3VOOR12 bespreekt Album van de Week (48): BlakRoc

Broeierige southern rap op drums en riffs Black Keys

Ingmar Griffioen ,

Rap en rock samensmeden is nogal een gewaagde opgave. Ok, Walk This Way (Run DMC en Aerosmith) is legendarisch, maar ook onovertroffen. Geslaagde combinaties sindsdien? Bring The Noise (Public Enemy + Anthrax) misschien, maar Jay-Z en Linkin Park of Ice-T's Body Count? Nee dank u. Maar nu is er dan het album BlakRoc; waarop rappers elf nummers lang stoeien op het bedje van bluesrockers The Black Keys.

Broeierige southern rap op drums en riffs Black Keys

Rap en rock samensmeden is nogal een gewaagde opgave. Ok, Walk This Way (Run DMC en Aerosmith) is legendarisch, maar ook onovertroffen. Geslaagde combinaties sindsdien? Bring The Noise (Public Enemy + Anthrax) was ruig en tof, maar Jay-Z en Linkin Park? Nee dank u. Ice-T's Body Count project was ook weinig verblijdend en in eigen land deed Osdorp Posse wat minder geslaagde pogingen. Niettemin heeft Walk This Way een waardige opvolger gekregen in het album BlakRoc; waarop rappers elf nummers lang stoeien op het bedje van bluesrockers The Black Keys.

In elf studiodagen zijn elf tracks opgenomen met elf afwisselende vocalisten. Gerenommeerde rappers als Mos Def, NOE, Ludacris, RZA, Raekwon, Pharoahe Monch en Q-Tip zijn gestrikt voor dit project. En zelfs de eind 2004 overleden Ol' Dirty Bastard spreekt een woordje mee in albumopener Coochie. ODB zat namelijk op Roc-A-Fella Records en labeloprichter Damon Dash is de drijvende kracht achter BlakRoc. Hij zocht het smerige bluesrockende duo The Black Keys uit Ohio uit om drummend en riffend de basis te leggen.

Dat was een geniale vondst. Al was het maar omdat de naam The Black Keys niet zo snel negatieve commerciële associaties oproept. Zo verwacht je niet dat dit een sell-out is van een op geld belust label of de zoveelste uitgebluste artiest. Belangrijker is echter dat zanger-gitarist Dan Auerbach en drummer Patrick Carney nergens een prominente rol opeisen. Ze doen het hele album lang gedienstig hun ding en dat geeft de sterrencast op vocals alle ruimte om te excelleren.

In Dollaz & Sense sluiten de raps, in dit geval van een ontketende Pharoahe Monch & RZA, misschien nog wel het beste aan bij het gitaarspel. De bluesy voice-sample 'If it don't make dollaz, then it don't make sense' maakt het mooi af. Opwindend is ook de wisselwerking tussen Q-Tip (A Tribe Called Quest), Billy Danze en Nicole Wray in Hope You're Happy. De in gitzwarte soul gedrenkte stem van R&B-zangeres Wray geeft ook in de laatste twee songs van het album uitstekend tegenpartij aan de mannelijke vocalen.

Maar Ain't Nothing Like You (Hoochie Coo) is dankzij Jim Jones en Mos Def de grootste uitschieter op dit bijzonder geslaagde conceptalbum. De zang van Jones met de la-la-la achtergrondvocalen van Black Key Dan Auerbach en de Gorillaz-achtige rapverses van Mos Def, de handclaps; het past allemaal perfect in deze broeierige, instant southern raphit.

En het project heeft ook nog een uitermate geile spin-off: de BlakRoc Chevy Camaro, een custom made, geheel zwarte uitvoering van de Camaro met getinte ruiten, zwarte race-strepen, BR logo's en een 6,2 liter V8 motor. Jawel, het wachten is op een American Chopper achtige tv-serie of liever: een reality-soap, waarbij The Black Keys met alle rappers in een roadhouse worden opgesloten en elke avond het met kippengaas afgeschermde podium opgeschopt.