De avond begint met het optreden van Ricky de Sire met op gitaar Mark Lotterman en Niek Hilkmann, Yoshimi, op drums. De liedjes van Ricky zijn behoorlijk expliciet en subtiliteit is hem vreemd. Het is niet mogelijk om er geen mening over te hebben; "You love it, or you hate it". De zanger maakt de meest vreemde en onverwachte moves, meestal buiten het ritme van de muziek, wat bij veel mensen een lach op het gezicht tovert. Het publiek van vanavond is duidelijk bekend met Ricky en zijn repertoir. Met de liedjes wordt volop meegezongen. Om in de sfeer van de avond te blijven, covert Ricky het Yoshimi-liedje ‘Van Alles en Niets’.
Aansluitend wordt het publiek verzocht om naar de benedenverdieping te gaan waar Spoelstra gaat performen. Spoelstra is een eenmansact die een gitaar, synthesizer, sampler en loopstation (tegelijkertijd) bespeelt. Af en toe duikt hij onder de tafel om daar nog wat knoppen en pedalen te bedienen. Het is fascinerend om naar Spoelstra te kijken en te luisteren. Hoewel de geluiden schuren, botsen en tegendraads zijn, kan er toch steeds een bepaald ritme worden ontdekt, waardoor de muziek dansbaar is. Vanavond kiest het publiek er voor om op een afstandje te blijven kijken of lekker bij de grote knuffels aan te schuiven op de houten banken.
Na het optreden van Spoelstra verplaatst iedereen zich weer naar de grote zaal, waar Alex van Holstein met band op het podium staat. Van Holstein bracht alweer zijn tweede album ‘IJZEREN VOGEL’ uit dat vol staat met Nederlandstalige nummers. Het optreden van Alex en band is vrij theatraal en de liedjes worden met grootse gebaren uitgevoerd. Ondanks dat het liedje over de pizzajongen voor herkenning zorgt, durft één van de bezoekers hardop aan de band te vragen wie ze eigenlijk zijn. Het antwoord is luid en duidelijk: “Wij zijn het voorprogramma”. Toch is Alex van Holstein een artiest om in de gaten te houden, want potentie heeft zijn band zeker.
Voor het hoofdprogramma en hoogtepunt van de avond loopt de zaal steeds voller. Het is duidelijk dat de meeste mensen deze avond voor de albumpresentatie van Yoshimi zijn gekomen. Yoshimi begint vol energie te spelen en het is meteen duidelijk dat de liedjes van het album ‘Sowieso’ live veel beter uit de verf komen. Er wordt gebruik gemaakt van een arsenaal aan instrumenten en attributen (waaronder een plastic buis, die boven het hoofd wordt rondgezwaaid) waarmee muziek wordt gemaakt. Dat Yoshimi buiten gebaande paden durft te treden, is te horen en levert een spannende set op. Bij sommige nummers staat er aanvullend het 'Yoshimi kinderkoor’ (dat overigens bestaat uit volwassenen) mee te zingen en op een gegeven doet zelfs de opa van Niek mee. Een optreden van Yoshimi is chaotisch, maar daardoor erg innemend en boeiend. Met ‘Sowieso’ heeft Yoshimi één van de leukste Rotterdamse albums van de afgelopen maanden afgeleverd.