Samsara Blues Experiment neemt Little Devil mee op eindeloze trip

Valley Of The Sun tekent voor enthousiasmerende start

Wouter de Waal ,

Psychonauten die enkele maanden na Roadburn alweer overvallen werden door sterke gevoelens van heimwee, konden zich afgelopen zondag laven aan de geluiden van het Duitse (of zoals men het zelf met Jimi Hendrix in kosmisch perspectief uitdrukt: van de derde steen van de zon afkomstige) rocktrio Samsara Blues Experiment, dat er ook zonder hallucinante visuele ondersteuning in slaagde een lumineus psychedelisch tapijt voor de toehoorders te weven.

VALLEY OF THE SUN

De avond wordt echter een eindje voor achten geopend door de mannen van Valley Of The Sun, een olijk drietal uit Cincinnati, Ohio, dat momenteel Europa aan het doorkruisen is en nu dus tijdelijk aansluiting gezocht heeft bij de Samsara's. Net als de hoofdact werkt de band met de 'minimale' rockbezetting van drummer, bassist en zanger/gitarist, maar eigenlijk is daarmee de voornaamste overeenkomst ook wel genoemd. Waar de Duitsers de onmetelijke ruimte van de kosmos opzoeken, denderen de Amerikanen namelijk liever stationair met hun muziektruck over het ruwe hete asfalt. Invloeden van Kyuss en Queens Of The Stone Age zijn onmiskenbaar in de rechttoe rechtaan, door de zon geblakerde volumerock van dit gezelschap, die weliswaar niet bepaald avontuurlijk genoemd kan worden, maar wel met een dermate grote dosis passie geserveerd wordt, dat het publiek binnen de kortste keren om is. Vooral de drummer, die trouwens aangeeft bijzonder warme gevoelens voor Nederland te koesteren, lijkt te beschikken over een welhaast onuitputtelijk energiereservoir, maar ook zijn bandmaten laten zich van hun meest enerverende kant zien. Geen wonder dat dit trio het podium uiteindelijk niet mag verlaten voordat het een toegift gespeeld heeft.

SAMSARA BLUES EXPERIMENT

Na dit goede begin is het de beurt aan onze geliefde oosterburen om te laten zien wat men in huis heeft. Deze waren jaren geleden overigens ook al eens te gast in ditzelfde honk, een gebeurtenis die bij menigeen in het geheugen gegrift staat. Vandaag laten de heren zien en bovenal horen waarom, met een uitgekiende set waarin het gevarieerde en inventieve gitaarspel van frontman Christian Peters centraal staat, geruggensteund door een flexibele ritmesectie die de talloze wisselingen van tempo en dynamiek moeiteloos in het spel integreert. Hoewel de set op zichzelf genomen bestaat uit diverse onderscheiden nummers, inclusief kernachtige zangbijdragen van Peters, is de indruk meer die van een zeer langgerekte jam, met continue, maar voortdurend verschuivende geluids- en stemmingspatronen. Loops van Indiase drones duiken op en verdwijnen weer in de kolkende klankmassa, gitaarriffs transformeren tot solo's die geen begin en einde lijken te kennen, etherische passages monden uit in een woest geraas uit de diepte dat, om het eerste woord van de bandnaam maar even als leidraad te nemen, een venster biedt op het alomtegenwoordige wordingsproces van de wereld. Waar dit in minder deskundige handen wellicht zou resulteren in een amorfe blubber, blijft bij Samsara Blues Experiment ondanks het weids uitwaaierende groepsgeluid toch een zeker gevoel van richting behouden, zodat het slot van deze uitgebreide geestverruimende performance ook daadwerkelijk als een finale klinkt. Een prestatie van formaat, die ons alweer reikhalzend doet uitzien naar het volgende bezoek van deze kosmosverkenners.