Nee, Fakkelteit is geen nieuw Opgezwolle-album, al lijkt het daar verdacht veel op. Collega Rico is op vijf tracks ‘gewoon’ van de partij, maar officieel is het een soloplaat van Sticks, met beats van Delic. Het album werd de afgelopen maanden met veel bombarie aangekondigd. Een campagne met visitekaartjes en een speciaal telefoonnummer zorgden voor extra opwinding. “Geloof de hype”, drukte Sticks zijn fans tijdens de Top-Notch middag op Lowlands op het hart.

Wat is de Fakkelteit? Een komische verwijzing naar de hoofdrol die Opgezwolle de afgelopen jaren voor zich opeiste in de Nederlandse hiphopwereld? Als vaandeldragers - of fakkeldragers - lieten ze met hun derde album Eigen Wereld zien dat de Nederlandse undergroundscene groter is dan iedereen dacht. Het album werd overladen met vijfsterrenrecensies. Opgezwolle is een instituut geworden, met Sticks, Rico en Delic als hoogleraren. Fakkelteit is ook een verwijzing naar het thuishonk van Opgezwolle, waar de mannen rustig hun ‘fakkels’ roken. Beetje pielen met muziek, lol hebben, whisky drinken. En daarmee zijn precies de twee belangrijkste factoren in het succes geduid: moordende ambitie en provinciale nuchterheid.

“Geen schaapjes op het droge, schaapjes op mijn broodje. Lamsvlees, het is nooit anders geweest”, zegt Sticks in Spaanse Vlieg. Boodschap: Sticks heeft zich het hoofd niet op hol laten brengen door het succes van Eigen Wereld. Deze ‘serenade aan het goede leven’ is een van de sleutelnummers van de plaat, door A.R.T. ingekleed met een zomers Spaans sample (het enige gastoptreden wat de beats betreft). De beats zijn creatief en over het algemeen iets lichter dan op Eigen Wereld, maar een luchtig tussendoortje is Fakkelteit zeker niet. Delic bewijst zich wel weer achteloos als een van de beste beatmakers van Nederland.

Spaanse Vlieg mag dan inderdaad het goede leven bezingen, Sticks sluit zijn ogen niet voor het feit dat niet alles mooi en goed is. Tussen alle virtuoze woordgrapjes door loopt dat als een rode draad door Fakkelteit: in Laatste Dagen maakt hij zich druk om de negatieve ontwikkeling van de maatschappij, in Broodje Aap windt hij zich op over het asielbeleid, Spaanse Vlieg refereert aan kanker, in Vrij vecht hij voor zijn eigen territorium. Zijn gedachten zijn misschien niet altijd diepzinnig, maar ze pretenderen dat ook niet te zijn. Sticks is liever praktisch: “Ik stroop die mouwen op, ben niet bang voor handenarbeid.” Op Fakkelteit is hij persoonlijker dan ooit, al stelt hij zich lang niet zo kwetsbaar op als Typhoon op diens debuut. Diezelfde Typhoon tekent hier met Ga en Utopia wel voor twee hoogtepunten.

Een balans tussen luchtigheid, woordspel en maatschappijkritiek. Was dat niet ook de kern van Eigen Wereld? Jazeker. Fakkelteit biedt geen radicaal nieuwe inzichten, maar het vervolg op die bejubelde plaat klinkt opvallend ongedwongen, geestig en overtuigend. De bakens zijn uitgezet, maar Sticks was simpelweg nog niet uitgepraat. En dat is hij na Fakkelteit vermoedelijk nog steeds niet. Op naar die nieuwe Opgezwolle dan maar.

Fakkelteit van Sticks & Delic verschijnt op Top-Notch/PIAS. Het album is tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal.