Stel je eens voor dat Leonard Cohen zich plotseling zou richten op het coveren van bekende disconummers. Vergezocht? Zeker niet. Onder de naam DISCOHEN spelen Teije Venema en Pim van de Werken discoklassiekers zoals Leonard Cohen ze zou uitvoeren: relaxed en sexy. Na een paar succesvolle optredens zijn de heren bezig met het afronden van debuutalbum Popular Positions.

“Eigenlijk heb ik teveel ideeën,” erkent Pim van de Werken. Voor een man die niet alleen producer is, maar ook nog in verschillende bands speelt, komt dit statement niet helemaal uit de lucht vallen. Toch heeft hij tijd gevonden om samen met Teije Venema DISCOHEN op te zetten.

DISCOHEN zet het sexappeal van four-to-the-floor disco om in de lomige sexiness van Leonard Cohen. Hoe doen ze dat? In de rommelige keuken naast de studio zitten de heren al aan een glas rode wijn. Aan de hand van uitspraken van Cohen uit interviews en nummers praten we over het proces.

How can I begin anything new with all of yesterday in me?
Van de Werken: “Het was voor mij een verrassing dat Teije zo laag kon zingen. We waren voor The Virgin Army bezig met een ballad, waarvan ik dacht dat het beter zou zijn als het lager gezongen kon worden. Er gebeurde wat, een wow-gevoel werd in mij wakker. Later zag ik op de televisie een verslag van Lowlands. Ze deden in de Alpha allemaal happy hardcore-hits akoestisch. Vanaf dat moment wist ik: zoiets moet ik ook kunnen verzinnen.”

Venema: “Vervolgens belde Pim mij op: ‘Teije, ik heb een manier bedacht zodat we veel geld kunnen verdienen!’ Ik zag het zelf nog niet helemaal zitten, want ik geloofde niet dat het zou werken. Hij overtuigde mij om één liedje te proberen – Ring My Bell – en toen was ik om. Daarna heb ik thuis gezocht naar liedjes en kwam ik erachter dat disco wel mooi kan zijn.”


Van de Werken: “We hadden eigenlijk niets met disco. In zo’n genre, waar je eigenlijk niet zo in thuis bent, kan je dan op zoek gaan naar wat goede liedjes zijn. Bijvoorbeeld Chic, daar blijft niets van over als je het arrangement weghaalt. De meeste disconummers gaan ook over dansen of seks. Natuurlijk zoeken wij de nummers die suggestief zijn of duidelijk over seks gaan. Desalniettemin, een nummer als Give Your Dick To Me doen we niet, dat is too much.”

The basic function of popular music is to create an environment for courting, lovemaking, and doing the dishes
Van de Werken: “Belangrijk bij het uitkiezen van een nummer is dat je erin hoort dat het kan. Er moet een soort ‘oer-liedje’ zijn dat wij kunnen gaan blootleggen. We hebben ook heel erg geprobeerd de zen van het maken van de plaat mee te nemen. Kijken of we die verveelde-jazzmuzikanten-sfeer op de plaat krijgen, die nonchalance. Verder hebben we ook veel geluisterd naar Leonard Cohen – wat kunnen wij doen op de plaat? Het moet wel ons eigen ding worden, het origineel bestaat al.”


When you walk on the stage and five thousand people have paid good money to hear you, there’s definitely a sense that you can blow it. The possibilities for disgrace are enormous
Van de Werken: “Het grappige aan DISCOHEN is hoeveel mensen hier positief op reageren. Ik heb nog nooit meegemaakt dat mensen zelfs aangaven de muziek cadeau te willen doen. Nu ik merk dat het erin zit, wil ik dat er ook wel uithalen. Als wij spelen op de Culturele Zondag, dan is dat publiek daar ook erg gevarieerd.”

Venema: “Het valt me op hoe enorm vriendelijk de mensen zijn tijdens onze shows. Er zijn verschillende leeftijden, kinderen – er kan eigenlijk gewoon niets mis gaan. Hoe Cohen optreedt vind ik enorm inspirerend. Het was ook erg spannend tijdens dat eerste optreden in Deventer. Na een paar liedjes begonnen mensen te giechelen en tegelijkertijd zag je mensen die er ontzettend door waren ontroerd. Die mix van humor en gevoel vind ik erg tof, maar je moet natuurlijk niet doorschieten. Het is een beetje zoals Tussen Kunst en Kitsch – precies daartussenin zitten onze nummers.”


My reputation as a ladies’ man was a joke that caused me to laugh bitterly through the ten thousand nights I spent alone
Venema: “Op schaal van 1 tot 10 zet ik onze plaat toch zeker rond de 9,5. Als deze plaat niet geschikt is voor seks, dan is ons doel gewoon niet behaald. Vanaf het begin was de insteek dat we samen een seksplaat zouden gaan maken. Laat ik het zo zeggen: het is toch de bedoeling voor ons om een plaat uit te brengen waarmee je jezelf huilend in slaap kan masturberen.”

Van de Werken: “Zelf denk ik dat de plaat erg geschikt is voor seks, rustige muziek heeft altijd mijn voorkeur gehad. Vergis je niet over de teksten van Cohen, hij zingt vaak hele smerige dingen als je goed luistert. Een goed voorbeeld zit bijvoorbeeld in het nummer The Future: ‘give me crack and anal seks / take the only tree that’s left / and stuff it up the hole /in your culture’. Het is bijna van een soort hip-hopachtige vuiligheid, dat is ook weer de humor van Cohen.”


The Maestro says it’s Mozart but it sounds like bubble gum when you’re waiting for the miracle to come
Van de Werken: “We hebben eigenlijk de Leonard Cohen plaat gemaakt die ik graag van hem wil horen. Dus of we hierna nog een plaat zoals deze maken, dat vraag ik mij af. Zelf dachten we aan iets als knuffelrock met nummers als Livin’ on a Prayer. Wat ik eigenlijk nog liever zou doen, is iets opnemen met Lee Towers. Die dan als Johnny Cash bekende nummers gaat coveren, zoals van dEUS of Selah Sue. We zien wel wat de toekomst ons brengt, wij zijn heel optimistisch.”

Te zien: DISCOHEN, zaterdag 28 mei (20.00) @ Kytopia, Utrecht (album release party)