The Kik, Lowlands India, zaterdag 16 augustus 2014
Lowlands 2014: The Kikt er pas laat in
Verliefd op die ene cover en dat plaatje
Dave von Raven is vaste gast op Lowlands. Ditmaal mag de presentator (doorgaans van de Charlie) aantreden in de India en hij mag die gekke Nederbeatkliek meenemen. Feestje toch zeker?
HET CONCERT:
DE ACT:
Nederbeat uit Rotterdam, Veenendaal en Tilburg. Na het verscheiden van The Madd (de vorige beat-uitspatting van Dave von Raven) gaat The Kik alweer even mee. Drie jaar en twee albums om preciezer te zijn. Bijna niemand weet meer dat ze nog vóór het debuutalbum het Engels voor de moedertaal verruilden. De groep baarde net voor Lowlands opzien bij Giel Beelen met een verdraaid gevoelige cover van Chef'Special. Hier hebben ze de blazerssectie (met onder meer saxofonist Benjamin Herman) wel bij zich.
HET NUMMER:
Hier had makkelijk 'Simone', 'Want Er Is Niemand' (van hippietroubadour Armand), 'Cupido' en zeker 'Verliefd Op Een Plaatje' kunnen staan. Want The Kik schrijft veel goede nummers, zeker tekstueel is Van Raven een fenomeen. En de band voert de songs ook verdomd lekker uit. Gezien de voorgeschiedenis en de respons past er echter maar één nummer: 'Schuilen Bij Jou', de cover van Chef'Specials 'In Your Arms', die hier ook behoorlijk emotioneel uit de Rotterdamse en Veenendaalse strotjes komt. Klasse, een goede geloofwaardige Nederlandstalige cover van een Engelstalig nummer is niet voor iedereen weggelegd.
HET MOMENT:
Het is opvallend tam in de India, zeker als je nagaat dat de mensen tot buiten de tent voor The Kik staan. Maar de band wast dit soort varkentjes al langer. 'Zijn er ook Simones in de zaal?' vraagt Dave in z'n kenmerkende, onvervalst Rotterdamse tongval. Twee dozijn handen in de lucht. 'Zoveel joh?' constateert gitarist-zanger Arjan Spies lachend. 'Nee joh, da's een kerel.' 'Oh, dat vind ik ook fijn,' riposteert Van Raven. Die het idee om alle Simones op het podium te noden, meteen laat vallen met een beroep op de security. De act trekken ze door het nummer in door telkens voor de naam 'van wie?' te vragen en het publiek te laten antwoorden.
OOK OPMERKELIJK:
Nog een beproefd recept volgens Dave. 'Dit is een heel oud trucje, maar werkt altijd. Het is een festival, hè. Everybody say yeah! Everybody say yeah!' Niet voor niets beproefd inderdaad. 'Maar we zijn een Nederlandse band dus jullie moeten Nederlands leren: iedereen zegt jaaaa!' En jazeker.
HET PUBLIEK:
The Kik trekt veel bekijks, de supporters zijn tot buiten de India samengedromd. De aandacht is er, ook vooraf. De creatief-met-karton werkplaats Cardboarders werpt vruchten af, we zien 'The Kik', één van de veronderstelde Simones met die naam en een pijl omlaag boven haar hoofd zwaaien en iemand heeft een kattenkop gemaakt met de naam Erik erbij, naar de gelijknamige 'buurkat, die eigenlijk Nina heet...' Fans genoeg, maar waarom gedragen ze zich zo timide tijdens een groot deel van de show? Staat het gros dan toch op die ene cover te wachten? De sneller gespeelde nummers en (rockabilly-)intermezzo's trekken ze echter wel, dus wellicht komen ze niet voor de tekstuele diepgang van de groep.
HET OORDEEL:
Dat zegt meer over het publiek dan. The Kik is immers geen Fiddler's Green, en gelukkig maar. Heel knap hoe Dave de Nederlandstalige tekst op die melodielijnen legt. Die mogen dan soms van Beatles en consorten geleend zijn, maar toch. De Rotterdammer schrijft geen platitudes. Het zijn alledaagse, zeer herkenbare situaties, maar op niet voor de hand liggende wijze vertolkt, speels en telkens een glimlach ontlokkend. Pure taalkunst eigenlijk, het misverstand dat The Kik een feestband zou zijn logenstraffend. En zo is het toch een beetje een bedrukt feestje. Tot ze ondanks de belofte toch niet klaar zijn en alsnog de cover 'Schuilen Bij Jou' inzetten. Kijk, dáár zijn al die mensen. Slim, heel slim gedaan wel. De echte afsluiter 'Verliefd Op Een Plaatje' is dan echt het feest dat het hoort te zijn. Wij zijn ook verliefd op dit plaatje en dat vrouwelijk schoon. Goede band, die steeds beter, maar niet altijd begrepen wordt.