3VOOR12 draait (week 19): Elliott Smith, Low en 1990's

Een kijkje in de iPods, cd-spelers en harde schijven van 3VOOR12

Komende week is Cookies van 1990's het Album van de Week, en het voorafje Icky Thump van The White Stripes is de Single van de Week. De tofste clip is van Aux Raus en favoriet in de cd speler op de redactie is Elliott Smith. Lees alle lijstjes in 3VOOR12-draait.

Een kijkje in de iPods, cd-spelers en harde schijven van 3VOOR12

Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakten. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd – spelers en harde schijven van 3VOOR12.

Komende week:

3VOOR12 Album van de Week:

1990's - Cookies (Rough Trade/Konkurrent)

3VOOR12 Single van de Week:
The White Stripes - Icky Thump (V2)

3FM Megahit:
Manic Street Preachers feat. Nina Persson - Your Love Alone Is Not Enough (SonyBMG)

3VOOR12/Clipper
Aux Raus - Fall ( Nuevos Ricos/Angst/Rush Hour /PIAS)

Top 10:

1. Elliott Smith - New Moon (Domino/Munich)

Daar krijg je nooit genoeg van. Aangrijpend en angstaanjagend profetisch (Niels Post)
Kliekjes waar andere singersongwriters een moord voor zouden willen doen (Menno Visser)
Het is lastig om niet een klein beetje verdrietig te worden van de kale, ruwe verzameling liedjes op New Moon (Atze de Vrieze)

2. Low (Live @ Paradiso, 07-05)
Of we nog wilden zingen voor Ajax terwijl buiten op het Leidseplein de ruiten sneuvelden (Gerard Walhof)
Low speelde waar nodig met daadkracht (Thijs Janssen)

3. 1990s - Cookies (album, Rough Trade/Konkurrent)
Fun, daar draait het om bij de 1990s en dat brengen ze ook nog eens reuze aanstekelijk. En koekjes – natuurlijk (Menno Visser)

4. The White Stripes - Icky Thump (cd, XL/V2, release 21-06)
Van Icky Thump word ik voor de rest van m'n leven overtuigd masochist (Gerard Walhof)

5. Remi Nicole - Rock 'n Roll (www.myspace.com/reminicole1)
Het wordt weer zomer, dus tijd voor een nieuwe Lily Allen. Remi Nicole heet ze dit jaar (Leonieke Daalder)

6. Justice – D.A.N.C.E. (single, Ed Banger)
De beste discoplaat van de revival (Atze de Vrieze)

7. Great Lake Swimmers – Ongiara (cd, Nettwerk, Munich)
Tony Dekkers stem voert je er eerder van weg. Zijn muziek is mooi rond, zonder te af te zijn (Thijs Janssen)

8. The Bent Moustache – Forst (cd Transformed Dreams)
Goed luisteren en je hoort hoe Mark E. Smith had geklonken als hij in Amerika was opgegroeid (Robert Lagendijk)

9. Priestbird – In Your Time (cd V2)
Hippie metal. Is dat een genre? (Robert Lagendijk)

10. Fuck The Writer - Love You Still (cd Keeping The Aspidistra Flying, Subroutine Records/Konkurrent)
"You're such a fucked up young man, I can't believe what you did" (Leonieke Daalder)


De Lijstjes:

NIELS POST DRAAIT:

Cold War Kids live in Melkweg Oude Zaal, 5 mei 2007

Voor mij dé ontdekking van 2007. En dat realiseerde ik me eigenlijk pas goed na dit optreden.

Elliott Smith - New Moon (Domino/Munich)
Restjes uit zijn meest productieve en creatief succesvolle jaren. Daar krijg je nooit genoeg van. Aangrijpend en angstaanjagend profetisch.

The Black Lips live in Paradiso Bovenzaal, 6 mei 2007
Briljante band uit Atlanta, moet bij voorkeur live genuttigd worden.


ROBERT LAGENDIJK DRAAIT:

Priestbird – In Your Time (cd V2)
Vriendje van CocoRosie maar doen het met gemak op eigen kracht. Soms sfeervol en melancholisch, dan weer beukend en symfonisch rockend. Hippie metal. Is dat een genre?

The Bent Moustache – Forst (cd Transformed Dreams)
On-Nederlands goed, zeg je dan altijd. Veel roffelende trommels, knetterende snaren en verstoorde gitaren. Goed luisteren en je hoort hoe Mark E. Smith had geklonken als hij in Amerika was opgegroeid.

Dog Day – Night Group (cd Tomlab/Konkurrent)
Fris indiekwartet met meisje. Nieuwe Pixies?


GERARD J. WALHOF DRAAIT:

The White Stripes - Icky Thump (cd, XL/V2, release 21-06)
Gisteren gekregen, meteen gedraaid in de auto, en de files konden me niet lang genoeg zijn: de zesde van Sjek en Mek komt opnieuw aan als een gore dreun. Van de gelijknamige single en opener, via de Spaanse trompetten van een van de volgende twee singles Conquest, de ukelele en doedelzakken van Prickly Thorn, But Sweetly Worn, tot de slidegitaar van Catch Hell Blues: in de beperking van gitaar en drums tonen ze zich de meesters van het songschrijven en het ziedende spel. Elke gitaarsolo, zo hoog mogelijk op de hals, snijdt en hakt als een scheermees door de je trommelvliezen, elke klap op de bassdrum beukt op je lever. Van Icky Thump word ik voor de rest van m'n leven overtuigd masochist.

The Book Of Knots - Traineater (cd, Arclight/Anti)
Het zijn altijd de gasten die een feest bijzonder maken. Het kwartet The Book Of Knots bestaat zelf uit oudgedienden als Tony Maimone (Pere Ubu, Frank Black) en Joe Hamilton (Sparklehorse, Elvis Costello), maar het zijn types als Tom Waits, David Thomas, Jon Langford, Mike Watt en Carla Bozulich die de vetaders op Traineater zijn. Alleen al de opener View From The Watertower (met Bozulich en Norman Westberg, Swans) bonkt als een onanerende dinosaurus door je kamer. Volgt een stilistische staalkaart van topkwaliteit. Dit feest mag duren tot de zon op komt.

Low (Live @ Paradiso, 07-05)
Of we nog wilden zingen voor Ajax terwijl buiten op het Leidseplein de ruiten sneuvelden. En ze zochten voor de zomer nog een huis in Amsterdam, liefst met twee slaapkamers, Alan Sparhawk en Mimi Parker, met Matt Livingston Low. Dat eerste niet, maar verder mogen ze hier van mij komen wonen. Ik wil ze elke week wel horen want de perfectie in de uitvoering van hun slowcore was weer weergaloos. Hemels zuivere samenzang met die karakteristieke, aan de country ontleende, tweede stem. Subtiel geaccentueerd gitaarspel. Ik zou er bijna gelovig van worden.


THIJS JANSSEN DRAAIT:

Low live @ Paradiso 07-05-2007

Low speelde waar nodig met daadkracht, ferme accenten plaatsend. Hun doorgaans ijle, spaarzame geluid, dat plaats laat voor eigen gedachten, kwam daardoor goed tot zijn recht.

Great Lake Swimmers – Ongiara (cd, Nettwerk, Munich)
De teksten zijn bepaald geen schoonschrijverij, maar daar gaat het niet om. Tony Dekker’s stem voert je er eerder van weg. Zijn muziek is mooi rond, zonder te af te zijn.

The Fall – Dr. Bucks' Letter (track, The Unutterable, Eagle)
Von Sudenfed herinnerde mij aan Mark E. Smith, hij bestaat nog. Vervolgens wat gedraaid van The Fall en gestuit op Dr. Bucks' Letter. Als altijd praatzang of, zo je wilt, gesteun, gemurmel van de narrige Brit, maar pakkend. Onderbroken door beukende drums, hangend op een gruizig lage bas. En dan nog een riff die vele andere riffs overbodig maakt. Een van de beste nummers van The Fall.


MENNO VISSER DRAAIT:

1990s - Cookies (album, Rough Trade/Konkurrent)

Fun, daar draait het om bij de 1990s en dat brengen ze ook nog eens reuze aanstekelijk. En koekjes - natuurlijk.

Moke (live Paradiso, Amsterdam 9 mei)
A sort of homecoming gig in een vol Paradiso. Nederland heeft er weer een liveband bij die staat.

Elliott Smith - New Moon (album, Domino/Munich)
Kliekjes waar andere singersongwriters een moord voor zouden willen doen. Doodzonde dat de heer Smith dat zelf anders zag.


ATZE DE VRIEZE DRAAIT:

Justice – D.A.N.C.E. (single, Ed Banger)
|
De beste discoplaat van de revival. Onweerstaanbare vocalen.

Elliott Smith – New Moon (Domino/Munich)
Het is lastig om niet een klein beetje verdrietig te worden van de kale, ruwe verzameling liedjes op New Moon. Niet alleen vanwege de tragische dood van Elliott Smith en vanwege het kleine verhaaltje over nachtelijke wandelingen in de liner-notes, maar omdat de melancholie die daar bij hoort zo overduidelijk terug te horen is in de muziek.

Arctic Monkeys – Favorite Worst Nightmare (Domino/Munich)
Al een paar weken uit natuurlijk, en alles is er al over gezegd, alleen nog niet door mij. Bij deze: ik was wat sceptisch toen mensen verrukt uitriepen dat deze tweede beter is dan het debuut, maar ik blijf hem draaien en begin zo langzamerhand te geloven dat het echt waar is. Mijn favoriet: Do Me A Favour.


LEONIEKE DAALDER DRAAIT:

Fuck The Writer - Love You Still (cd Keeping The Aspidistra Flying, Subroutine Records/Konkurrent)

"You're such a fucked up young man, I can't believe what you did." Kijk, dat is een binnenkomer. Voeg daarbij de prachtige opbouw van dit folky nummer, dat zo nu en dan aan Radiohead doet denken. Plus de rauwe uitbarstingen van de Rotterdamse Emil van Steenwijk die uit zijn tenen lijken te komen en je hebt een HEEL GOED nummer. Ook onlangs op het 3VOOR12 podium
in TENT tijdens Motel Mozaique.(opnames online)

Remi Nicole - Rock 'n Roll (www.myspace.com/reminicole1)
Het wordt weer zomer, dus tijd voor een nieuwe Lily Allen. Remi Nicole heet ze dit jaar. Net iets zoeter dan de echte, maar daarom niet minder verslavend. Goed plat Engels accent, lekker lopende tekst en super catchy liedje waarvan je eerst denkt dit is net op het randje maar na drie keer toch luidkeels meezingt en op door de kamer danst. Ik zeg HIT! Hier gaan we veel meer van horen. In Engeland speelt ze deze zomer al op alle grote festivals. Lowlands?

Van Sudenfed - Fledermaus Can't Get It (single, Domino)
Samenwerking tussen de fameuze Mark E. Smith, Andi Toma en Jan st. Werner. De beat is zo goed dat Mark E. Smith naar grotere hoogten wordt opgestuwd (is dat mogelijk?) Vrij briljant.


JACINTHE VERSTEED DRAAIT:

Apparat, Walls (Shitkatapult/News)
Duitse techno met violen, gitaren en zanglijnen. Het lijkt warempel wel een bandje. Supergoed!

Menomena - Friend and Foe (Barsuk Records)Net zo gestoord als Of Montreal, en misschien wel beter ook. Voorlopig nog even op tour in Amerika, maar als ik de Belmontbookings-site mag geloven binnenkort ook op Metropolis.

Loney Dear, Sologne - (Munich)Zaterdag in EKKO, dus de laatste dagen veel Loney, Dear in de cd-speler. En dat is hard werken, want er zijn binnen een half jaar twee albums uitgekomen. De eerste, Sologne, is toch echt de beste.


RON VAN DER STERREN DRAAIT:

Cornelius, live in de Webster Hall, NY, 10-5-2007

Vergeet alle videokunst van overgewaardeerde musea, vergeet Meg White en zorg dat je de eerstkomende Cornelius show ziet. Freaky Japanners mixen Stereolab, LCD en Cardigans feel met superbizarre videoshow, die weer aan gort wordt gedrumd door de ruigste chick in een kostschooljurkje die je ooit in je leven zult zien.

Holy F**k, live in de Webster Hall, NY, 10-5-2007
Vooraf moet je je id laten zien en krijg je een 21+ bandje, eenmaal binnen kom je in een soort van Boedhistische tempel. Holy f**k! Inderdaad. Op het podium. Superstrakke dancedrum met lompe !!! bas en twee knoppendraaiers. Jammer dat ze contactgestoord zijn.

Voicst, 11-11 (album, PIAS/DuurtLang)
Ik ga zo naar ze toe. Ze zitten te zweten in de studio. Het nieuwe album moet bijna klaar zijn. Ik ga het zo zien. Nu alvast om in de stemming te komen die vorige carnavalskraker.