Agent Fresco is een emotionele rollercoaster

IJslandse band ietwat te theatraal in dB’s

Tekst: Simone van Hugten / Foto's: Wouter van de Kamp ,

Prachtige landschappen, complete rust en ijzige temperaturen: IJsland heeft alle ingrediënten om zen te worden. Agent Fresco kan ook net zo sprookjesachtig zijn als dit land van herkomst, maar tel daar wel een flinke portie progrock en zelfs metalcore-riffs bij op. In een goed gevuld dB’s laten de mannen woensdagavond, tijdens de eerste show van hun Nederlandse tour, zien dat die tegenpolen best hand in hand gaan.

De Utrechtse shoegatonband Sven Agaath opent keihard en zonder sprookjes de avond. Shoegaton, zegt u? Jazeker. Dit duo mixt shoegaze met reggaeton, maar lijkt soms ook rechtstreeks uit het grungetijdperk te komen. Het klinkt moeilijker dan het is, want tijdens hun album-release vorig jaar bewezen ze dat deze combinatie prima uitpakt. Ook vanavond krijgt het publiek een half uur aan prima, dansbare herrie. Soms is het een heel klein beetje een rommeltje op het podium. Een verkeerde toets op de synth, zang die even de verkeerde kant op schiet en ongemakkelijke stiltes. Maar het is ze vergeven. Hoe de band raggende gitaren en Latin drums weet te boetseren tot een interessant geheel is knap. Zanger Gino Miniutti legt uit dat een track precies de akkoorden van 'Smells Like Teen Spirit' bevat. Maar met de reggaedrums van Arno Breuer ontstaat er meteen iets eigens. Ze krijgen het publiek aan het headbangen, maar een voorzichtige bootyshake kan er ook van af.

De zaal is een stuk voller als Agent Fresco het podium betreedt. Fanatieke vijftigers, maar ook twee stuiterende tienermeisjes vooraan, gillen de longen uit hun lijf. Hebben we ons vergist en staan we bij een boyband? Nee, Agent Fresco komt begint gewoon met een bang. Vijf jaar na hun debuut A Long Time Listening komen de IJslandse heren dit jaar op de proppen met hun nieuwe plaat Destrier. Snoeihard, maar enorm technisch. Het is even wennen, die prachtige pianopartijen en onmiskenbare klassieke stem van zanger Arnor Dan gecombineerd met snerende gitaren. Maar juist dat contrast werkt als een tierelier.

Agent Fresco's muziek wordt voornamelijk gedragen door emotie. De dood van Dan's vader, zijn moeder die het daar moeilijk mee had, ver weg zijn van familie en de keer dat hij volledig in elkaar geslagen is: een greep uit de zwaarbeladen thema's die hij in liedjes heeft verwerkt. Bijzonder is dat de band speelt alsof het gister allemaal gebeurde. Al zingend rent Dan wanhopig over het podium tijdens 'See Hell', zijn gezichtsuitdrukking is verdrietig. Hij slaat op de boxen, duikt in elkaar en schreeuwt het uit. Zijn hoge zang in combinatie met de intense drums van Hrafnkell Örn Guðjónsson werkt magisch. Het zijn vreemde maar fijne tegenstellingen. Ook bij nummers als 'Dark Water' en 'Howls' pakt dat goed uit. Een engeltje dat emotioneel even de weg kwijt is. Maar dit is wel wat ze altijd doen en live klinkt het precies zoals op plaat. Ja, het is absoluut fantastisch hoeveel gevoel ieder bandlid zichtbaar in de show legt. De passie komt uit hun tenen en stroomt door iedere ader. Toch wordt die drama na een tijdje ietwat eentonig. Less is ook wel eens more.

Daarnaast wordt bijna elk nummer ingeleid door een verhaal over het onderwerp en zijn inspiratie. Die vaak heftige verhalen maken het een stuk persoonlijker en intiemer. Een soort huiskamergevoel, bijpraten met een biertje in de hand. Maar we zijn niet in een huiskamer dus één keer is wel genoeg. Opvallender is dat Dan, een erg spraakzame en sympathieke man, makkelijk wisselt naar grappen en grollen, terwijl hij een minuut geleden nog zong over verlies en ellende. "Kunnen jullie straks onze cd's kopen? Onze bassist gaat trouwen en zijn vriendin heeft nogal hoge eisen," lacht hij. Een goed gebaar die even de druk van de dramatische ketel haalt. Gelukkig komen ze ermee weg door ijzersterke tracks als 'Paused', 'Wait for Me' en 'A Long Time Listening'. Stuk voor stuk oorwurmen die staan als een huis, en Agent Fresco zorgt er voor dat iedereen de 'ohohohooo's' meezingt.

Agent Fresco moet vooral gewoon spelen. Die theatraliteit is helemaal niet zo zeer nodig, want de nummers zijn solide, zwaar en bijzonder genoeg. Daarmee hoeft de band absoluut niet in te leveren aan passie en emotie. Alleen even aan de randjes schaven.

Gezien: Agent Fresco en Sven Agaath, woensdag 18 november 2015 @ dB’s, Utrecht. De band speelde onlangs bij Roosmarijn in 3voor12radio, en dat is hier terug te kijken.