Opener ‘Sonny Boy’ schudt de nietsvermoedende luisteraar prompt wakker met een rauwe gitaaraanval en ronkende orgelklanken, gespeeld over een dusdanig onweerstaanbaar ritme dat je eigenlijk een eindeloze jam verwacht. The Red Phone houdt echter niet van meanderen, zo blijkt al snel – na nog geen tweeënhalve minuut maakt het nummer al plaats voor het swingende ‘Queen Of My Dreams’. Het zet de toon voor dit schijfje, dat welgeteld één stuk bevat dat de drie minuten overschrijdt: de in blues gedrenkte ballade ‘The Night Before’. Binnen die uitermate compacte liedjes is er echter alle aandacht voor detail, zodat dit debuut een veel vollediger muzikaal portret schetst dan je op basis van de speelduur zou vermoeden.

Zo vormt de woeste uitroep "flying straight to the moon" in het startstuk meteen aanleiding voor een summiere intergalactische reis in geluid, kent het volgende nummer een verrassende brug, en dragen de als uit de verte echoënde vrouwelijke achtergrondvocalen in de centrale ballade veel bij aan de mysterieuze, rokerige sfeer. Met ‘Bumblebees’ bevinden we ons begeleid door opgewekt vogelgekwetter direct in een zomerse omgeving, terwijl ‘Kingsnake’ het geheel op elegische toon afsluit. Afwisseling troef kortom, maar grote constanten zijn het welbewust naar de hoogtijdagen van de rock refererende, stuwende groepsgeluid en de hoorbaar enthousiaste uitvoering van het materiaal. Voer voor danslustige swingkinderen.

4/5 sterren

The Red Phone presenteert zijn nieuwe EP op 14 februari (Valentijnsdag) in Paradox.