Gabriel Rios, de Puerto Ricaanse Belg met het engelengezicht werd bekend om zijn warme uitstraling. Muziek voor rosémeisjes, zegt men wel eens schamper. Maar schijn bedriegt, vindt hij zelf: “Ook mijn vorige plaat was niet zo vrolijk als veel mensen dachten. Ik heb naar mezelf toe een verantwoordelijkheid om niet alleen over de mooie dingen te zingen. Maar op de een of andere manier klinken ook mijn donkere liedjes grappig en lief.” Op zijn nieuwe album Angelhead ging hij onder andere in gevecht met herinneringen uit zijn jeugd.

Niet dat Rios een zure huilebalk geworden is. Daar heeft hij ook weinig reden toe. Zijn ster rees in België tot grote hoogte, en ook in Nederland is Rios een graag geziene gast. Zondag 27 mei staat hij voor de tweede keer op Pinkpop, de afgelopen deed hij naast de grote zalen in het land ook Eurosonic, Lowlands, North Sea Jazz en Parkpop aan. Dat succes is hem niet naar het hoofd gestegen. Voor Angelhead trok hij zich terug: “Mijn nieuwe album is een mix van mooie momenten, vrolijke momenten en niet zo vrolijke momenten.”

De totstandkoming van Angelhead was bepaald geen pretje: “Ik heb er wel eens wakker van gelegen. Dan was ik bang dat ik mijn liedjes kwijt zou raken, mijn inspiratie. Ik had veel ideeën, die maar niet concreet werden. Een liedje als For the Wolves bijvoorbeeld. Ik had een verhaal over een jongen die verdwaald raakt in de sneeuw. Aan het einde dreigt hij dood te vriezen, terwijl hij eerst nog blij was om in de sneeuw te spelen. Het begon ook met een soort kerstachtig riedeltje op het keyboard. Het lastigste was nog om een lijn in alle liedjes te krijgen, zodat het echt een album zou worden.”

Hoewel die worsteling wat Rios betreft helemaal niet te horen hoeft te zijn in de muziek, is Angelhead duidelijk lang niet zo’n zomerse aangelegenheid als Ghostboy. Er is zelfs nauwelijks latin te bekennen. Rios stoeit met 80’s pop, drumcomputers, ingetogen Belgenrock. Is hij dichter bij de muziekscene van zijn nieuwe thuisland komen te staan? “België is een vreemd land. Engels is niet de eerste taal, dus mensen maken vaak rare liedjes. Je zit midden tussen allerlei landen in een soort neutrale zone en wordt door van alles tegelijk beïnvloed. Daarom is de Belgische muziek ook altijd een beetje abstract. Ik vind Broad Daylight al een typisch Belgisch liedje. Maar de latin songs zullen terugkomen en wraak nemen!”, zegt Rios. “Ze zijn er nog wel, en ieder liedje komt op zijn tijd.”

“Ik snap best dat mensen mij met de zon associëren”, zegt hij, “Maar ieder mens heeft meerdere kanten. Ik hou ook erg van de schaduw. In Puerto Rico gaan mensen als het goed weer is ook niet in de zon zitten, maar juist onder een boom. Daar is de zon veel te heet. Ik hou van het Vlaamse weer. De kleuren zijn veel minder fel, veel prettiger. Ja, ik hou zelfs van de regen. Mensen vinden het moeilijk te begrijpen, maar het is echt zo! Ik denk dat ik met de zon word geassocieerd omdat ik nu eenmaal zo’n leuke jongen ben!”

Luister naar het interview met Gabriel Rios in Dubbel Check. Het album Angelhead ligt nu in de winkel en wordt verdeeld door PIAS. Gabriel Rios speelt op 27 mei op Pinkpop.