Bonobo, Lowlands Grolsch, zaterdag 17 augustus 2013
#LL13: Bonobo beter af zonder band
Achtergrondjams voor personeelsborrels
'Lowlanders zijn als Bonobo’s: ze lossen conflicten op met seks.' Bioloog Jeroen Swinkels toog in de documentaire Life @ Lowlands vorig jaar naar het festival om parallellen tussen festivalgangers en het dierenrijk te leggen. Vanmiddag staat er een Bonobo op het podium en hoef je de bronstige Lowlanders inderdaad niet ver te zoeken, zo bewijst het bord ‘Bonerbo’ dat omhoog gehouden wordt. De set van Bonobo is echter niet alleen seks- maar ook zielloos.
HET CONCERT:
DE ACT:
Dromerige dance doet het dit jaar goed op Lowlands. ‘Slaapkamerdance’, zoals Robert van Gijssel van de Volkskrant het noemde. Ook James Blake en Mount Kimbie moeten het van verstilde introspectie hebben en niet van stuwende four to the flour beats. Bonobo (artiestennaam van de Britse producer Simon Green) opereert al wat langer binnen dit genre. In 2001 kwam debuutplaat Animal Magic uit, de organische mix tussen triphop, jazz en dance op die plaat sloeg aan. Op latere platen zocht Bonobo steeds meer het experiment op. Op Bonobo’s laatste album The North Borders een wat melancholischer sound in tracks als ‘Cirrus’. En het wonderschone, diepe ‘Heaven For The Sinner’, met vocals van Erykah Badu.
HET NUMMER:
De live-band van Bonobo zorgt weliswaar voor een organische sound, maar af en toe gaat het te veel kabbelen. Na twee nummers met zangeres knalt Green er solo in met ‘Kiara’, dé hit van het album Black Sands uit 2010. Met een Flying Lotus-achtig eclecticisme en diepe bassen is de track een stuk spannender dan de meeste Bonobo-nummers.
HET MOMENT:
De opbouw van het eerste nummer van de set ‘Emkay’ is fraai gedaan. Met een wat snellere beat dan gebruikelijk krijgt Bonobo de Grolsch meteen mee en als de drums erin komen, staat de hele tent al te dansen.
HET PUBLIEK:
Op veel momenten is het moeilijk om echt wat te doen met de muziek van Bonobo. Lang niet de hele set is dansbaar; echt veel te zien is er ook niet op het podium. Misschien is het nog het beste om op gehoorafstand van de tent met een biertje in het gras te gaan liggen. Tijdens de meer opzwepende nummers wordt overigens wel flink gedanst.
HET OORDEEL:
Vanaf 2004 al treedt Bonobo met een live-band op, aan trends ontkom je immers niet in danceland. Zelf leidt hij de band op basgitaar. Helaas heb je soms het idee dat je in de jazzkroeg om de hoek naar de wekelijkse jamsessie bent gegaan, zo saai is het bij vlagen. Vooral de gitarist speelt fantasieloos. De vlakke stem van zangeres Szjerdene gaat bovendien op de zenuwen werken. Pas als Green zichzelf verliest in experimentele beats met alleen de drummer, of in zijn eentje de hits ‘Kiara’ en ‘Kong’ achter elkaar speelt, komt de set echt op gang. De dwarsfluit en klarinet vormen wél een goede toevoeging. Natuurlijk kun je het van Bonobo die bekend staat om zijn loungy beats niet verwachten dat hij met een set vol knallers komt. Maar dat het veel spannender kan, bewijst hij zelf op de sterke momenten in de set. De rest is geschikter voor de personeelsborrel van het yogacentrum.