Lambchop in Burgerweeshuis

Alternatieve country uit Tennessee

Tekst: Dimitri de Groot Foto's: René Jannink, ,

Gevoelig, dromerig en melancholiek op een herfstachtige donderdagavond

Alternatieve country uit Tennessee

Bijzonder mag het zeker genoemd worden, dat de zevenkoppige formatie van Lambchop Deventer aandeed. De groep is namelijk voor twee concerten naar Nederland gekomen om haar nieuwe cd OH (Ohio), alweer het tiende album, onder de aandacht te brengen. En dan is het speciaal dat de intieme zaal van het Burgerweeshuis vereerd werd met een bezoek afgelopen donderdag 6 november. Het voorprogramma werd verzorgd door het jonge Zuid-Afrikaanse trio van Dear Reader. De leden van deze band, waaronder zangeres Cherilyn, brachten met mooie, warme nummers de zaal al in het juiste ritme voor de Amerikaanse formatie. Lambchop uit Nashville, Tennessee is al jaren een gerespecteerde band op het gebied van de alternatieve country. Hoewel je het eigenzinnige geluid eigenlijk niet in een hokje kunt plaatsen. De band wordt gekenmerkt door melodieuze en subtiele teksten, gecombineerd met de mooie, gevoelige stem van Kurt Wagner. In een redelijk gevulde zaal werd een prima prestatie afgeleverd. De Amerikanen spelen in een zeer grote bezetting, maar het geluid is dan juist weer ingetogen. De stem is gevoelig, zelfs kwetsbaar, dan weer harder en indringend. De set werd aangevangen met ‘Ohio’ van de nieuwe cd. Er volgen nog een aantal nummers van het nieuwe album. Het publiek schouwde het geheel met veel interesse aan en was vol geconcentreerd. Een lekkere loungestoel had ook volstaan om het geheel relaxt te beluisteren. Tijdens de nummers maakte pianist Tony Crow nog wat grappen over politiek, relaties en Amerikaanse gewoontes. Daarna gingen ze verder met ouder werk, dat niet veel afwijkt van de nieuwe cd. Nummers als ‘Up with the people’, gevoelig en indringend. Het leuke van de band is dat er een groot enthousiasme heerst onder de artiesten. Dit is weliswaar een beroep, doch ook een erg grote liefhebberij van de groep. Voorts werden er nog een aantal tracks als ‘How I quit smoking’ (1996) en ‘Is a woman’ (2002) neergezet. Afsluiter is het ‘Life is a little tragedy’ en zo komt er een eind aan een zeer goed optreden. Deze band is het aanschouwen meer dan waard, hoewel anderhalf uur staan wel behoorlijk in de benen gaat zitten. En ja, dan kom ik weer op die eerder genoemde loungestoel. Lambchop is de ideale muziek om bij weg te dromen; een aanrader.