Optreden van The Deaf brengt speedbeat en een glimlach

Retro horrorintro wordt gevolgd door komisch muzikaal spektakel in Kleine Zaal 013

Inge Gruijters ,

Frans - Spike - Van Zoest kennen we natuurlijk allemaal als gitarist en tweede zanger van rockband Di-rect, of van zijn rol als coach in tv-programma Tourette on Tour, op dit moment steelt de beste man de show met zijn dirigeerkunsten en staat hij volgende week zelfs in de finale van AVROTROS' 'Maestro'. Een bezig baasje, dus. Dat neemt niet weg dat hij de tijd vindt om samen met Janneke Nijhuijs (Miss Fuzz), Kit Carrera en 'Midnight Mau' ook nog een ander uitstekend bandje te vormen, genaamd The Deaf. Bij deze band hoeven we geen zoete poprockmuziek te verwachten, maar krijgen we een door de jaren '60 beat geïnspireerde garagerockband voor onze kiezen. Twee weken geleden releasten zij hun nieuwe album 'The Deaf' en daar hoort natuurlijk een clubtourtje bij.

The Reaction

“De stemming zit er al goed in zo te horen” merkt zanger Hugo van Dijken van het Eindhovense The Reaction op, wanneer er volop “Yeah” wordt geschreeuwd vanuit het publiek. Aan de manier waarop zou je haast denken dat de roepers in de verkeerde zaal beland zijn en dat ze misschien eerder thuishoren bij de zware metalen van Parkway Drive en consorten in de Grote Zaal. Toch hebben ze hun weg gevonden naar de Kleine Zaal, die vanavond in het teken staat van sixties beatpop. Organiste Mirjam Sieben zwaait met haar haren en de stem van Van Dijken laat de nummers - à la The Pretty Things en Small Faces - rauwer klinken dan je bij zijn gezicht zou verwachten. De liedjes van The Reaction zijn aardig catchy en de stemming zit er in de halfvolle zaal inderdaad al meteen goed in. Een prima voorprogramma dus, toch is het optreden van The Reaction wel een beetje erg braaf. Een aardig contrast met wat gaat volgen...

The Deaf

Een welbekend orgeldeuntje, het theme van The Phantom of the Opera, galmt door de zaal, terwijl we naar een psychedelisch schouwspel van zwart-witte lijnen kijken waarin subtiel het silhouet van een naakte vrouw in te herkennen is; de cover van het nieuwe zelfgetitelde album van The Deaf. Dan komt de band het podium op en ‘Are You Scared’ van debuutalbum Toot Whistle Plunk Boom! wordt ingezet. Naast het vervaarlijk richting het publiek hellende orgel van toetsenist ‘Midnight Mau’ is frontman Spike met zijn getoupeerde haar, zijn bijna coffin-shaped gitaar en vintage pak de meest opvallende verschijning. Waar in deze eerste minuten nog wordt geprobeerd een soort oldschool horrorsfeer neer te zetten, verandert dat al snel naar een melige rock-‘n’-roll comedyshow. Er wordt tussen de nummers door veel slap geouwehoerd en de manier waarop Spike spreekt en zingt doet denken aan ‘Howlin’ Pelle Almqvist van The Hives. Het gaat over Spotify, de Italianen in de zaal - toetsenist Midnight Mau spreekt zelfs ook een aardig woordje Italiaans - en andere ongein. Al dat gezever neigt naar het overdadige, maar blijft - te zien aan de lach op de gezichten tot achterin de zaal - nog nét binnen de grens van acceptabel.

Dat komt waarschijnlijk door de muziek, die maakt alles goed. Bijna het volledige nieuwe album passeert de revue, aangevuld met zeven nummers van Toot Whistle Plunk Boom! Bijna allemaal hitgevoelige, naar punk neigende beatpopnummers. Een eervolle vermelding voor het nummer 'He's My Man' met glansrol voor bassiste en tweede zangeres Janneke Nijhuijs, wiens stem stiekem misschien wel beter is dan die van Spike. Van het rijtje 16-jarige fanmeisjes voor het podium, via de moshpitters daarachter, tot het kalme en over het algemeen wat oudere publiek daar weer achter kan The Deaf op goedkeuring van iedereen rekenen.

Tijdens de toegift blijft er geroepen worden om meer muziek en The Deaf heeft daar ook wel zin in. Er wordt nog een cover van Haagse rocksensatie 'van vroegâh' Q'65 aan de setlist toegevoegd, voordat het optreden toch echt geëindigd wordt met 'I'm Alive'. Het publiek kan met een tevreden gevoel de zaal verlaten, want dit was meer dan prima donderdagavondvulling.