De gebroeders Lenferink domineren momenteel het nieuws in de Hengelo muziekscene. Op 4 juni vond het succesvolle Beneluke plaats. Meer dan een half etmaal speelden bands uit verschillende muzikale hoeken op het podium van Innocent. Het was een mooie dag. De door ziekte getroffen drummer van Troops of Doom Luke kan de support goed gebruiken.
Vanavond staat in het teken van zijn broer Karel. Hij neemt na vijf jaar trouwe dienst met pijn in zijn hart afscheid van Kudra Mata. “Die tijd, energie en prioriteit begon bij mij steeds meer weg te zakken. En dat is het laatste wat de band kan gebruiken. Daarnaast ben ik van huis uit eigenlijk gitarist met een voorliefde voor hardcore. Het zijn van zanger en frontman van een technische metalband op dreef strekte daardoor steeds minder met mijn roots en persoonlijke voorkeur.”, aldus het persbericht op de site van de Twentse metalband.
De zanger met misschien wel de bruutste strot van Twente en omstreken maakt absoluut geen uitgebluste indruk. Samen met zijn maten van Kudra Mata maakt hij er een geweldige show van. Het linkerbeen van gitarist Tijmen Hobbel is haast niet van de monitor af te slaan, terwijl hij de ene medogenloze riff na de andere uit zijn gitaar trekt. Bassist Glenn Groeneveld maakt graag gebruik van het ruime podium in de Jupiler zaal en rockt er ook flink op los. De drums van Tim Kuper zijn hard en strak. Het lijkt hem haast geen moeite te kosten, terwijl hij salvo’s onheil op de zaal afvuurt. De sfeer zit er goed in. Omdat het zulk lekker weer is, spelen ze gewoon de cover van Mr. President - 'Coco Jambo'. Deze gaat net iets te lang door, waardoor de grap er op een geven moment wel vanaf is. Karel brult z’n laatste woorden de microfoon is. De jongens van Kudra Mata krijgen het lastig met het vinden van een geschikte vervanger.
De belangrijkste reden om een pittig geprijsd kaartje aan te schaffen voor vanavond is natuurlijk de komst van het Amerikaanse Mastodon. De sludge metalband uit Atlanta heeft met vier albums op zak genoeg en variërend materiaal om een boeiende show neer te zetten. Een grote backdrop met typerend Mastodon artwork bedekt de hele wand achter het podium. De versterkermuurtjes zijn breeduit over het podium verspreid. Het Metropool is klaar om achterover gerockt te worden. In drie blokken wordt het oeuvre van Mastodon goed samengevat.
De bebaarde mannen beginnen met een greep uit het oudere werk. Er wordt meteen stevig doorgepompt met een drietal nummers van het debuutalbum ‘Remission’. Ze hebben een tijdje het laatste album ‘Crack The Sky’ uit 2009 integraal gespeeld. Dat zijn ze nu een beetje zat lijkt het. De meer uitgesponnen en psychedelische klanken zullen we later in de set terughoren.
Na een bulderende eerste akte wordt het titelnummer van ‘Crack The Sky’ ingezet. Het tweede gedeelte van de show kent een erg fijne samenstelling van de midtempo-achtige nummers van het in 2006 verschenen ‘Blood Mountain’ en ‘Crack The Sky’. Het is een prachtig gezicht om deze door de wol geverfde muzikanten aan het werk te zien. Er wordt louter erg strak gespeeld, mede dankzij een drummer die als een held aan het trommelen is. Een helder en lekker hard zaalgeluid dragen ook bij aan de fantastische rockshow die Mastodon hier weggeeft.
In het afsluitende bedrijf mogen het conceptalbum ‘Leviathan’ uit 2004 en ‘Blood Mountain’ de nodige klappen uitdelen. Met succes. De spierballenriffs afgewisseld met mathematische schijnbewegingen en adequate solo’s worden maar al te graag opgevangen door het publiek. Publiekslieveling ‘Blood and Thunder’, het openingsnummer van ‘Leviathian’, wordt ondersteund door luid gejuich ingezet. Een bruut einde van een prima uitgebalanceerde set. Als toegift, zonder het podium te verlaten, spelen ze ‘The Bit’ van The Melvins, één van hun grote voorbeelden.
Alsof een kudde mammoeten over het publiek heen heeft gedenderd, staan de mensen versuft te kijken als de laatste nooit is afgestorven. Mastodon heeft z’n naam waargemaakt.