Redshape ervaart de wet van de remmende voorsprong

“Ik ben bijna weer met mijn hoofd in het heden”

Atze de Vrieze ,

In het echt is hij er nog nooit geweest, maar als producer achter zijn masker de ogen sluit, kan hij de geest van Detroit, 1990, uitstekend voor de geest halen. De Duitse producer over de wortels van de techno, zijn jeugd in de DDR en nostalgie.

“Ik ben bijna weer met mijn hoofd in het heden”

“Als je me backstage vraagt of je met me op de foto mag, reageer ik niet grappig.” Producer Redshape waarschuwt maar vast. Het is hem menens met dat rode masker. De Duitser draagt het sinds een paar jaar zo consequent dat in eerste instantie bijna niemand wist wie hij was. Velen vermoedden zelfs een bekende dj achter het masker, maar inmiddels is bekend dat het om de Duitser Sebastian Kramer gaat. Een beetje paradoxaal is het wel. Redshape draagt een masker omdat hij vindt dat de muziek centraal moet staan in plaats van de persoon er achter, maar uiteindelijk heeft iedereen het meer dan bij andere dj's over zijn identiteit. “Ja, dat is wel vervelend”, zegt de Duitser. “Maar aan de andere kant merk ik ook dat het masker een eigen karakter wordt. Een soort Mensch Machine.”

Laat zo’n verwijzing naar Kraftwerk maar aan Redshape over. Meer verwant is hij nog aan Detroit legende Mike Banks, die zich in de jaren negentig nog obsessiever achter een masker verschool dan Redshape. Hij kent zijn klassiekers in de elektronische muziek. Als jongen uit de DDR luisterde hij naar Jean Michel Jarre en Tangerine Dream, begin jaren negentig ontdekte hij de Hollandse hardcore, en halverwege de jaren negentig ging de wereld voor hem open toen hij in aanraking kwam met Detroit techno. “Het moet 1995 of 1996 geweest zijn dat ik de documentaire Universal Techno zag. Alles wat mensen als Derrick May en Jeff Mills daarin zeiden is waar, en ik herkende het uit mijn eigen wereld.”

De Amerikaanse industriestad heeft een warm plekje in zijn hart veroverd. Zijn debuutalbum The Dance Paradox is verankerd in de oude Detroit traditie van industriële en tegelijkertijd melancholische techno met uitgesproken synths. Ook de diepe, lage sound van het Britse LFO heeft zijn weerslag in verschillende tracks gekregen. Het is een album zonder grootse climaxen, ingehouden en verhalend. Redshape maakt het album in Berlijn, waar hij drie jaar geleden heen verhuisde.

“Berlijn had een enorme impact op me. Het duurt een tijdje voor je in die stad op een hoog artistiek niveau terecht komt. Eerst ben je niet meer dan een nummer. Dan zoek je creatieve mensen op, maar vervolgens moet je eerst door een lange periode van oppervlakkige gesprekken heen.” Het gaf hem tijd om alles op een rijtje te zetten. Het resulteerde in een fascinerend album dat luistert als de muzikale wereldreis die hij vijftien jaar geleden alleen in zijn hoofd kon maken. Van Detroit naar Sheffield, van Berlijn naar Amsterdam. “Het heeft voor mij geen zin om nu de wereld rond te reizen op zoek naar die roots, het is nu heel anders dan in 1990. Ik ben nooit in Detroit geweest. Maar als ik op het podium mijn ogen dicht doe, kan ik me de sfeer precies voorstellen.”

Het blijft aftasten bij Redshape. Hij wil best wat kwijt over de man achter het masker, zolang het maar inzicht geeft in zijn muziek. Zijn muzikale roots zijn van cruciaal belang, vindt hij. “Ik woonde in een klein dorp, diep in het oosten van de DDR”, vertelt hij. “Mijn vader was directeur van een fabriek in een groot industrieel gebied vlakbij. Toen de muur viel - ik was een jaar of tien - gingen al die fabrieken plotseling dicht. Tijdens het communisme waren ze van de staat, maar het duurde jaren voor het Westen zo ver de DDR binnen drong. Het oude was weg, maar er was ook nog niets nieuws.”

Redshape woonde dus in een industrieel niemandsland, vergelijkbaar met het Detroit van eind jaren tachtig.  Toch herinnert hij het zich vooral als een creatieve periode. “Het was een ruwe tijd. Er was weinig controle en er heerste een groot gevoel van vrijheid. Je kon daardoor relatief eenvoudig je eigen weg gaan. Voor het eerst kregen we westerse tijdschriften in handen met alle mogelijke synthesizers erin. Plotseling begonnen veel mensen kleine studiootjes te openen en te doen waar ze altijd al van droomden. Ook ik deed dat. Of ik nostalgisch ben? Absoluut. Hoe meer ik mijn best doe om het niet te zijn, des te sterker wordt het gevoel. Al doe ik wel mijn best om op de toekomst gericht en open minded te zijn. Ik ben bijna weer met mijn hoofd in het heden.”

The Dance Paradox van Redshape verschijnt op Delsin. Redshape speelt vrijdag 5 maart in Paradiso tijdens 5 Days Off. Check de verslaggeving op de speciale festivalsite. Beluister de set van Redshape live op Awakenings in Eindhoven, 6 februari 2010.