Wat was de intentie toen jullie begonnen met Red Vultures?
Tony: "Gewoon, vier tracks opnemen en misschien een EP'tje uitbrengen. Niet eens optreden, daar had ik geen zin meer in. Na alle jaren met mijn vorige band Vals Licht was ik daar een beetje klaar mee. "Laat de jeugd dat maar doen", dacht ik. Maar we kregen al direct aanbiedingen, dus het begon wel weer te kriebelen. En op deze manier is het prima te doen; we repeteren amper." Patrick: “Alleen om alle nummers erin te stampen, zodat we kunnen gaan optreden. Het is dus niet meer zo dat we iedere week in de oefenruimte zitten.”

Jullie zitten momenteel zonder boeker. Hoe komt dat?
Patrick: "We merkten gewoon dat het niet werkte tussen beide partijen. Dus zijn we uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat het beter was om niet verder te gaan." Tony: "De plaat is ook laat uitgekomen, dus we moeten ook naar onszelf kijken. Doordat 'Damn Pretty' bijna anderhalve maand later uitkwam dan we zelf hadden gepland, was het voor onze boeker lastig om ons nog op festivals te krijgen, waar in veel gevallen de line-up toen al grotendeels vaststond. Terwijl de aandacht wel kwam: recensies, op de 3voor12 Luisterpaal, maar het was te laat om ons nog geboekt te krijgen. Maar we zitten nooit stil."

Zijn jullie al bezig met een volgende plaat?
Tony: "Jazeker, we hebben alweer wat dingetjes. Het staat allemaal nog in de grondverf, maar daar begin je toch altijd mee hè. Wanneer we een nieuw album willen maken moeten we toch een nummer of twintig klaar hebben, om een selectie te kunnen maken." Patrick: "En we hebben nog nummers liggen die 'Damn Pretty' niet haalden, omdat ze niet in het totaalplaatje pasten, maar die we wel graag spelen." Tony: "Het moet toch passen bij de rode draad die door het album heenloopt.”

Wat is dan de zogenaamde 'rode draad’ door Damn Pretty?
Tony: "Toch die pure rock, dat is waar we voor staan. We hebben het direct opgenomen, zonder aparte riffs, galmpjes of delays, iets wat veel andere bands wél hebben. Bij ons zijn het gewoon twee gitaren, drums, bas en zang." Patrick: "We blijven natuurlijk een rockband, dus het kan wel een beetje kantelen, maar we zullen nooit hele andere muziek maken. Ik ben zelf heel erg geïnspireerd door rock uit de jaren '70; muziek met emotie." Tony: "Bij mij is dat toch meer de grunge. Natuurlijk, ik ben ook opgegroeid met rock uit dezelfde periode, maar in de jaren '90 kwam zoiets als Soundgarden, dat maakte veel indruk.”

Jullie zijn een echte 'Do It Yourself-band'. Waar komt dat vandaan?
Tony: "Vroeger waren we altijd bezig om een platencontract bij een label te bemachtigen. En dat lukte altijd. Nu staan we er heel vrij en onbevangen in en hebben we dus geen contract meer nodig." Patrick: "Het is kicken om het DIY te doen, met ons eigen label Selfie Records. Ik heb met My Favorite Scar wél meegemaakt dat veel voor ons als band werd bepaald. Op een gegeven moment ben je niet meer jezelf, maar meer andermans product. En dan moet je je afvragen of je dat wel wil.”

Voelt de muziek voor jullie dan nu te veel als een commercieel product?
Patrick: "Ja, door alle talentenprogramma’s en dergelijke zijn de emoties en de puurheid grotendeels verdwenen. Ik krijg bijna geen kippenvel meer van een nummer." Tony: "Radiostations doen hier vrolijk aan mee. De jeugd moet zelf bands ontdekken, op de ether valt weinig nieuws te horen. Jongeren die geïnteresseerd zijn gaan daarom via andere kanalen op zoek naar nieuwe muziek. Festivals worden goed bezocht en daar wordt weleens wat geboekt wat nog niet echt is doorgebroken." Patrick: “En dat is precies wat muziekliefhebbers van tegenwoordig leuk vinden; zelf op zoek gaan. Daardoor zijn er wel weer heel veel bands op de radar, waardoor je video's moet maken en andere dingen moet doen om de aandacht te trekken."

Zoals jullie met de video bij de track ‘New York’.
Patrick: "Klopt. En we releasen deze week (inmiddels online, zie hier) een video voor ‘Feet On The Ground’. Daar zit wel een leuk verhaal achter. Na de releaseparty van 'Damn Pretty' kregen we via Whatsapp allemaal video's binnen van mensen die het nummer meezongen. Dat vonden we zo leuk, dat we een oproepje op Facebook plaatsten met de vraag of meer mensen dat wilden doen. Daar zijn aardig wat reacties op gekomen en met dat materiaal hebben we vervolgens een clip gemaakt. Spontaan, vrolijk en low-budget; het past echt bij ons.”