Requiem voor een Herberg

Verbluffend goed theater in drieluik voorstelling in Herberg de Pol Diepenheim

Tekst: Martijn Holtslag. Fotos: Ruben Meijerink. ,

Productiehuis Oost-Nederland (ON) maakt in samenwerking met muziektheatergezelschap BOT een serie locatievoorstellingen geïnspireerd op de oorspronkelijke identiteit, geluiden en functie van gebouwen uit een industrieel verleden. Resultaat: een verbluffend muziektheater op een bijzondere locatie waarin erfgoed tot leven komt.

Herberg de Pol, een oud pand dat op het punt staat gesloopt te worden, dient zijn laatste dagen als decor en inspiratie voor de speciaal voor de herberg ontwikkelde theatervoorstelling 'Requiem voor een Herberg'. Een interessant stuk.

Vanaf het moment dat je binnenkomt hangt er een enthousiaste spanning over wat er gaat gebeuren. Het voelt een beetje als een spookhuis binnenlopen: je weet een beetje wat er gaat gebeuren, maar je laat je toch verrassen. De mannen van BOT weten de betekenis van verrassing wel heel erg op te rekken. Er zijn drie kamers waarin gelijktijdig voorstellingen worden gespeeld die gecombineerd een drieluik vormen. Elke kamer heeft een eigen personage dat elk met ijzerstrak acteerwerk hun eigen verhaal vertolkt. Om het geheel te snappen zul je dus drie keer dezelfde voorstelling moeten bekijken.  Gelukkig is de voorstelling in elke kamer een lust voor het oog, hoofd en oor.

Twee en een halve week geleden doken de mannen van BOT met regisseuse Carina de Wit het oude pand in. Vervolgens ging een vormgever aan de slag om de herberg de sfeer te geven van zo'n 80 jaar geleden. Het knappe is dat dit helemaal niet opvalt. Het lijkt alsof het pand zo is aangeleverd en je een stap terug doet in de tijd. 

De liederen die speciaal geschreven zijn voor de voorstelling zijn ijzersterk, zowel qua tekst als melodie. De akkoorden zijn niet voor de hand liggend en tegelijkertijd liggen ze goed in het gehoor. De teksten zijn poëtisch en geven ruimte voor eigen invulling alswel een duidelijke sfeer. Het fantastische van de nummers is de instrumentkeuze. Er wordt niet meegespeeld met een voorgeprogrameerde tape, maar alle geluiden worden door middel van analoge instrumenten live gecreëerd. Vaak zijn er zelfgemaakte installaties, door één van de mannen van BOT gecreëerd, die een ritme aangeven, aangevuld door harmonieën op een in de muur gebouwde piano en een sfeervol harmonium.

Over dit bed van klanken wordt vervolgens gezongen door de rauwe stemmen van personages. Het repetoir is divers: van een chaos aangedreven met een brandalarm tot een zacht, bijna akoestisch rustgevende vraag om wind. 

De nummers zijn rauw, hebben ballen en zijn muzikaal. Het is echter de combinatie met locatie, spel en verrassing die het geheel tot een onvergetelijke voorstelling maken.
Elk detail in de kamer blijkt er niet voor niets te zitten: Een gat in het dak, lekkende druppels die een ritme aangeven, kastjes waaruit handen verschijnen en zelfs de muren worden gebruikt als instrument. En verder: Hakkende bijlen, een vaas blijkt een megafoon te zijn, orgelklanken uit waxinelichtjes, een halve trombone aan de muur, een theelepeltje op het kastdeurtje, je kunt het zo gek niet verzinnen. Elke toevalligheid is doelbewust geplaatst, elk detail speelt mee in de voorstelling.

Verbluffend goed blijven de karakters in hun soms wat onduidelijke rol die precies zijn functie waarmaakt. Er wordt je een verhaal verteld zonder storyline, een beschrijving zonder woorden. De machines die gebruikt worden, zijn magnifiek subtiel en rijk aan klank. Er blijkt een speciaal buizensysteem te zijn aangelegd waardoor de acteurs elkaar meerstemmig aanvullen en waardoor het publiek in ruimte 1 ook de zang uit ruimte 2 hoort.
Daardoor blijft de voorstelling bewegelijk. Alles staat met elkaar in verbinding en vult elkaar aan, wat zorgt voor een bijna eng goed afgesteld eindresultaat. 

Het is zonde dat de voorstelling maar een weekje wordt opgevoerd. Het initiatief van Productiehuis Oost Nederland is met uitwerking van de mannen van BOT en onder regie van Carina de Wit prachtig uit de verf gekomen. Een voorstelling die gemaakt is voor het productiehuis die zijn motto "ONusual stuff for normal people" helemaal waar maakt. Het is speciaal, het is op locatie en het is verbijsterend goed. De muziek, het spel, de vormgeving, de klanken, de sfeer, het licht, de geluidstechniek, de verrassing, de teksten, de locatie. Een uitdaging voor zowel acteurs als publiek. Een topprestatie waar iedereen die er een steentje aan heeft bijgedragen trots op mag zijn. Zelfs na het zien van de verschillende kamers wordt de gedachte "Hoe hebben ze dit toch gedaan" overstemd door de hunkering naar meer.

De voorstelling draait van 3 tot 7 oktober in Herberg de Pol te Diepenheim, voor vandaag 6 oktober en morgen 7 oktober zijn nog enkele plaatsen beschikbaar. Zie de website voor meer informatie.