Geestdrift Festival: in trans met de kunstenwereld

De ééndaagse eigenzinnige minisamenleving waar alles samen lijkt te komen

Tekst: Sophie van Bree / Foto: Eric Duijvestijn ,

Het Utrechtse festival voor de dromer, de filosoof, de wetenschapper, de muziekliefhebber, de woordkunstenaar en de vernieuwer. De nostalgische Janskerk is op zaterdag 31 oktober voor de derde keer elf uur lang omgetoverd tot een miniwereld waar een scala aan kunstvormen en mensen samenkomen onder het thema ‘Verzet’. 3voor12/Utrecht was aanwezig bij het middagprogramma.

Geestdrift festival wordt symbolisch geopend met het aansteken van drie kaarsen. Daarna wandelen Dan Smith en twee gitaristen nonchalant het podium op. Zijn schelle en expressievolle stem met een Amerikaans accent brengt poëzie, muziek en spoken word in een flow van aaneenrijgende zinnen. Drie keer laat Smith een performance zien in het middagprogramma. Zijn eerste performance heeft achtergrondmuziek, bij de tweede keer begint hij onverwachts van een balkon te spreken en de derde keer staat hij amper één meter van het publiek. “My fear is a prison, my hopes are weapons.“ Je hoort bijna muziek in de woorden, je ziet de woorden in zijn lichaam leven. Onrustig en springerig op zijn tenen vult hij met zijn overtuigende stem de immense kerkzaal. Deze eigenzinnige man intimideert, verbindt en inspireert.  

Na de boost energie van Smith, vullen Rogier Pelgrim (zang, gitaar) en Mevrouw Tamara (zang, piano) een set met vier covers van verzetliedjes. Pink Floyd, Bob Marley, No Doubt en Neil Young worden vertolkt in een dromerig nieuw jasje. De vrij eenvoudige piano- en gitaarpartijen in combinatie met heldere, fragiele stemmen zorgen voor puurheid. De ‘Redemption song’ van Bob Marley is hun eerste cover. Pelgrim en Tamara wisselen de leadzang af en vullen elkaar aan met tweede stemmen. Het grote contrast tussen de stemmen zorgt dat de intieme luisterliedjes niet saai worden. De loepzuivere stem van Tamara en de oude ziel in Pelgrim’s stem zorgen voor kippenvel. 

Zoals gezegd is dit festival niet alleen voor de muziekliefhebber en de woordkunstenaar. Ook de filosoof, de wetenschapper en de vernieuwer kunnen hun ei kwijt. Ernst van de Hemel spreekt over religie in de 21e eeuw, de bekeerde Anne Dijk brengt antwoorden op de vragen over moslims in de samenleving en een animatiefilm over een jonge Syrische activiste zorgt voor een muisstil publiek. Ook het theaterstuk van Laura Dolron over de liefde maakt iets los. En als al die indrukken van het middagprogramma teveel worden, kan de dromer zich terugtrekken in een ‘tipi van aandacht’ of vreemden ontmoeten in een ballenbak voor volwassenen… 

VanDryver springt uit het middagprogramma. De songwriter Arjen van Wijk (leadzang) staat met negen man (dwarsfluit, saxofoons, trombone, contrabas, piano, backingvocals, leadzang) op het podium, een setting waarin nog niet eerder was opgetreden. In de muziek is een interessante mengelmoes van Ludivico Einaudi, Ben Howard, Daughter, en filmmuziek te horen. De flow of trans die centraal lijkt te staan bij de acts van het Geestdrift Festival, duikt ook op bij VanDryver. De afwisseling en opbouw tussen a capella, instrumentaal, solozang, meerstemmige zang in combinatie met orkestmuziek is bijzonder. In een achtbaan van galmen, lange tonen, idyllische muziek en verrassende wendingen worden verhalen verteld van het gelukshormoon oxytocine tot het recht van meningsuiting. Het liedje ‘Jonathan’ over zijn zoontje die van de trap is gevallen, maakt de meeste indruk. Dit emotionele liedje over het veilig willen houden van zijn zoontje heeft de dwarsfluit in de boventoon. Met symfonische melodieën, herhalende woorden en zichtbare passie voor de muziek weet VanDryver te overtuigen. Het is jammer dat er alleen een single te koop is in plaats van een heel album.  

Het programma is internationaal. David Åhlén, de Zweedse songwriter brengt melancholische emotionele luisterliedjes onder het genot van een gevoelige stem, een klein tokkeltje op elektrische gitaar en de akoestiek van de Janskerk. Zijn unieke stem waarin elke emotie te horen is, zorgt voor een muisstil publiek. Åhlén lijkt qua stem de Zweedse mannelijke versie van Eefje de Visser. De hoogte van zijn kopstem en het verhaal in zijn borststem maakt iets los. Religie staat centraal in zijn intieme performance. Het publiek zingt zachtjes de hymns van zijn vader mee en neemt de functie aan als koorlid.

Om door te gaan met de buitenlandse talenten: Gharib, de Syrische protestzanger op mandoline, zingt in een korte performance een Syrisch protestlied, terwijl van Wijk (Engels zang) en Pim van de Werken (gitaar, producer) hem ondersteunen. Het korte intermezzo laat verlangen naar meer, maar het blijft bij één lied. 

Geestdrift Festival bezit aan een scala van diversiteit in het programma. Zo heb je ook Theo van Teijlingen, de 57-jarige pastoor met zijn gitaar. Zijn optredens gaan van een zaal van 8000 man tot de intensive care waar zijn moeder in coma lag. Met zijn lange grijze haar in een staart, een knalrode houthakkersblouse, sneakers en een Spaanse gitaar is van Teijlingen niet het stereotype pastoor. Deze bijzondere man brengt in het Nederlands gebeden en liedjes ten gehore op een verhalende manier. Het liedje ‘St. Lucas’ raakt het meest, een liedje over een klein jongetje met een meervoudige beperking die niet kan praten. “Soms gil je tranen. Je juicht voor de bomen. Je zwaait naar de wind. Je bent een dichter zonder woorden.” Zijn poëtische en beeldende teksten lijken de leidraad van zijn schrijven.

Het eind van het middagprogramma wordt afgesloten door Kris Rochelle. In een paar liedjes zet hij met gitaar en stem een prachtige kleine set neer. Zijn diepe stem, stoere uiterlijk en Kansas City roots zorgen voor een waardige afsluiter met deze intieme, akoestische set.

Het middagprogramma wordt ondanks het prachtige weer buiten zeer goed bezocht. Het kleine dromerige wereldje dat wordt gecreëerd in de Janskerk levert nieuwe inzichten, inspiraties, gedachtes en kleine gelukjes op. Geestdrift Festival raakt, maakt los, laat zien en geeft zin. De dromer heeft grotere dromen, de filosoof kijkt net wat anders, de wetenschapper leert nieuwe visies. De muziekliefhebber is voldaan door de diverse stijlen, de woordkunstenaar heeft meer inspiratie en de vernieuwer bruist van de ideeën. Allemaal door Geestdrift festival, het maakt je geest driftig, dat zeker.  


Gezien: Geestdrift festival, zaterdag 31 oktober 2015 @ Janskerk, Utrecht