Het staat wat apocalyptisch, maar dat zijn we wel van hem gewend. Op de website van Blaxtar telt een klokje af. Op het moment van schrijven nog 91 dagen, 23 uur en een beetje, en dan verschijnt zijn derde album Ozmo6:2. Misschien wel zijn laatste Nederlandstalige album, zegt hij zelf. Alleen al aan de titel is te zien dat het wederom een album vol symbolische lading zal worden. “Op mijn vorige album Chronozbaal heb ik geprobeerd tegemoet te komen aan wat de markt wil”, zegt Blaxtar daarover. “Een track als Nu Is Het Genoeg had de structuur van een popliedje. Maar ik ben er achter gekomen dat ik zelf niet de gemiddelde luisteraar ben, en dat ik daar ook geen muziek voor maak.”

Een wat ingewikkelde manier om te zeggen: ik wil best meer publiek, maar uiteindelijk maak ik toch liever wat mijn hart me ingeeft. Dat zal ook dit keer weer complexe materie zijn. Ozmo6:2 is een ambitieus project, dat 3 februari zijn première beleeft. De locatie is nog geheim, maar een ‘normale’ popzaal zal het niet zijn. “Het wordt een theaterconcert”, legt Blaxtar uit. “Het begint met sketches en spoken word, en gaandeweg wordt het steeds groter, totdat het uiteindelijk uitgroeit tot een ‘echt’ concert. We gaan ook werken met beeldmateriaal.”

Meest opvallende verschil met voorheen: Blaxtar heeft een band, met daarin muzikanten die werken met onder meer Giovanca, Sabrina Starke en Brainpower. “Ik hou van die live feel. Het album is niet met een volledige band opgenomen, maar in mijn achterhoofd speelde al wel het idee dat alles live uit te voeren moest zijn.” Het afgelopen jaar zag Blaxtar de kracht van live hiphop van dichtbij. Hij maakte deel uit van Kyteman’s Hiphoporkest, al was zijn bijdrage juist de enige a cappella song van de set. “Kyte is een geniale motherfucker. Ik heb heel veel van hem en van het hele circus geleerd. Colin is in staat om met een een simpel handgebaar zijn publiek te bespelen.”

Het belangrijkste dat Blaxtar van het Hiphoporkest mee wil nemen in zijn eigen muziek is het doseren van energie. “De gemiddelde hiphopshow teert op één soort energie: plankgas. Daardoor is het vaak eenzijdig. Ik heb ook een kwetsbare kant. Inmiddels ben ik de dertig gepasseerd, ik heb geen behoefte om alleen maar groot en sterk over te komen. Typhoon heeft laten zien dat het kan, en Kyteman bewijst het met Sorry elke keer opnieuw. Met tracks als Proloog doe ik dat ook, met een live band heb ik veel meer vrijheid.”