Het broeit vanavond letterlijk onder het oude industriële dak van Tilburgs culturele broedplaats, maar de middelbare mannen van Trans Luv Airlines houden het tempo er desondanks uitstekend in. Met een schier eindeloze reeks bizarre karakterschetsen, waarbij onder meer modegekken ('De Lijkelook Van Een Look-A-Like'), beschouwelijke masochisten ('Overpijnzingen') en ouderwets paranoïde types ('Achtervolgingswaen') de revue passeren, aangevuld met een enkele cover van het schijnbaar befaamde, doch ons volstrekt onbekende nummer 'Azijn' van The Sonics, slaagt dit viertal er eenvoudig in de aandacht van de aanwezigen te kluisteren. De rauwe en tegendraadse garageklanken die het geheel muzikaal begeleiden, en waarin bijvoorbeeld gerust ook een stukje 'Für Elise' zijn opwachting mag maken, dragen daar vanzelfsprekend het nodige aan bij, en kunnen zichtbaar op de goedkeuring rekenen van de gelijkgestemde muzikanten van plaatselijke grootheden als The Black Marble Selection en El Cantina die we in het publiek ontwaren. Een energieke en uitgelaten start van deze showcase-avond.
Trans Luv Airlines voorziet zwoele woensdagavond van extra zweet
Subimago tekent voor atmosferische nazit
Cultuurfabriek Hall of Fame kent al enige tijd het lovenswaardige initiatief Artist In Residence, waarbij bands die repeteren in de krochten van het complex de mogelijkheid krijgen zich gratis aan het publiek te presenteren. In dat kader treden deze woensdag twee zeer uiteenlopende kwartetten aan: de Nederlandstalige garageband Trans Luv Airlines en het onder meer uit wave, industrial en aanverwante genres puttende combo Subimago. Het levert een interessante doorsnede van lokaal kabaal op.
TRANS LUV AIRLINES
SUBIMAGO
De bijeenkomst is daarmee echter nog niet ten einde, want wanneer de duisternis volledig bezit genomen heeft van deze warme lentedag, mag Subimago de volhouders vergasten op een sfeervolle audiovisuele performance. Het is zeker een goed idee geweest om de bands in deze volgorde te programmeren, want de meanderende composities van dit door elektronica voortgestuwde gezelschap komen zonder meer het beste tot hun recht in het schimmige domein van de nacht. In de aankondiging bij het concert wordt gerept van “muziek die gecreëerd wordt in een overgangsfase” – de bandnaam verwijst daar trouwens ook naar, want de subimago vormt het tussenstadium in de ontwikkeling van nimf naar volwassenheid der eendagsvliegen – en inderdaad contrasteren de in het duister tastende stukken van dit kwartet enorm met de sterk samengebalde, puntige liedjes van de vorige formatie. Niet iedereen kan deze transitie aan, waardoor de frontman alle ruimte heeft om voor het podium rond te waren, terwijl achter hem een van indringende video's vergezeld mengsel van onder meer new wave, industrial, triphop en rock op knoppen en snaren geproduceerd wordt. Dit ambitieuze amalgaam weigert weliswaar hardnekkig tot pakkende nummers uit te kristalliseren, maar dat is ook vast niet de opzet: uitdagend is deze aanpak in ieder geval wel. Al met al een intrigerend slot van een aangename bijeenkomst.