RONDÉ met debuutalbum: eerste eigen show uitverkocht

Stoere, lieve en sexy indierock hitwaardig

Tekst: Sophie van Bree / Foto’s: Eric Duijvestijn ,

Een band die vrij nonchalant tot stand kwam onder het mom van ‘eens samen wat songs met elkaar schrijven’, is in drie jaar geëvolueerd tot een muzikale verrassing. Sinds begin dit jaar hebben ze hun debuutalbum op zak. Het duurde even vanwege gezondheidsredenen van de zangeres, maar ze komen keihard terug. In de uitverkochte Pandora in TivoliVredenburg stonden ze vrijdagavond 20 januari voor de uitverkorenen die dat mochten proeven: de opzwepende indierock in de eerste eigen show van RONDÉ.

De bandleden, Rikki Borgelt (zang), Armel Paap (gitaar, backing vocals), Adriaan Persons (toetsen, backing vocals), Sharon Zarr (drums) en Cas Oomen (bas), druppelen energiek het podium op en ‘Do You Feel’, het vijfde nummer van het album, wordt ingezet. Er zit veel herhaling in het nummer, maar desondanks blijft de muziek boeien door Rikki’s authentieke stem, de dance-tint in de muziek en de opbouw en dynamiek qua instrumentaliteit. Er staan spandoeken, met mobieltjes filmende fans en meezingende muziekliefhebbers met hun ogen dicht. RONDÉ werkt verslavend. De springende Rikki maakt een opgewekte en vitale indruk. Haar stem is in vorm en ze straalt. In 2015 is de band, afkomstig van de Herman Brood Academie, er een tijdje eruit geweest vanwege Rikki’s stemproblemen, maar het is niet meer terug te horen of te zien. Gehuld in een stoere zwarte sweater met een meisjesachtige ketting zet ze zichzelf neer: stoer én lief. Dat hoor je ook in de nummers, de combinatie en afwisseling van rauw en emotioneel typeert de setlist. Kenmerkend voor de nummers van RONDÉ is de ritmische flow in de nummers zowel qua instrumentaal als tekst. De nummers lijken veel op elkaar qua opbouw, maar door verrassende elementen in de nummers en de ballads tussendoor, komen ze daarmee weg. Er zit veel herhaling in de teksten die vrij universeel zijn, waardoor het een divers publiek aanspreekt. De nummers zijn toegankelijk en vrij commercieel, maar toch uniek. Hierdoor kunnen ze nog wel eens heel groot worden.

Van ‘Do You Feel’ wordt direct overgegaan naar ‘Why Do You Care’, de openingstrack van hun kersverse debuutalbum gelijknamig aan de band. Met een rust over haar heen zingt Rikki het magische nummer. Die magie komt vooral door de mantra-achtige manier waarop ze zingt en de talentvolle muzikanten die zich met interessante melodieën en een sterke dynamiek laten horen. “Shit”, zegt Rikki, licht overdonderd door het overvolle publiek bij hun allereerste eigen én uitverkochte show.

Wat opvalt is dat de jonge band straalt qua muziek én uitstraling. "Wat zijn jullie sexy, ik had toch iets anders aan moeten trekken", zegt ze. Maar juist de zwarte sweater, haar energie, haar pittige boblijn en een sympathieke ‘girl next door’ indruk maken Rikki sexy. Ze beweegt zelfverzekerd over het podium, maakt contact met haar mede-bandleden en het publiek, en uit direct en indirect haar dankbaarheid. Nee, niet alleen de nummers zijn rauw én lief, ook Rikki draagt het mee in haar uitstraling en gedrag als artiest. Daarnaast vallen de mannen in de band ook op hun eigen manier. Allereerst zijn het alle vier krachtige muzikanten, die allemaal ook een bepaalde sexappeal uitstralen met hun intensiteit die ze in de muziek stoppen. De drummer valt op met zijn opbouw en energie in de drums. De gitarist en de bassist weten ook de combinatie van rauw en lief sterk te vertolken en barsten eveneens van energie. En de pianist laat meerdere kanten zien: dance, rauwheid én kwetsbaarheid. Daarnaast heeft de gehele band een semi-hippie en vintage uitstraling. De wilde haren van de bandleden, de hipster kledingstijl die ze alle vijf doorvoeren en de onbevangen energie die ze uiten tijden hun performance. Het is een feest om naar te kijken.

In het nummer ‘Hunt Me Down’ wordt klein begonnen met gitaar. De drummer voegt zich erbij en dreunt heerlijk door. Er is veel emotie in het nummer te horen en Rikki’s stem is kraakhelder, vooral bij de hogere stukken. Het nummer sluit ze af met een verlegen lachje in te horen, waarin ze zelfverzekerd omschakelt met de vraag "Zin om te dansen jongens?" en we beginnen aan een korte reeks dansbaardere nummers.

‘We Are One’ wordt stevig en helder ingezet, welke ook weer een dance-tint heeft in het nummer. Na het nummer begint Rikki over haar black-out aan het begin van het nummer, die waarschijnlijk bij het grote deel van het publiek niet was opgevallen. “Menselijk, toch?”, zegt ze. Ze vertelt ook dat ze een beetje zenuwachtig wordt van het publiek.

Dan komen we even in een moment waar Rikki samen met haar pianist een break neemt van de energie en intiem het nummer ‘Let This Moment Last’ laat horen. Voorafgaan aan het nummer vertelt ze over haar dankbaarheid voor het publiek, haar familie en vrienden. Ze bedankt haar moeder nog even persoonlijk en vertelt over hun gesprek afgelopen week over mensen kwijtraken in het leven. “Nu heb ik je nog. Het gaat niet over wat moet komen, het gaat om nu. Ik hou van je”, zegt ze. Haar moeder, het publiek en Rikki zelf zijn geëmotioneerd. De zaal is een sea of light met aanstekers en telefoons, en RONDÉ weet te raken. De betekenis is universeel en herkenbaar, het verdriet van mensen kwijtraken op wat voor manier dan ook.

Wat zowel als een kracht als een valkuil kan worden gezien, is de opbouw van de setlist. We worden heen en weer geslingerd van energie naar energie. Van emotionele naar zeer dansbare nummers, van lief naar rauw en andersom, iets wat vooral te merken is wanneer ’Citylights’, ‘Naturally’ en ‘Electric Lover’ opeenvolgend worden gespeeld. Als één na laatste nummer is ‘Run’ aan de beurt, de track waarmee RONDÉ in 2015 een mega hit heeft gescoord en waardoor er nu al vele festivals op hun naam staan. Live komt dit nummer wellicht het beste tot zijn recht, met aan het eind een gezongen stuk remix.

Uiteindelijk komt ‘Headlights’ als afsluiter waar de energie van ‘Run’ in doorvloeit. Helaas is er geen toegift na een uur gespeeld te hebben, terwijl de spanning en interesse zeker nog niet weg was bij het publiek. Van RONDÉ gaan we zeker nog veel meer horen en hopelijk zijn ze over een jaar terug met een twee keer zo lange setlist. Een krachtig debuutalbum is in ieder geval al binnen.

Gezien: Rondé @ TivoliVredenburg, 20 januari 2017.