De groep was een van de sensaties op SXSW 2009 dankzij mooie indiefolkpop met harmonieuze samenzang en orkestrale trekjes. Local Natives dus, vijf jongens uit Los Angeles, die volgens de een nadrukkelijk citeren uit de oeuvres van onder meer Fleet Foxes, Arcade Fire en volgens de ander het beste van die werelden verenigen. Feit is dat Local Natives zich met het sterk album Gorilla Manor in Europa in de kijker heeft gespeeld. 

In maart mogen ze terugkomen op SXSW, maar voorlopig touren ze in Europa, waar de populariteit groter is. In januari stopte het vijftal voor drie shows in Nederland. 3VOOR12 nam eerder al een liftsessie op en zocht Local Natives nu op in de kleedkamer van Paradiso, waar drummer Matt Frazier over een bank hangt en toetsenist-zanger Kelcey Ayer een appeltje schilt.

Jullie hebben drie leadsingers?
Kelcey: "Dat is een misverstand. We houden niet van de term leadsinger, het hele verhaal van deze band is dat niemand iets hoeft te leiden. Local Natives is meer een gemeenschap, of een collectief waar iedereen een gelijk aandeel in heeft. Niemand is de baas of de manager, iedereen wisselt en vervult verschillende taken."

Gaat dat live ook op?
Matt: "Ja, en ook voor de zakelijke kant. Dat geldt eigenlijk voor alle facetten van de band. Bij de songwriting hebben we alle vijf ons aandeel, en drie van de vijf zijn betrokken bij het artwork. We zijn allemaal erg betrokken bij de band."
Kelcey: "We zijn allemaal controlfreaks, dat klinkt negatief maar werkt voor deze band positief."

Waarom besloten jullie de bandnaam van Cavil At Rest te veranderen in Local Natives?
Kelcey: "Wat we eerst waren kon je niet echt een band noemen. Ik ga even twee jaar terug in de tijd. We waren met z'n vijven al zo'n vier jaar aan het jammen en we wilden altijd een echte band zijn, maar school en werk zaten in de weg en we hadden niet de songs en sound waar we naar zochten. Toen waren Ryan en Taylor (zanger-gitaristen Ryan Hahn en Taylor Rice, IG) klaar met school, de banen konden wachten en we gingen serieus schrijven voor het album. Opeens hadden we tien songs waar we tevreden over waren. Toen dachten we: dit is nu een fatsoenlijke band, we willen er echt voor gaan en hebben dus een nieuwe naam nodig. Andy (bassist Andy Hamm, IG) kwam met Local Natives.

Dat klinkt wat dubbelop.
Matt: "Ik denk dat dat dubbele voor een deel de aantrekkingskracht was. Dat iemand zei: hé dat klopt niet, dat is hetzelfde woord twee keer. Het voelt gewoon goed."
Kelcey: "Het klinkt alsof we een community zijn, een familie. Een wilde familie."

Het samenwonen als een collectief in een huis, in hoeverre heeft dat jullie muziek beïnvloed?
Kelcey: "Ik denk dat het belangrijk was dat we allemaal bij elkaar waren, of maar een deur verwijderd. Zo kon je als je wat schreef en je voelde de creatieve sappen stromen, meteen met een ander jammen. Het huis werd bijna de band-oefenruimte, het band-kantoor, het band-alles. Het heeft echt geholpen bij het schrijven van het album. We houden ervan om te schrijven en samen te spelen, maar we houden zeker ook van de zakelijke kant. Voor een tijdje waren we op onszelf aangewezen en moesten we echt -out-of-the-box denken zodat we onze muziek bij mensen kregen die het gingen luisteren. Nu hebben we allemaal mensen die dat voor ons doen, zodat we ons alleen op de muziek kunnen concentreren. Maar ik denk dat we dat eigenlijk niet willen."
Matt: "Daar komen we weer bij de controlfreak-kant, we vinden het moeilijk dat los te laten. Maar we hebben geluk, want we hebben de creatieve controle nog steeds helemaal in eigen hand."

Leven jullie nu nog altijd samen in een huis?
Kelcey: "Nee, Ryan, ik en Matt wonen nog altijd samen in Silverlake, LA. Andy en zijn vriendin zijn samen gaan wonen in een huis in de buurt en Taylor is nu een nomade, als een man die in zijn eentje in de Sahara ronddoolt."
Matt: "Wat wel begrijpelijk is, want we zijn dit hele jaar toch zoveel mogelijk onderweg, dus wat heb je dan aan een huis? We zullen dit jaar waarschijnlijk toch elke dag samen zijn."

De Paradiso bovenzaal is vanavond uitverkocht, wat zijn de verwachtingen voor deze tour?
Matt: "We hebben pas een keer in Amsterdam gespeeld, dus dit is een grote verrassing. We zijn blij!"
Kelcey: "We willen gewoon zoveel mogelijk spelen. Mensen die ons gezien hebben reageren bijzonder goed. De live-show is absoluut een selling point voor deze band. We hebben nu echt de goede sound te pakken en houden ervan om op te treden, dus dat willen we voorlopig zoveel mogelijk doen."

Hoe komen jullie nummers tot stand?
Kelcey: "Dat verschilt per keer. Ieder nummer begint bij een of twee personen en evolueert dan tot een staat waarin de hele band het kan ontleden en onder handen nemen. Het eerste nummer Wide Eyes is grotendeels door Ryan geschreven op GarageBand, daarna hebben Matt en ik het aangepakt en vervolgens met z'n allen afgemaakt. Je wil een nummer niet te ver afmaken, want dan loop je het risico dat de rest van de band het helemaal uiteenscheurt en verdraait en dat je gekwetst raakt."

Je schreef zelf de tekst voor Airplanes. Waar haalde je je inspiratie uit?
Kelcey: "Ik werd geïnspireerd door de herinnering aan mijn opa en hoe ik hem nooit echt heb leren kennen. Toen ik opgroeide, vertelde mijn vader altijd verhalen over hem. Grootse, bijna overdreven verhalen, waarvan ik niet weet hoeveel er waar is, maar die meer van hem maakten dan gewoon een man. Ik heb eigenlijk veel moeite om met teksten te komen. Ik ben goed met melodieën, maar teksten zijn veel lastiger. Ryan is een betere woordsmid. Hij is heel filosofisch. Zo gaat Wide Eyes over miraculeuze en desastreuze gebeurtenissen, waar mensen geobsedeerd mee raken. Hij is altijd geïnteresseerd in "bigger picture" levensvragen., terwijl Taylor meer uit alledaagse ervaringen put voor zijn lyrics.

Fleet Foxes, Vampire Weekend, Arcade Fire; de pers komt met nogal wat vergelijkingen als ze over jullie muziek schrijven.
Matt: "Het zijn altijd dezelfde drie of vier groepen. Het is vleiend, want we houden van die bands. Het is een goed hokje om in gestopt te worden, want mensen zijn altijd op zoek naar vergelijkingen om de aandacht te trekken van nieuwe luisteraars. Maar het is ook belangrijk dat mensen begrijpen dat we ons eigen ding doen, we zijn een andere band. We zijn niet een tweede Fleet Foxes."
Kelcey: "Zulke commentaren zijn wel irritant, maar iedereen moet gewoon naar de muziek luisteren en denken wat ze denken. Ik word liever met hen vergeleken, dan met een band die ik haat. Dus uiteindelijk zijn die vergelijkingen een goede zaak."