Bij de openingstrack wordt meteen duidelijk dat de band zeker niet alleen terug naar zijn roots wil met Following Sea. Quatre Mains - tevens de eerste single - is het eerste geheel Franstalige nummer van dEUS. “Dat is het geluk dat wij als Belgen hebben; dat Frans ons niet helemaal vreemd is. Et voilà, het is op de radio nu", zei frontman Tom Barman afgelopen vrijdag in een telefonisch interview met 3voor12. Barmans hoofdthema’s - tijd, liefde, seks en dood - zijn volgens de zanger te vinden in Quatre Mains. Grote thema’s, maar toch zijn de Belgen nooit een band van het grote gebaar geweest. Quatre mains, vier handen, het is zowel een muzikale term (twee pianisten die één piano bespelen) als een erotische referentie: vier handen op één lichaam. Barmans songs zijn overladen met dit soort fijnzinnige metaforen. Nooit krijg je het idee dat hij een boodschap probeert op te dringen.
Muzikaal zocht dEUS met elk album wel steeds meer het grootse op. Op de vorige plaat Keep You Close bereikte deze trend een apotheose, met bombastische tracks als het symfonische titelnummer of de duistere afsluiter Easy. Op Following Sea gooit de band het roer om. Following sea is een term die zeevaarders gebruiken voor een golfrichting die meegaat in de richting van de boot. De zee ‘volgt’ bij wijze van spreken de richting van het vaartuig. Gemakkelijk weer dus; zeilers hebben de wind mee en hoeven niet zigzaggend tegen de windrichting in te laveren. Een treffende titel voor de luchthartige toon die de plaat kenmerkt. Zeker na het vrij duistere Keep You Close valt het album op door opgeruimde, montere nummers als The Soft Fall: this is what the good life is zingt Barman over een opbeurend mid-tempo nummer. Hier zit een volgende single aan te komen. Crazy About You heeft eveneens deze welhaast zomerse sfeer, maar lijkt toch een bitterzoete ironie in de teksten te verbergen.
Het album grijpt veelal terug op het meer groovy oudere werk van de band. De spoken word coupletten van nummers als Quatre Mains of Hidden Wounds doen denken aan het klassieke Fell Of The Floor, Man van tweede plaat In A Bar, Under The Sea. Het rijk gearrangeerde Sirens heeft dan weer meer de melodieuze sound van een song van Pocket Revolution of Vantage Point. Girls Keep Drinking is dEUS op zijn meest funky, maar daarna neemt de band gas terug. De plaat gaat over in een fraai, rustig middenstuk. De weemoedige ballade Nothings doet denken aan het beste kalme werk uit de catalogus van dEUS, denk bijvoorbeeld aan Hotellounge of Sister Dew.
Ondanks de korte tijdspanne waarin de plaat gemaakt is, voelt Following Sea niet afgeraffeld aan. Alle nummers zijn tot in de puntjes afgewerkt, met veel studio-effecten en synthesizers om extra dynamiek in de tracks te creëren. Wel kun je je afvragen of alle nummers de plaat hadden gehaald als de band meer tijd had genomen. De constante kwaliteit van een album als The Ideal Crash wordt op Following Sea niet gehaald. Tegen het eind is de schwung er wat af met het wat logge, trage The Give Up Gene en Fire Up The Google Beast Algorith. Laatstgenoemde track is zo experimenteel als de titel doet vermoeden maar voelt wat gekunsteld, alsof dEUS probeert de gekte van de eerste twee albums te evenaren. De ook in dit nummer hoge productiestandaarden verraden dat die dagen echt achter dEUS liggen.
De band herpakt zich knap met afsluiter One Thing About Waves (zo’n typisch cryptische dEUS-titel), die de plaat alsnog met een flinke portie donkere bombast afsluit. De ‘following sea’ kabbelt toch niet zo kalm tegen de oevers als de band eerder op het album deed vermoeden: one thing about waves / and how the mood can change zingt Barman meeslepend over galmende gitaren. Meer luchthartigheid oké, maar dEUS blijft dEUS.