Mojo reageert op kritiek ongeldig maken concerttickets

“Wij verdienen niet aan ongeldig gemaakte kaarten, de opsporingskosten worden niet eens gedekt”

Erik Zwennes ,

Niet iedereen is te spreken over de aanpak van secondary ticketing door Mojo. Op deze site, op blogs, fora en via Twitter is onder meer kritiek op het tweemaal verkopen van de tickets die door de concertorganisator ongeldig zijn gemaakt.

“Wij verdienen niet aan ongeldig gemaakte kaarten, de opsporingskosten worden niet eens gedekt”

Afgelopen maandag zijn opnieuw duizend kaarten voor grote Mojo-concerten ongeldig gemaakt. Het bedrijf constateerde na onderzoek dat de kaarten waren opgekocht door meerdere bedrijven ‘met als enig doel deze met winst door te verkopen’. De reacties op deze site, blogs en Twitter variëren van hulde voor de concertorganisator  tot kritiek. Zo zou de organisator niet genoeg doen om doorverkoop tegen te gaan en wordt er tweemaal verdiend aan dezelfde kaarten. Deze gaan namelijk opnieuw in de verkoop nadat ze ongeldig zijn gemaakt.

Mojo vermoedt dat veel reacties op fora afkomstig zijn van de tickethandelaren zelf. Overigens kent het bedrijf de kritiek en wil het deze graag pareren. Bij monde van voorlichter Lian van Leeuwen ontkent het bedrijf dat het geld verdient aan de jacht op tickethandelaren. “De kosten die door ons worden gemaakt in de opsporing van deze kaarten, zijn vele malen hoger dan het bedrag dat wij verdienen met de nieuwe verkoop van de ongeldig gemaakte tickets.” Een simpele rekensom wijst uit dat de herverkoop van 1000 tickets al gauw een halve ton oplevert. Toch zou dit volgens Mojo in schril contrast staan met de kosten die het bedrijf maakt. Daarnaast gaat het grootste deel van het bedrag naar de betreffende artiest. Een groot deel van het onderzoek wordt ‘in house’ gedaan. Daarnaast is er een hechte samenwerking met ticketverkoper Eventim.

Over hoe het onderzoek naar zwarthandel plaats vindt kan Van Leeuwen niet te veel zeggen. Desgevraagd wil ze wel een voorbeeld geven: “Er wordt gekeken naar de mailadressen die worden opgegeven, naar de adresgegevens en de creditcardgegevens. Na diepgravend onderzoek is soms te achterhalen dat heel veel kaarten via één persoon of bedrijf zijn aangekocht.”

Het bedrijf ontkent dat het doorverkoop van concertkaarten te makkelijk maakt. Zo wordt door critici voorgesteld dat bij elk concert maximaal twee kaarten per persoon aangekocht kunnen worden. “Dat doen we af en toe ook, maar daar komt iedere keer heel veel kritiek op. Bijvoorbeeld bij AC/DC. Mensen willen toch met een vriendengroep naar een concert. Daarnaast worden dergelijke afspraken in samenspraak met de bands gemaakt. De meeste bands willen niet dat er maar twee kaarten per persoon kunnen worden gekocht.”

Een andere oplossing is een ingenieus systeem waarbij elk ticket via een speciaal ticket-ID moet worden aangekocht. Volgens Van Leeuwen wordt hier binnen het bedrijf zeker over nagedacht, maar zijn ook dan mogelijkheden voor handelaren om tickets aan te schaffen. Daarnaast wordt het de consument dan nog lastiger gemaakt om een normale aankoop te doen. Een laatste oplossing zou zijn dat alle tickets op naam komen en dat iedereen zich moet identificeren bij de entree van een zaal, festival of stadion. Mojo legt uit dat het niet zo ver wil gaan en dat het logistiek niet te doen is. “50.000 mensen ook nog eens controleren middels identificatie, is simpelweg onmogelijk,” aldus Van Leeuwen. Mojo belooft te blijven werken aan de techniek achter ticketverkoop en verder te gaan met de strijd tegen secondary ticketing.