3voor12 Rotterdam presenteert: 'Een lijntje met De Dood'

Vincent Niks nieuwe columnist

Tekst: Jerôme Kolste ,

David Bowie, Lemmy; het zijn slechts twee druppels op een gloeiende plaat. Binnen nu en tien jaar zijn alle rocksterren uit de jaren zestig en zeventig overleden. Goed dus om een lijntje met Vincent Niks van de nu al legendarische rockband De Dood te hebben zodat we ‘up-to-date’ blijven met de muzikanten die nog wel in leven zijn. Vanaf heden kunnen we maandelijks een column verwachten van deze zanger/gitarist van De Dood. Op 12 februari verschijnt zijn eerste bijdrage op deze website. Voor de mensen die Vincent en De Dood nog niet zo goed kennen; een korte kennismaking

Vincent Niks is geen groentje in de muziek. Hij is al vanaf 2005 actief. Eerst als duo in ‘Sanne & ik’ dat een jaar later stopte vanwege het feit dat de relatie met Sanne ook ophield. Daarna werd eigenlijk meteen al De Dood opgericht met een aantal kroegvrienden. Echt doorbreken was er toen nog niet bij. Dat werd vooral veroorzaakt door de mogelijkheid die Vincent kreeg om in de begeleidingsband van Elle Bandita plaats te nemen als gitarist. Hierdoor kwamen de activiteiten bij ‘De Dood’ op een laag pitje te staan. 

Met Elle Bandita werd een rock-’n-roll droom werkelijkheid. Er werd getoerd door de Verenigde Staten en Europa. Er waren optredens op festivals waarbij het optreden op Lowlands een absoluut hoogtepunt was. “Maar ook de allereerste try-out was een hoogtepunt” zegt Vincent. “Mijn ouders en mijn zus waren aanwezig en vanaf het moment dat we het eerste nummer speelden kwamen ze dichterbij zitten. Dat moment zal ik mij altijd blijven herinneren”.

Hoe gaaf het ook was om samen met Elle Bandita te spelen; het sprookje was ineens afgelopen toen Vincent Elle Bandita zag met een andere band op het podium. Een complete verrassing omdat hij hiervan niet op de hoogte was gesteld. Dit zorgde er gelukkig wel weer voor dat hij zijn activiteiten voor De Dood weer kon oppakken. 

Absolute helden voor Vincent zijn Queen (door Brian May geïnspireerd om gitaar te gaan spelen), The Rolling Stones en Guns ‘n’ Roses. De magische drie-eenheid. “Verder luister ik echt alles, van ‘black metal’ tot ‘jazz’” meldt Vincent.

‘Molen vol mongolen’, ‘Afrikaanstellers’; de teksten van De Dood op debuutalbum 'De Titelloze Eerste' zijn vaak zo ‘over-the-top’ dat iedereen toch wel snapt dat het met een strooiwagen pekel moet worden genomen. Toch verschenen er onlangs bij een concert twee jongens met een Nederlands vlaggetje op de schouder in het publiek die de tekst iets te letterlijk namen.  Ze reageerden net iets te overdreven namelijk toen ‘Afrikaanstellers’ werd ingezet. “We zijn natuurlijk geen Neo-naziband” zegt Vincent, “daar moet ik helemaal niks van hebben”.

In 2015 viel alles opeens voor De Dood op zijn plaats. De band had tijd, er was genoeg inspiratie en er kon een plaat worden opgenomen die in september 2015 verscheen. Sindsdien hebben ze een achterban opgebouwd die liefkozend ‘lijken’ worden genoemd. Wensen voor 2016? Leuke festivals spelen (Metropolis zou gaaf zijn!) en een nieuwe EP uitbrengen. 

In de columns kunnen we in ieder geval de wilde avonturen van De Dood in de muziekwereld verwachten. De facebookpagina’s van Vincent en De Dood beloven al veel hilarische content. Wij kijken dan ook reikhalzend uit, voor het eerst, naar ‘een lijntje met De Dood’.