#ADE12: Monster Mash is een feest tot achter de draaitafels

Electro en t-shirts vliegen door de zaal

Laurence Tanamal ,

De naam klinkt als een monstertruck show, maar de onversneden electro die er op Rauws Monster Mash geproduceerd wordt lijkt vanavond dezelfde extase vrij te maken als het zien van een verpulverde auto. Met een avond die stap voor stap agressiever lijkt te worden, maar wel netjes binnen de dansbare lijnen van electro blijft, lijkt de avond geen moment in te storten. Vooral het feestje dat achter de dj’s gebouwd wordt door collega’s en andere figuranten zorgt voor een gezamenlijke sfeer. Grootste gemis van de avond is Crookers, die op de dag zelf bekend maakte uit elkaar te gaan.

Terwijl de eerste gasten rustig binnendruipen - de vroege vogels konden nog wat van de energieke set van Nobody Beats The Drum meepikken - wordt de Max warmgedraaid door Henzel en Disco Nova. Rustig op gang komend, maar aanstekelijk genoeg om een paar aanwezigen naar voren te krijgen. Tegen elven loopt de drukte op en zodra Joost van Bellen plaats neemt achter de draaitafels lijkt het feest officieel ingeluid. Vooral in het begin van zijn set wordt er nog voortgeborduurd op die van Henzel en Disco Nova, maar al snel doet hij er een schepje bovenop met fanatiekere beats. Van Bellen voelt zich wel op zijn gemak. Rustig zoekt hij wat cd’tjes uit van de map achter hem en hij neemt vaak de tijd om uitdagend, met zijn handen in zijn zij, in het publiek te staren. Zodra de eerste herkenbare samples en melodieën vrijkomen krijgt hij het publiek, dat inmiddels in een flink aantal is gestegen en nagenoeg de gehele zaal vult, naar zijn hand. Onder luid gejuich wordt zijn set ontvangen, ook als hij er wat hiphop elementen doorheen mengt.

De meest opvallende set in de Max wordt verzorgd door Para One. Van Bellen kondigt hem aan als dj die misschien wel het beste dance-album van 2012 heeft afgeleverd ("Passion"). Met zijn zakelijke kantoorlook (bril, stropdasje) lijkt het bijna alsof hij met het krantje onder zijn arm en een koffer vol plaatjes naar de Melkweg is vertrokken. Wat voornamelijk opvalt is zijn eclectische begin. Onder licht gebroken beats en allerlei uiteenlopende geluiden, zoals telecommunicatiesamples, creëert hij een nieuw soort dansmuziek die de avond tot dan toe nog vreemd was. Misschien zelfs iets te ver buiten de tot dan toe keurige lijntjes, maar hij komt er mee weg door zijn rake passende beats zodat hij zich allerminst van het publiek vervreemd. Op een aangesloten pad beïnvloedt hij handmatig de drumpatronen die daardoor als licht chaotisch, maar niet overheersend een effectieve extra dimensie aan zijn set toevoegen. Nog meer uiteenlopend zijn de beelden die zich op de schermen achter hem afspelen. Van inheemse beelden naar wiskundige formules naar Japanse verlichte steden.

Hoe lekker de avond ook draait, dat beetje extra moet nog komen. Surkin stelt meteen orde op zaken door agressie onmiddellijk te brengen. Met voornamelijk een laptop en een kleine synthesizer roept hij de ene na de andere baslijn op. Het publiek reageert in het begin nog wat onwennig. Even later heeft iedereen zijn draai gevonden en gaat helemaal los. Een set in hoge versnelling die mede door Surkins vitale stage performance boeiend is om te ervaren. Nu het feest echt goed los is kan er eigenlijk nog weinig fout gaan. Brodinski en Gesaffelstein houden de dansmachine beheerst in werking. De meest ‘vuile’ beats worden voor het laatst bewaard. Het publiek ontvangt elke nieuwe track die zij rond vijven nog krijgen uitzinnig. De Monster Mash T-shirts die gedurende de avond willekeurig het publiek ingeworpen worden zijn gewild en leveren confrontaties op tussen meerde personen die er één vangen. Tegen het einde staan veel mensen, waaronder collega-dj’s, uitbundig mee te dansen achter de draaitafels, wat zorgt voor een feest dat weinig grenzen kent tussen de dj en het publiek.

Zodra de lichten aangaan en de deceptie voelbaar is, haalt Joost van Bellen elke aanwezige nog even naar voren voor een ‘fotomomentje’. Niet dat het feest ooit afloopt, want een uur later, van zes uur ’s ochtends tot twee uur ’s middags, is er gewoon weer een afterparty met onder andere Speedy J.

Volledige line up: Erol Alkan, Brodinski, Gesaffelstein, Para One, Surkin, Club Cheval, Rory Phillips, Justin Robertson, Dan Avery, Joost van Bellen, Henzel & Disco Nova en RipTide