Boner Petit wordt deze avond bijgestaan door twee bands, Creepy Karpis en Santa Fé, waarvan eerstgenoemde de diepste indruk achterlaat. De Groningers spelen een opruiende mix van garage, country en rootsy rock 'n roll met een speelse knipoog naar de VS; vroeg in de set wordt 'The State of California' bezongen. Later flirt Creepy Karpis met de donkere kant van rock 'n roll en vindt zowaar wat overlap met de Deense noirband Iceage. Zwaarmoedig wordt het echter nooit, daar zorgen die bloedjegeile breaks wel voor. Ja, de Grunnse garagescene bloeit en Creepy Karpis is daar de zoveelste belichaming van. Wij hielden bands als traumahelikopter en The Black Cult al enige tijd verantwoordelijk voor de aardschokken in het noorden des lands en ook Creepy Karpis is van een dreigende opwinding. Evacueren die stad!
Boner Petit is niet 'the next big thing'
En wil dat ook niet zijn
Eind januari waren we getuigen van het allereerste optreden van de Utrechtse lo-fi punkers Boner Petit. Inmiddels ligt de popronde in het verschiet en een EP op de plank. De release van dit bundeltje werd woensdagavond gevierd in de ACU. Met chips en gestampte muisjes. Je bent punk of je bent het niet. Toch?
Een fijne verrassing dat Creepy Karpis, maar we zijn hier vanavond voor Boner Petit. De set is al goed op weg als frontvrouw Annelotte een hand chips in het gezicht van gitarist Brian douwt. Even daarvoor strooit ze gestampte muisjes (?) uit over haar bandmaatjes. Het pak gaat met een nonchalant boogje richting publiek. Niet cool. Momenten als deze laten precies zien waar het wringt bij de Utrechters; het lijkt alsof de band zich een ironische punkmentaliteit wil aanmeten. Dat voelt (te) geforceerd. En dus ontkomt Boner Petit niet aan een zeker Darkwing Duck-gehalte. Zo van: laten we lekker link gaan doen. Euveltje.
Maakt de muziek dit goed? Deels. De nieuwe EP bevat een zestal aardige liedjes, soms dromerig, soms venijnig. Om de tags maar gehad te hebben; lo-fi, dreamy, vintage, punk(rock), garage, lichtvoetige noise. 'Single Stuffed Animals' is net iets te cheesy, maar heeft live meer pit. De rest van het het materiaal is wat dwingender en vanavond dan ook interessanter. Het is opvallend hoe nadrukkelijk Boner Petit op momenten verwijst naar nineties punkrock. Dat past ze best goed. Toch zijn de refreintjes van de band vaak te vlak om te blijven hangen, deze contrasteren op momenten wat schril met de sterke coupletten.
De liedjes van de Utrechters zijn vaak ultrakort. Als gitarist Brian een lang bassintro aankondigd - 'Ik ga dansen' - lijkt het erop dat we een sluimerend No Love Lost-achtig liedje voorgeschoteld krijgen, maar Boner Petit gooit het roer snel om. Wellicht een bewuste, plagerige steek.
Of misschien wel een gemiste kans. Want als de band aan het eind van de set wel de tijd neemt om een liedje uit te bouwen, komt dit de dynamiek ten goede. Niks mis met überkorte liedjes natuurlijk, maar deze aanpak lijkt Boner Petit wat beter te passen. We zijn dan ook benieuwd wat de Popronde de Utrechters gaat brengen, want met wat meer dynamiek kunnen ze het reizende popcircus best van wat pit voorzien.
Gezien: Creepy Karpis, Santa Fé & Boner Petit, woensdag 12 augustus 2015 @ ACU, Utrecht