Band Of Horses, Lowlands India, vrijdag 16 augustus 2013
#LL13: Prachtige oude hits van Band Of Horses
Vroeger was alles beter
Band Of Horses moet het vanavond van de oude nummers hebben. Geen straf voor de Lowlandsganger: liedjes als ‘The First Song’ en natuurlijk ‘The Funeral’ zijn nog altijd prachtig. Wel legt het optreden de vinger op een zere plek: de laatste twee albums van de band kunnen niet tippen aan het werk uit de beginjaren. Maar fraaie momenten zijn er gelukkig nog genoeg.
HET CONCERT:
DE ACT:
Indiegezelschap Band Of Horses uit Seattle is inmiddels ook al weer jarenlang bezig: het was 2006 toen het prachtige debuut Everything All The Time uitkwam bij Sub Pop, met hitsingle ‘The Funeral’. Zowat de hele band stapte vervolgens op. Frontman Ben Bridwell zocht vervangers en kwam met het consistente vervolg Cease to Begin, hoewel er voor het eerst al wat meer country-invloeden te horen zijn op deze plaat. Dat smaakte naar meer, de band verliet Sub Pop en bracht de derde plaat in eigen beheer en bij major label Columbia uit. Niet dat Band Of Horses daarmee een ‘Kings-Of-Leontje’ heeft gedaan: Infinite Arms is een wat rauwere plaat met Neil Young-achtige scheurgitaren. Op de laatste plaat Mirage Rock zoekt Band Of Horses het nog meer in de americana.
HET NUMMER:
Wat een ontzettend aangename verrassing als ‘The First Song’, het wonderschone openingsnummer van Everything All The Time, al als tweede nummer op de setlist blijkt te staan. Deze song heeft echt alles van de dromerige melacholie die Band Of Horses in de beginjaren zo’n goeie band maakte.
HET MOMENT:
Mooi moment als de band de eerste noten van ‘No One’s Gonna Love You’ inzet. Duidelijk een nummer dat is blijven hangen na al die jaren, en dat is terecht als je hoort wat een fraaie uitvoering Band Of Horses vanmiddag uit zijn gitaren tovert.
OOK OPMERKELIJK:
Je verwacht eigenlijk elk moment dat één van de gitaristen zijn gitaar boos weggooit, ‘Fuck it dude, let’s go bowling’ zegt en opkrast. Oftewel, de beste man lijkt sprekend op Walter uit The Big Lebowski.
HET PUBLIEK:
'Looks quite busy down there,' zegt Bridwell opgetogen als hij het podium van de kleine India tent betreedt en de eerste blikken opvangt van zijn publiek van vandaag. Dat mag misschien aan het begin zo zijn, maar al na een paar nummers haken wat mensen af, en gedurende het optreden slaagt Band Of Horses er niet in de aandacht vast te houden. Sommigen staan met de rug naar de band toe te ouwehoeren met hun vrienden en dat is altijd erg vervelend bij bands als deze. De nieuwere songs krijgen een lauwe ontvangst. Het publiek juicht wel als de band ‘No One’s Gonna Love You’ inzet, maar ook deze song wordt niet meegezongen, behalve dan door één bezopen gast die het als serenade voor zijn vriendin brengt.
HET OORDEEL:
Je moet als recensent altijd uitkijken met ‘vroeger was alles beter’-retoriek, maar in het geval van Band Of Horses is het helaas echt zo. Is dat erg, als het om dit Lowlandsoptreden gaat? Niet eens zozeer, de band weet het zelf stiekem ook wel, en stopt de oude hits op strategische plekken in de setlist. ‘The Funeral’ wordt vrijwel aan het begin gespeeld. En door waardig af te sluiten met magistrale songs ‘The Great Salt Lake’ en ‘Is There A Ghost’ hoeft niemand al te chagrijnig de India uit te komen.