Dat het vijftal behoorlijk gefascineerd is door Joplin, blijkt niet alleen uit de bandnaam, maar ook uit het feit dat men op haar sterfdag een maand geleden de eerste single van de nieuwe schijf, het energieke ‘Start Again’, in Den Burg op Texel presenteerde. De referenties naar de zangeres zijn gezien het warme, ietwat hese stemgeluid van frontvrouw Liesbet niet zo verwonderlijk, hoewel deze zeker niet zo rauw en door de blues geverfd klinkt als haar illustere voorgangster. Buiten kijf staat echter dat de groep zich in haar geluid veel indringender door de Amerikaanse dan door de Britse rocktraditie laat inspireren. Of het nu gaat om het lieflijk ingetogen titelnummer of om het wanhopige ‘You Should Have’ dat er direct op volgt, om het vertwijfelde ‘It Ain’t Right’ of de verwijtende afsluiter ‘Better Day’, overal klinken americana-invloeden door, met incidenteel countryachtig gitaarwerk en ouderwets ronkende orgelklanken als sterke sfeerscheppers.
De centrale rol blijft echter weggelegd voor de vocalen, die de nummers bezielen en richting geven. De vertolkte teksten handelen steevast over prettige en minder prettige persoonlijke aangelegenheden en zijn helder en onomwonden, net als de liedjes die ze dragen: die kennen zonder uitzondering een duidelijke en gedegen opbouw, en blijven met een lengte van drie tot hooguit dik vijf minuten nooit langer rondhangen dan nodig is om hun punt te maken. Die emotionele pointe beklijft vervolgens echter wel uitstekend, wat genoeg zegt over het niveau van het dozijn nummers op dit album. Een sterk debuut kortom, dat zijn weg naar de in tijdloze rock geïnteresseerde luisteraar ongetwijfeld zal weten te vinden.