo binnen te komen. Dansen kan breeduit, zonder daarbij direct anderen lastig te vallen. Terwijl Kaytranada tegen de klok van 01.00 uur bezig is met zijn laatste voorbereidingen backstage, blijft het wat tam bij Shlohmo, die zichzelf afkondigt en daarbij nog even roept dat hij Shlohmo is. Alsof we dat nog niet wisten. Kaytranada dus, de man uit Canada die binnen no-time uit is gegroeid tot een wereldster van formaat. Hij begint met overstuurde vocalen en gecomponeerde klassieke muziek, om er daarna het begin van Inner Life's discohit I Like It Like That doorheen te breien. Afgelopen jaar stond hij, tijdens Pitch, voor het eerst in Nederland, en daar werd al snel duidelijk dat Kevin Celestin een grote toekomst voor zich heeft. Aan het applaus voor de Canadees lijkt af te leiden dat mensen speciaal een kaartje voor Lowlands hebben gekocht om Kaytranada aan het werk te zien. Veel drukker in de Bravo lijkt het alleen niet meer te worden vandaag. Sinds zijn broer hem op zijn vijftiende liet zien hoe hij zijn eigen beats kon maken, liet Celestin de muziek niet meer los. Opvallend is vanavond vooral weer om te horen hoeveel verschillende stijlen hij haast achteloos door elkaar heen lijkt te kunnen mixen. Zijn cocktail bestaat uit onder andere hiphop, RnB, bass, dubstep, soul, HudMo, en verschillende stijlen waar alleen hij het bestaan van lijkt te weten; zijn eigen sausje. Het steekt goed in elkaar en zijn nek lijkt af en toe wel gemaakt van elastiek, bungelen maar dus.

De housegreep van Prosumer
Als we net na de klok van half twee weer terugkeren in de X-Ray horen we Prosumer disco draaien, om daarna razendsnel over te schakelen naar Paul Johnson's Bootycall, uitgebracht op Dance Mania. Het gaat even los, maar zo los als gisteren bij Antal en Hunee, het nachtelijke hoogtepunt van Lowlands 2014, gaat het bij lange na niet. Prosumer neemt een hoop mensen in de housegreep, en als hij je eenmaal te pakken heeft, kom je er voorlopig niet meer uit. Voor degenen die het niet voor elkaar krijgen om in zijn flow te geraken, is het een lange en taaie set. Om 1.45 uur laat de Berliner met een laag en kaal geluid de dakplaten van de X-Ray ruim tien seconden pijn lijden. Hij gooit er vlak daarna een gortdroge kick tegenaan, en zodra de melodie terugkeert, rijdt de trein richting Berlijn weer in volle vaart. Zijn set is oerdegelijk en solide, dat vooral. Zelf staat hij veel stil, soms is daar even het vuistje of een ander winnend gebaar. Maar veel lees je aan de buitenkant van Prosumer verder niet af.

Cashmere Cat ordent muziek met smileys
Als we vlak voor het begin van de set van Cashmere Cat terugkeren in de Bravo, zien we een hoop minderjarigen keihard losgaan op de bedwelmende hiphopvibe en harde dubstep van Kaytranada. Er klinkt soms gejoel in de zaal. We horen zijn remix van Janet Jackson's If de revue nog passeren, en zelfs nog iets van de oudjes van Earth, Wind & Fire. Als Kaytranada tot slot zijn publiek nog even heel hard 'fuck you' laat roepen, maakt hij plaats voor Cashmere Cat. Magnus August Høiberg uit Noorwegen heeft, net als veel andere dj's dit weekend, een pet op, maar ook nog een capuchon. Lange blonde haren dansen om zijn hoofd. De piano inleiding waarmee hij begint is rustig en mooi, maar het blijkt slechts stilte voor de storm. Tien minuten later staat de Bravo in vuur en vlam en als climaxen bouwen een Olympische sport was, zou Cashmere Cat ongetwijfeld op het podium eindigen. Opvallend om te zien is dat de Noor zijn muziek in z'n laptop keurig heeft geordend op basis van smileys. Achter sommige tracks staat een vrolijke emoticon, maar hij heeft er minstens net zo veel met boze smileys. Wat we van tevoren al vermoedden, komt helemaal uit: Cashmere Cat schiet tijdens zijn set alle kanten op. Hij gaat van hardcore kicks naar iets dat klinkt als een zongebruinde zangeres die meeneuriet alsof er niks aan de hand is, en zijn vrienden van de band The Neighbourhood kijken tevreden toe. Ja, dit slikt iedereen in de Bravo als zoete koek.

FunkinEven gaat diep en is hoogtepunt laatste nacht
Eenmaal terug in de X-Ray is Prosumer aan het afronden. FunkinEven, die een pet op heeft en de klep van zijn hoofddeksel fier omhoog heeft staan, zit te genieten van zijn Duitse collega. 'He's really good', wil hij graag even kwijt, om ons daarna te wijzen op het blonde meisje vooraan. Hij noemt haar 'pretty', en ja, ze mag er inderdaad zijn; zelfs na drie slopende dagen Lowlands. Steven Tony Julien, echte naam, heeft een beugel in zijn mond, dus over een paar maanden staan zijn tanden weer keurig netjes naast elkaar. Whiskey drinken doet hij uit de fles, tot afgrijzen van de stagemanager, die hem al snel een glas komt brengen. Zonder het stil te laten vallen, neemt de man uit Londen over van Prosumer met een sexy housetrack; met veel energie en dikke chords. Iedereen in de afgeladen X-Ray lijkt er nog anderhalf uur vol voor te willen gaan, in een hoger tempo dan bij Prosumer, die voor zijn doen al stevig draaide. Soms razen er vliegende schotels met acid langs, maar alles blijft uiterst dansbaar en zijn sound 'rolt' als een gek. Een van de beste electronische acts - het toetje van vandaag - is tot het laatste bewaard, en daar zijn we blij mee. Bij Moodymann' s Dem Young Sconies gaat het dak er echt even af, en als FunkinEven, terwijl het al tijd is, eigenwijs doet en nog even doordraait, wordt hij tot stoppen gemaand. Het is over en sluiten in de X-Ray. De laatste knallen van Lowlands 2014 klinken bij Rustie, die met een edit van I Wanna Be Your Lover van Prince werkelijk alle handen nog op elkaar krijgt; een waardig einde van de derde en laatste nacht.