Shaemless IIII – Wild, wilder, wildst Shaemless IIII – Wild, wilder, wildst

Shaemless windt er geen doekjes om. De eerste riff is gelijk raak. De oren zijn gespitst en vanaf moment één is duidelijk wat voor ontzettend charismatische band Shaemless is. De stem van leadzanger Daan Sturm doet direct denken aan Jim Morrison aan de crack, schreeuwende vanuit het hiernamaals. De brullende bas van bassist Pepijn Rondon Guasque en schreeuwende gitaar van Tom Brouwers bieden een perfecte bodem voor de uitspattingen van leadzanger/gitarist Sturm. Het ene na het andere ontzettend dansbare nummer wordt ingezet en meer dan de helft van het publiek is binnen de kortste keren verwikkeld geraakt in een eindeloze moshpit in het kleine zaaltje van Cinetol. De band lijkt gedurende de set met hun experimentele riffs keer op keer te willen sturen in de richting van een muzikaal fiasco, maar drummer Cyril Rommens weet de doordenderende trein continu op de rails te houden. Ook hier spat de muzikaliteit van de band af. De onderlinge afwisseling in de nummers is ook erg groot, geen nummer klinkt hetzelfde, maar het is allemaal fantastisch. Het ene moment zijn ze de meest groovy blues punk aan het spelen die je ooit hebt gehoord en nog geen minuut later speelt de band een soort country trash à la Nashville Pussy die je onderbroek van onder je spijkerbroek je lijf afscheurt. Als ze hun nieuwe single "Beat Up Guy" spelen zingt het hele publiek direct al uit volle borst mee. Gedurende de show loopt de temperatuur in de zaal op, maar dat lijkt het publiek niet dwars te zitten. Sterker nog: de moshpit wordt alleen maar gekker en wilder. Tegen het einde van de set staat het hele podium vol met pogoënde bezoekers, terwijl de band zijn laatste twee nummers speelt. Pure energie spatte van het podium af. Hou Shaemless vooral in de gaten, want wij hebben zo’n donkerbruin vermoeden dat we de komende tijd nog veel gaan zien en horen van deze garagepunk sensatie uit Nijmegen.