Color Reporters en Bells of Youth overtuigen met gemak

Een avond vol fijne meerstemmigheid in Metropool

Tekst: Ruben Eijsink / Foto's: Karin Nijhuis ,

Wat wordt het vanavond? Gezellig op de bank Brazilië – Columbia kijken of genieten van een avond volgestouwd met meerstemmige kwaliteitsmuziek? Veel mensen kozen voor dat laatste, spijt zullen ze niet krijgen.

Bells of Youth
De heren van Color Reporters hebben het getroffen met zo’n voorprogramma: vijf mooie dames die hele mooie muziek maken. Een prima keuze van Bertolf en de zijnen. Wat meteen opvalt bij het Amsterdams meidencollectief is de loepzuivere samenzang en het spannende instrumentarium dat wordt opgevoerd, naast de gebruikelijke instrumenten in een band. Met synthesizers, elektronica en de nodige ‘bells’ wordt een fijn zonnig en soms emotioneel sfeertje gecreëerd. Van swingende strandindie tot gevoelige meeslepende ballades.

De veelzijdigheid is soms net iets teveel van het goede, waardoor het optreden meer op een Spotify playlist lijkt. Geen haan die daar naar kraait op de festivals, waar ze veel te zien zijn. Er wordt veel plezier gemaakt op het podium, dat moeiteloos overslaat op het publiek. De goedgevulde zaal, waar de gemiddelde leeftijd rond de 40 ligt, heeft het zichtbaar naar z’n zin en is duidelijk onder de indruk.

Color Reporters
Voor Bas Wilberink van Color Reporters is het vandaag, op de laatste dag van de tour, een homecoming show. Dat hij geboren is in Hengelo wordt met luid gejuich ontvangen. Na de set-opener en single ‘Crack The Code’ weet iedereen meteen wat voor avond het wordt. Perfecte Beatle-esque meerstemmige zang van Bertolf en Wilberink, begeleid door warme en strak gespeelde ‘gitaarpop’. Het mag duidelijk zijn dat dit niet de band van Bertolf is, hier staat een hecht team op het podium. Het draait niet om één persoon, het draait om Color Reporters (de naam is overigens afkomstig uit een nummer van Elliott Smith).

Ondertussen wordt duizenden kilometers verderop een WK kwartfinale gespeeld, maar daar wordt in Metropool Hengelo weinig van gemerkt, hoewel er ongetwijfeld voetballiefhebbers in het publiek staan. De ogen zijn gericht op het spel van de heren, niet op de zakcomputertjes en dat is volledig terecht. Het self-titled album, dat in maart uitkwam, wordt live erg vakkundig ten gehore gebracht, met precies genoeg gepraat tussendoor en weinig gepraat in de zaal! Dat mag ook weleens worden gezegd. Hengelo is getuige van een geslaagde thuiswedstrijd en een trefzekere afsluiter van deze tour. Die komen vast nog wel een keer langs, wie weet in de zaal ernaast.