Blitzen Trapper slaapt graag onder een brug

"In de zomer is het de mooiste plek op aarde"

Blitzen Trapper is een merkwaardige band, die eerder dit jaar een merkwaardige plaat uitbracht. Wild Mountain Nation is ruw en ongepolijst en ongelofelijk gevarieerd. Het weerspiegelt de eigenzinnige omgeving waar de band vandaan komt. "Het noordwesten van de VS is de rand van de geciviliseerde wereld"

"In de zomer is het de mooiste plek op aarde"

Zanger/gitarist Eric Earley van de Amerikaanse band Blitzen Trapper is een merkwaardige man. Zijn zwarte haar kruipt onder de capuchon van zijn trui vandaan. Terwijl zijn vijf bandgenoten vrolijk kwebbelend door de Melkweg lopen, kijkt de kleine zanger wat schichtig om zich heen. Hij is zeker niet onvriendelijk, maar hij is niet het type dat zomaar van wal steekt. Waar sommige muzikanten professioneel in ieder interview hetzelfde promoriedeltje afsteken, moet Earley diep graven om zijn verhaal boven te krijgen.

Dat verhaal is er natuurlijk wel degelijk. Dat hoor je direct als je het derde album van Blitzen Trapper op zet. Wild Mountain Nation begint furieus, met de vreemde opener Devil’s A Go Go. Alsof eerst de demonen verjaagd moeten worden. Het titelnummer roept vervolgens de sfeer op van kampvuur en whisky, Futures & Jollys is een van de mooiste melodieuze indiepopsongs van het jaar. In Miss Spiritual Tramp en Woof & Warp of the Quiet Giant's Hem ontspoort het album volledig. “Ik luister bijna nooit een album van begin tot eind”, zegt Earley over die enorme variatie. “Ook mijn eigen album niet. Maar ik beschouw de songs op Wild Mountain Nation wel als een eenheid, omdat ze iets zeggen over de omstandigheden waarin ik ze schreef. Ik weet niet meer wat er in die twee maanden precies gebeurd is. Nou ja, ik weet het een beetje: ik was in die tijd dakloos.”

Hij zegt het alsof hij vertelt dat hij twee maanden lang elke dag naar de bakker ging voor een wit brood. Earley zelf legt de sleutel bij zijn woonplaats Portland, de ideale woonplaats voor bohémiens. Portland is een merkwaardige stad in het noordwesten van de Verenigde Staten. Met ruim een half miljoen inwoners is het de grootste stad van de staat Oregon. Nog eens anderhalf miljoen mensen wonen in de omgeving van de stad. De staat Oregon heeft de vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel staan, met als gevolg dat de stad naar verluidt per inwoner meer stripclubs heeft dan San Francisco en Las Vegas. Het leven is er ook nog eens goedkoop en de stad trekt dan ook veel muzikanten en andere kunstenaars. Grote indiebands als The Shins, The Decemberists en The Thermals wonen er. “Je kunt je zonder veel moeite staande houden in Portland”, zegt Earley. “Het is er goedkoop en als je wat mensen kent, kun je gemakkelijk een plek vinden om te slapen.”

“Weet je, het noordwesten van de VS is de rand van de geciviliseerde wereld”, zegt Earley. “Vanuit Portland kun je alleen nog naar Alaska. En dat is echt de wildernis.” Langzaam maar zeker begint de achtergrond van Earley en zijn merkwaardige band gestalte te krijgen. De stad, de wildernis, de muziek, het roept om een documentaire. “Als je ons een dag zou willen volgen, zou je op de fiets achter ons aan moeten. Dan fiets je tot je bij de rivier komt. Die volg je tot je de stad uit bent. Daar ga je het bos in. Op dat punt zouden we je gemakkelijk af kunnen schudden en overlaten aan de genade van de mensen die in het bos bij Ross Island wonen. Wie daar in het bos wonen? Zwervers. Ik heb er zelf ook een tijdje gewoond. Er wonen heel veel mensen. Er zijn ook eilanden waar je alleen per boot kan komen. Daar leven alleen maar herten en bevers. Ik ga daar vaak heen met mijn vriend Joey.”

De ruwe, oncontroleerbare en onvoorspelbare leefomgeving van de band heeft zijn sporen nagelaten in de muziek. Het album klinkt alsof het in een keer opgenomen is, en dat is bij de meeste nummers ook het geval. Echt veilig is het overigens niet om in de bossen te wonen, vertelt Earley. “Vooral ’s nachts niet. Je kunt daar echt gewond raken. Maar ’s zomers kun je overal slapen. Onder elke brug slapen dan mensen. Onder de Burnside Bridge liggen ze soms wel met zestig op een rij, met hun honden. In de winter is het koud, maar in de zomer is het de mooiste plek op aarde. Tegen niemand zeggen hoor!”