"Voor als jullie het nog niet wisten, wij zijn de band Color Reporters", roept de voorman van de band vanaf het podium. Niet opmerkelijk, want voor velen zal deze naam niet bekend voorkomen. Wanneer de naam Bertolf genoemd wordt, zullen er meer bellen gaan rinkelen. Toen singer-songwriter Bertolf Lentink in zijn solocarrière een nieuw album wilde schrijven, kwam hij erachter dat hij het spelen in een band toch veel leuker vond. Samen met gitarist en zanger Bas Wilberink besloot hij het schrijfproces verder af te maken en de band met drie man meer te versterken. De vijfkoppige formatie noemde zich Color Reporters.
Color Reporters blinkt uit door frisheid en enthousiasme
Nieuwe Zwolse formatie brengt veelzijdig debuutalbum in Hedon ten gehore
Met vijf man sterk stond de gloednieuwe band Color Reporters afgelopen donderdag in Hedon. In de kleine zaal presenteerde zij haar nieuwe- titelloze- album. Met een mix van rustige en opzwepende nummers bezorgden de Zwolse mannen het publiek zeer aangenaam luisterplezier.
Het blijkt voor Bertolf geen slechte keuze te zijn geweest. Want terwijl de band nog maar kort bestaat, lijken de mannen al goed op elkaar ingespeeld. In de kleine zaal lijken ze in eerste instantie nog een beetje te moeten wennen, maar later komen ze er meer in. Dat is ook aan het publiek te merken. Aarzelend wiegen enkele heupen in het begin op en neer, maar ook die worden na enkele nummers meer warmgedraaid.
De meerstemmigheid is in de band een grote factor. De nummers krijgen duidelijk een extra dimensie en invloeden van The Beatles en Ellioth Smith zijn duidelijk herkenbaar. Voor het publiek is dat echter des te fijner om naar te luisteren.
Door de afwisseling die ze bovendien in hun nummers aanbrengen gaat het optreden niet snel vervelen. Zo heeft het nummer First to Know een ingetogen, bijna ballad-achtige sound terwijl het stevigere Crossing the Ocean juist aan het American rock aanschurkt.
Die invloeden zijn misschien ook wel meteen een valkuil voor de band. Want ondanks de afwisseling krijgen ze met hun repertoire het moeilijk voor elkaar een eigen geluid te ontwikkelen. Weliswaar hebben ze met hun catchy single Crack the Code een prachtig visitekaartje kunnen afgeven maar uniek zijn ze in hun genre nog niet.
Dit maakt voor het publiek in de kleine zaal echter weinig uit. Want met de energie en sympathie dat van de mannen afspat maken ze een hoop goed. Een glimlach naar elkaar of een knipoog naar het publiek werkt aanstekelijk en enthousiasmerend. En dat is al knap op zich. Het is pas hun debuutalbum, maar de band laat zich op het podium zien alsof ze al jarenlang bij elkaar zijn.
In april zullen de heren in het voorprogramma van Racoon te zien zijn. En terecht, want het is in ieder geval zeker dat we nog een hoop van deze formatie zullen zien en horen. Met hun debuut hebben ze in ieder geval een prachtig begin gemaakt.