Peter Slager, bassist en tekstschrijver van Bløf , presenteert op 24 november zijn eerste soloalbum ‘Slik’. Het gaat om twaalf liedjes geschreven in het dialect van Dreischor, een dorpje op Schouwen-Duiveland.

Ruim voordat de CD-presentatie in De Spot in Middelburg plaatsvindt, is het solo album van Slager warm omarmd door de Zeeuwse media. Zo portretteerde de PZC Slager afgelopen weekend al uitgebreid en maakte Omroep Zeeland een reportage. Naast een groot aantal intimi die Slager speciaal voor deze gelegenheid heeft uitgenodigd is 3voor12 Zeeland uitgenodigd verslag te doen van de avond. We vragen een aantal reacties.

“Ik ben heel trots op hem”, zegt Pascal Jacobs na afloop van het optreden in De Spot. “Hij ervaart nu hoe het is om als frontman op het podium te staan. Dat vraagt lef, want Slager geeft zich bloot. En, hij doet dat op een vreselijk charmante manier.” Jacobs zegt dat zingen in dialect een stoffig imago heeft, maar dat Slager erin slaagt dat beeld te veranderen. “Hij maakt pop in ’t Zeeuws sexy.”

Onder de genodigden is ook gedeputeerde Ben de Reu. De Reu vind het album van Slager heel mooi, subtiel. “Dit is een ander gehalte dan folkloristische deuntjes. Dit is volwassen muziek in Zeeuws dialect.” De Reu heeft Slager gevraagd om tijdens de nieuwjaarsreceptie van de Provincie een paar liedjes te brengen. “Dan raakt het ook meer bekend. Slager heeft al gezegd dat ie ‘t gaat doen!” De Reu wil hiermee een statement maken dat dialect in Zeeuwse muziek betekenisvol is.

“Wat je absoluut terug hoort in het album van Slager is ‘doe maar normaal’.” Gitaarbouwer Sjak Zwier kan de bescheidenheid enorm waarderen. “Geen opsmuk, niet mooier dan het is. Het is écht.” Willem Rijn, manager van de band ‘Peer’ zegt over het album: “alles is zelf ingespeeld, alles is zelf opgenomen, dat is heel knap. Ook heb je lef nodig om dat allemaal in het Zeeuws te doen.” Voor Sander - de oude roadie van Bløf - , is dit album een aangename verrassing. “Pop in dialect moeten we zeker in stand houden.”

Natuurlijk heeft Slager zelf ook een mening over zijn album. Tussen de nummers door becommentarieert hij zijn liedjes. “Ik was niet van plan om zijn solo album op deze manier te presenteren. Tonnie Dieleman heeft me erin geluld. Ik dacht: ‘ik maak een plaat maar ga die echt nooit live brengen’. Echt nóóit.” Slager is een liedjesverteller, geen zanger. Hij pretendeert ook niet over zangkwaliteiten te beschikken. Hij lijkt eerder verrast over zijn eigen stemgeluid. “Oesters zonder parel smaken ook goed eej. Iedereen wil maar beroemd worden tegenwoordig… The Voice enzo…” Slager grapt graag over zijn bescheiden karakter. Zijn optreden is doorspekt met bescheidenheid en nuchterheid.

De avond is veel drukker bezocht dan gepland. “Dit vind ik dus toch wel leuk. Het was bedoeld als ‘zitoptreden’, maar ik heb daar blijkbaar teveel mensen voor uitgenodigd”, vertelt Slager. Hij is bloednerveus, wordt gezegd, maar je ziet ook hoe hij geniet. Zeeuws dialect is waar het album van Slager vooral over gaat. Zoals hij zelf zegt: “Zeeuws is óók gewoon een poptaal: fuck it!” 

Het slotnummer van de avond is ‘Blauw’.“Een nummer om de nagedachtenis aan Thé Lau hoog te houden. Van Thé heb ik geleerd om niet bang te zijn. Thé was, zeg maar, de godfather van Bløf. Niet bang zijn: en daarom sta ik hier ook vanavond.” Slager geeft liefhebbers (niet alleen in Zeeland) een waardevol cadeau met zijn album ‘Slik’. Want, zoals vaak gezegd: dit is mooi, kwetsbaar, intiem. Dit is volwassen dialect-muziek. Dit is écht.

De album presentatie van Slager: ongetwijfeld een spin-off voor méér.