Motel Mozaique: Zonder broerlief raakt Julia Stone regelmatig de draad kwijt

Na een sterk begin wordt het samenspel met haar band minder

Tekst: Lodewijk Hoebens, Foto's: Marcel van Leeuwen ,

Julia Stone sluit Motel Mozaïque af in de Gouvernestraat. Na Boy & Bear is het publiek massaal blijven hangen voor de Australische collega. Voor haar is het zeker niet de eerste keer dat ze in Nederland optreedt. Al ging ze vroeger altijd met broerlief Angus op stap. Vanavond staat ze solo op de planken, dat wil zeggen met een vijf man sterke begeleidingsband. Ze zegt dat het ‘nervewrecking’ is, maar wij zien vooral een zelfverzekerde dame die met haar frêle stem opgaat in haar zware teksten. Haar expressieve trekjes en de keuze van aparte instrumenten als een trompet of banjo zorgen net voor dat beetje meer sfeer.

CONCERT
J
ulia Stone, Motel Mozaïque, Gouvernestraat Zaal 1, zaterdag 21 april 2012

MUZIEK
Julia is natuurlijk bekend van het duo dat ze vormt met haar broer Angus. De muziek die staat op haar debuut ‘The Memory Machine’ en haar nieuwe, in mei te verschijnen, album ‘By The Horns’ verschilt niet zoveel met haar oudere werk. De teksten zijn enkel een stuk persoonlijker en tegelijk ook depressiever. "If you want happy music, go to a wedding", stelt ze. De lyrics gaan vooral over liefdesproblemen. Ze probeert het op vaders advies nog positief aan te pakken door de refreinen vrolijk te laten klinken. Dit werkt niet altijd, zoals in de eerste single van het nieuwe album ‘It’s not Okay’. Dan maar een proost uitbrengen met een verantwoord glaasje rode wijn. Haar stem heeft hier niks onder te lijden, De hese, flexibele en vooral krachtige vocalen laten ons songs horen over stoute vriendjes en het praten van onzin als men iets te veel gedronken heeft. 

PLUS
Het concert wordt intens geopend door Julia en haar toetsenist achter een zwarte piano. Met een groep vrienden als begeleidingsband zit het onderlinge spel wel snor. Ze brengen zelfs een originele cover van the National’s 'Bloodbuzz Ohio'. Uiteraard staat Julia centraal en haar mooie, sterke verschijning weet de zaal in vervoering te brengen. Haar guitige glimlach en overduidelijke spelplezier, brengen af en toe wat kippenvel teweeg.

MIN
Julia Stone is een grote artiest, die als afsluitende act best wat positiever had kunnen afsluiten. De focus verdwijnt naarmate de set vordert en het samenspel tussen haar en de band raakt ook zoek. Het kan zijn dat ze de kracht mist van haar broer, maar over het algemeen is het gehele concert nogal middelmatig voor haar doen. Ze speelt verschillende instrumenten zelf, maar haar stem komt het beste tot zijn recht als ze niks om handen heeft.

CONCLUSIE
Miss Stone heeft een mooie uitstraling en een zeer fijn stembereik. Het is een strot waar je van moet houden, maar de klasse en gemak stralen van haar performance af. Toch ontbreekt er iets. Of het te maken heeft met haar solo-optreden en of ze daadwerkelijk haar broer nodig heeft, zal de toekomst uitwijzen. Julia en haar band kunnen de komende tijd alleen maar meer naar elkaar toe groeien.

CIJFER: 
6,5