Autumn: Neerlands meest charmante female fronted metalband

Voorprogramma schitterde door afwezigheid

Linda van Loon ,

Het is een Nederlandse avond in 013. In de grote zaal de dinosaurussen van Golden Earring en in de kleine zaal de jonge honden van Rats on Rafts. Tegenstellingen waren nog nooit zo groot. In de kleine zaal een band die ergens tussen deze bands in ligt: Autumn. Met al zes albums op hun naam zijn zij een gevestigde naam in het genre.

Het is een Nederlandse avond in 013. In de grote zaal de dinosaurussen van Golden Earring en in de kleine zaal de jonge honden van Rats on Rafts. Tegenstellingen waren nog nooit zo groot. In de kleine zaal een band die ergens tussen deze bands in ligt: Autumn. Met al zes albums op hun naam zijn zij een gevestigde naam in het genre.
 
Voor wie dacht dat gothic metal dood en begraven was, hier een update: in het geval van Autumn is dat ook zo. Maar de band zelf is des te meer levend. De band brak door in de hoogtijdagen van Within Temptation en After Forever en bleef altijd een beetje in de schaduw staan van deze grootmachten. Echter hebben zij het hoofd boven water weten te houden en zijn zij met hun tijd meegegaan. Nu een stuk minder rauw en meer symfonisch als vroeger. Vanavond is dat ook goed terug te horen in de set die ze spelen. Een mengelmoes van werk van de nieuwe plaat en ouder steviger werk. Zangeres Marjan zingt het allemaal even makkelijk terwijl ze pas twee platen bij Autumn aan het werk is.
 
Zangeres Marjan is vanavond ook de drijvende kracht achter deze band. Vanaf het eerste moment pakt ze het publiek in met haar uitstraling. De rest daarna is ogenschijnlijk kinderspel. Ze zingt de nummers met het grootste gemak terwijl ze met haar lach mannenharten doet smelten (en die zijn er genoeg vanavond). Op het geluid valt niets aan te merken en het is duidelijk te horen dat we hier te maken hebben met goede muzikanten die ook uitstralen dat ze het nog steeds leuk vinden om op te treden. Of het nu oud of nieuw werk is, de passie straalt er van af. En dat maakt ze met recht de meest charmante female fronted metalband van Nederland (of in welke straatje je ze ook wilt indelen). Helaas is er een minpunt aan de show. Het is nergens echt spannend of interessant genoeg om voor  lange tijd leuk te blijven. Het is goed, strak, maar het ontbreekt aan spanning en wellicht ook aan identiteit. Als een lekkere appeltaart die je iedere week voorgeschoteld krijgt: hij is lekker maar na verloop van tijd wil je ook een keer een dot slagroom er bovenop (of een ander soort taart).