The Long Blondes maken tweedehands weer glamoureus

Gitarist Dorian Cox: "Toen we startten kon niemand een instrument bespelen."

Liefde voor tweedehands platen en kleren brachten The Long Blondes bij elkaar. Deze hobby's ontstonden deels uit puur geldgebrek, maar ze putten zo ook de nodige inspiratie uit het verleden. Met net dat beetje extra lippenstift op de juiste plaatsen klinkt hun debuutalbum Someone To Drive You Home glamoreus.

Gitarist Dorian Cox: "Toen we startten kon niemand een instrument bespelen."

Nee, geen van de drie meisjes van de indieband The Long Blondes uit het Britse Sheffield is lang of blond. De bandnaam slaat op een liedje uit de tijd dat ze nog een naam zochten. Je moet het meer zien als een verwijzing naar glamoureuze blonde sterren uit het verleden als Marilyn Monroe of Marlene Dietrich.

Op verzoek somt brunette Emma Chaplin graag de kleren op waarin ze vandaag rondloopt. Compleet met de bijbehorende prijzen: tweedehands, gekregen en uit de uitverkoop. De gitariste is er trots op dat haar garderobe maar weinig grijpstuivers gekost heeft. En dat het haar toch gisterochtend in een hotel bracht met champagne aan de ontbijttafel. Tegenwoordig hebben ze ook een helper, die tijdens hun optredens mooi hun handtasjes in de gaten kan houden. Het gaat snel met The Long Blondes.

Ook songschrijver Dorian Cox loopt tweedehands getooid rond, al zie je het ook bij hem er niet aan af. De liefde voor verstoten vinyl bracht de kern van de band bijeen. Emma, Dorian en zangeres Kate Jackson waren de enigen die op een clubavond op elkaars platen dansten: glamrock en disco uit de jaren zeventig, meisjesgroepjes uit de jaren zestig en rock'n'roll uit de jaren vijftig. Dorian: "We genoten van elkaars muziekkeuze, dus waarom zouden we samen geen bandje beginnen?".

Zo gezegd, zo gedaan. "Toen we drie en een half jaar geleden startten kon niemand van ons een instrument bespelen. Maar dat is toch de beste manier om een bandje te starten?", weet Dorian. De drummer, die onder het pseudonym Screech Louder door het leven gaat, is bijvoorbeeld uitgekozen, omdat hij er uitzag als een drummer. Gelukkig bleek hij die rol ook wel te willen vervullen.

Die verrassende muzikale aanpak leidt soms tot ludieke situaties. Na optredens krijgt Dorian wel eens verwarde collega-gitaristen in de kleedkamer. Wat voor een akkoorden hij toch speelde? Dorian verklaart: "Ik speel mijn linkshandige gitaar ondersteboven". Hij heeft ook een geheel eigen notenschrift ontwkkeld, maar hiëroglieven ontcijferen is voor een leek eenvoudiger dan zijn muzikale aantekeningen.

Niet officieel kunnen spelen verklaart meteen het punkgehalte van The Long Blondes. Dorian: "Maar we spugen niet het publiek in en we verscheuren onze Kleren ook niet." Zelf bedachten ze vanwege de vele lippenstift in hun handtasjes daarom de term 'glamorous punk'. "Maar 'tweedehands band' is ook een goede suggestie", grapt Dorian.

Tot hun geluk wilde Pulp-producer Andy Mackay hun debuutalbum Someone To Drive You Home wel produceren. Volgens de bandleden begreep hij hen goed, omdat Pulp vanuit een zelfde achtergrond opereerde. Emma: "De albumtitel slaat op afhankelijk van iemand zijn. En ja, Andy heeft ons ook een keer met ons vijven in zijn kleine auto thuisgebracht..."

Luister naar het interview van Menno Visser met Dorian Cox en Emma Chaplin van The Long Blondes.