STUFF. houdt publiek in bedwang met bijzondere show

Vlamingen op weg naar succes buiten eigen land

Tekst: Lodewijk Hoebens ,

Wie vindt dat er te weinig Luke Skywalker zit in de laatste Star Wars film, had zaterdag in Rotown moeten zijn. De Gentwerpenaren van STUFF. zorgen met hun bonte mix van funk, jazz, hiphop en electro niet alleen voor een pakkend sciencefiction sfeertje; prijsnummer ‘Skywalker’ opent de avond en toont de enorme kracht waarmee het vijftal de zaal weet te bespelen. In eigen land zijn ze de revelatie van het voorbije jaar. Na shows op Best Kept Secret, Into the Great Wide Open en Le Guess Who? is ook bij ons de ster van STUFF. reizende.

Onder de naam Motel Mozaique: Clubnight stellen de Belgen zich, na Amsterdam gisteren, nogmaals voor aan het Nederlandse publiek. België lijkt inmiddels veroverd, Nederland en de UK zijn de volgende stap. MoMo-man Harry Hamelink komt de band van dichtbij bekijken en omschrijft de groep na afloop als volgt: ‘’KrautsoundscapefreakjazzfusionprogfunkstrakBelgië’’. Het is inderdaad niet makkelijk om de exacte sound van de band te omschrijven en aan het woordje fusion hebben de heren een hekel. Noem het een totaalbeleving, vol van emoties, met ruimte voor improvisatie dat samen iets magisch tot stand brengt.

‘’Kom wat dichter.’’, wordt er vriendelijk gevraagd aan het publiek. Iedereen blijft voorlopig op een veilige afstand staan. ‘Skywalker’ start dan ook best onheilspellend door de combinatie van druppelend pianospel, bedwelmende baspartijen en ratelende bekkens. Wanneer Andrew Claes zijn EWI (Electric Wind Instrument) erbij pakt begint de boel wat luchtiger aan te voelen. Het blaasinstrument fungeert via een lading aan effecten eigenlijk als een soort ‘stem’ door de gecreëerde muziek dat gaat van Afrikaanse ritmes tot spacy synth composities. Want, wat opvalt is het feit dat er zowel geen gitarist als geen zanger aanwezig is. Blijft het dan boeien?

Zonder twijfel. Naast de muzikale avonturen valt er visueel genoeg te beleven. De interactie met het publiek is minimaal maar op het podium heerst een vibe van heb ik jou daar. Wanneer ze even opzij moeten wachten voor de toegift, staan ze te popelen om weer het podium op te kunnen. Laat ze in hun element en STUFF. geeft een bijzonder staaltje van vakmanschap. Een DJ met de geweldige en dik verdiende bijnaam Mixmaster Menno laat met samples van Notorious B.I.G. en Flying Lotus de liefde voor hip hop en vernieuwing horen.

Tegenover hem bespeeld Joris Caluwaerts de toetsen als een doorgedraaide Rachmaninov. Naast een lading effectenpedalen gebruikt hij zowel handen als ellenbogen om tussendoor het sci-fi aspect aan te dikken met wat Nintendo tunes. De ritmesectie krijgt ook genoeg momenten om te reveleren. Dries Lahaeye slapt de bass tijdens ‘Sifa’ alsof we te maken hebben met een vergeten theme uit de jaren ‘80. Het nummer zit opmerkelijk vol gitaarachtig pianospel terwijl de EWI op indrukwekkende wijze diverse toonladders klimt. De aders in de nek van Andrew, net als zijn wangen, staan op het punt te klappen. Het zorgt in ieder geval voor een volgend hoogtepunt.

Overigens valt er nooit een simpele opbouw te bespeuren. Denk je in het ritme te zitten, slaan ze een andere weg in. Geen wonder dat er constant oogcontact is tussen de heren onderling. Vooral drummer Lander Gyselinck, verkozen tot beste drummer in eigen land en oprichter van de band, houdt vanachter zijn drumkit centraal achterin de rest van zijn makkers in de gaten. Het bijzondere drumwerk en gebruik van percussie bepaald mede het tempo van de band.

De inzet blijft trouwens niet onopgemerkt want Rotown raakt voller en voller. We gaan ondertussen richting middernacht, al lijkt STUFF. nog niet van plan om er een eind aan te maken. Glimlachende gezichten tonen dat het plezant is on stage. De EWI wordt ingewisseld voor een saxofoon, wat het geluid een romantisch tintje geeft. Een slimme zet met Valentijn om de hoek. Via scratches en samples keert de elektronische fluit terug en brengt een bas solo de duistere kant naar boven. Een volgende soundscape openbaart zich. Rode spots versterken de muzikale teneur wanneer de band het tempo blijft opvoeren. Deze keer lijkt de bas te fungeren als elektrische gitaar en is andermaal mooi de intensiteit en speelvreugde bij de band te zien.

Achteraf weten de jongens me te vertellen dat er veel geïmproviseerd wordt. In eigen land hebben ze onlangs een nieuwe show opgevoerd en daar zijn zaterdag ook sporen van te horen. Uiteraard is het album te koop bij de merchandise, dat laat de drummer even weten. Toch is een STUFF. show een belevenis op zich. Je weet nooit wat komen gaat en dat zorgt af en toe voor verbaasde blikken op het gezicht van enkele bezoekers. Gejuich klinkt even later wanneer de band toch nog een allerlaatste liedje speelt. Niet zo maar een liedje trouwens; STUFF. sluit af in stijl en brengt hun bewerking van een van de meest invloedrijke nummers voor zowel hiphop als dance: ‘Planet Rock’. ‘’Party People, can y’all get funky?’’ Alle aanwezigen in Rotown waren dat zeker en kunnen verder feesten met de muzikale duizendpoot IX. Helaas moesten we hem missen, anders was er geen mogelijkheid meer om thuis te komen.