Bullet For My Valentine, Lowlands Grolsch, vrijdag 16 augustus 2013
#LL13: Old school circlepitten met Bullet For My Valentine
Welshe band krijgt publiek na enige aanmoediging mee
Metalcore uit Wales op Lowlands? Dat moet wel in de Grolsch staan. Kan niet missen, en Bullet For My Valentine is in de een na grootste tent van het festival prima op zijn plaats. V-gitaren, gitaarsolo's, thrashy drumwerk, mosh- en circlepits; dit is de blauwdruk voor een metalshow.
HET CONCERT:
DE ACT:
De Welshe metalcoreband Bullet For My Valentine heeft in vijftien jaar een fikse following opgebouwd. De groep, begonnen als coverband Jeff Killed John, ging van heavy en classic metal naar metalcore en verkocht ruim drie miljoen langspelers. Vierde album Temper Temper verscheen dit jaar. BFMV is misschien geen typische Lowlandsband, maar de Welshmen hebben cross-overpotentieel en zijn groot. Hoe groot? Zeven miljoen FB-likes, 150.000 Twittervolgers en een half miljoen views voor de nieuwe video 'Breaking Point' geven een aardig idee.
HET NUMMER:
Slotnummer 'Tears Don't Fall' is een van de oudste en bekendste BFMV-songs. En eigenlijk ook wel een van de meest toegankelijke en geslaagde. In het nummer van debuutalbum The Poison (2005) wisselt BFMV rustige, gezongen passages veelvuldig af met heavy thrashy gitaarwerk. Het is - ook door de herkenbaarheid - de meezinger van de set.
HET MOMENT:
Voor de solo van Padge, lead-gitarist Michael Paget, is niet voor niks een spot op de setlist ingeruimd. Net als frontman Matt Tuck heeft Padge een klassieke V-gitaar (Gibson Flying V), die niet alleen heel erg heavy metal oogt, maar ook zo bespeeld wordt. Padge gooit die riffs er vingervlug uit en eindigt met een fijne lick die zo overgaat in het volgende nummer.
OOK OPMERKELIJK:
'Are you ready for some heavy fucking metal!' Dat is wat Matt en kompanen willen spelen en dat is wat ze van het publiek willen zien. In oudje 'Waking The Demon' komt dat helemaal goed: vanaf het vurige intro ontstaat er in het voorste vak een grote en een nog grotere circlepit, waarin de ene na de andere onderuit gaat en weer opgepikt wordt. Old school heavy metal vibes, die het anno 2013 nog prima doen op Lowlands.
HET PUBLIEK:
De Grolsch is goed volgelopen voor de Welshmen. Afgaande op de vraag van Matt Tuck heeft het merendeel de band nog niet eerder gezien en van die primeur zullen ze geen spijt hebben gekregen. De band heeft vooral in het begin - ja, het is nog vroeg - het idee dat ze het publiek een beetje moeten oppeppen: de respons is wat lauwtjes, maar ze krijgen zeker met het bekendere werk de volle tent uiteindelijk volledig mee: klappend, juichend, springend en circlepittend.
HET OORDEEL:
Deze set zit goed in elkaar; vanaf het Carmina Burana-intro tot de klassieke slotsong. Het drumwerk is wel van zodanig mitrailleurniveau dat het geheel wat dichtsmeert en aanvankelijk wat op elkaar gaat lijken. De combi van brute metal met softe emo-zang blijft een aparte, maar het werkt als een malle, ook in de Grolsch. Het razende gitaar- en drumwerk neigt soms meer naar thrash metal. BFMV is een goede, strakke liveband met vier in het genre prima platen, maar dat heeft (gezien deze show van een uur) toch niet overdreven veel memorabele nummers opgeleverd.