Bram Stadhouders opent nieuw seizoen NooTstopsessies met zes kersverse composities

Dromerige soundscapes komen goed tot hun recht in intieme setting

Maarten de Waal ,

Het zal wellicht nog niet tot iedereen zijn doorgedrongen, maar liefhebbers van betere (gitaar)muziek en een huiskamerambiance kunnen al enige tijd terecht bij de NooTstopsessies, een initiatief van Walter Stadhouders, die hiertoe zijn gitaarstudio aan de Bokhamerstraat openstelt. Zo kunt u er aanstaande zondag een Spaanse flamencogitariste bewonderen, maar deze zomerse donderdagavond staat zoon Bram op de spreekwoordelijke planken met zijn trio Filgamet, dat verder bestaat uit oude bekende David Hoogerheide en nieuwe aanwinst Sebastian Brouwer. Het betreft hier een try-out voor zijn Carte Blanche avond in het Bimhuis zaterdag, dus de muzikanten zijn enigszins gespannen en benieuwd of alles goed zal verlopen.

Dat laatste is niet zo evident, want Bram maakt graag en veel gebruik van een waaier aan elektronische effecten waaraan tijdens de voorbereiding vele uren gesleuteld is. Electronicaman David Hoogerheide heeft de weinig benijdenswaardige taak een en ander gedurende het optreden in goede banen te leiden en neemt daarbij ook nog af en toe een toetsenpartij voor zijn rekening. Dit slaagt echter wonderwel, waardoor Bram en Sebastian zich geheel kunnen wijden aan hun gitaarspel en (tenor)zang.

Voor wie enigszins bekend is met het werk dat Stadhouders de afgelopen jaren gemaakt heeft, klinken de nieuwe stukken meteen vertrouwd in de oren: Zijn typisch dromerige, wat naar het zweverige neigende uitgesponnen stijl is ook in het nieuwe materiaal moeiteloos terug te horen. Sinds zijn project ‘Henosis’ (Grieks voor mystieke vereniging) kennen we ook zijn voorkeur voor het menselijk stemgeluid, waardoor de keus voor de virtuoze tenor Sebastian Brouwer, hoewel een opvallende presentie in zo’n trio, in dit geval ook niet al te zeer verbaast. De teksten in het Nederlands, Engels en ? zijn van de hand van Stadhouders zelf en ondersteunen de mystieke sfeer van het geheel, waarbij de klank van de woorden minstens zo belangrijk lijkt te zijn als hun betekenis (in de pauze bekent hij zelf eigenlijk zelden acht te slaan op liedteksten). Bram is een vreedzaam mens en zijn muziek straalt dit ook uit, maar een spirituele zoektocht kent natuurlijk ook zijn duistere zijden: zijn etherische geluidscollages worden hier en daar dus onderbroken door meer felle en soms zelfs ronduit dreigende passages, die de in een prettige sluimer geraakte luisteraar op zijn tijd weer heftig wakker schudden. Zeker het laatste stuk met werktitel ‘Babel’ slaagt op dit vlak bijzonder goed, en geeft alle vertrouwen in een succesvolle performance komende zaterdag.