Na zes spannende voorrondes zijn er zes acts geselecteerd voor de finale in de Limburgzaal in Heerlen. Een mooie locatie, met goed geluid. De omstandigheden zijn perfect voor zowel de bands als het publiek. Stichting Popmuziek Limburg heeft ervoor gezorgd dat alles klopt en de zaal is er klaar voor. Vanaf het begin is de sfeer goed en de zaal goed gevuld. Tijd om te beginnen.
Storksky wint finale Nu of Nooit
Mooie avond met diversiteit en veel kwaliteit
Afgelopen zaterdag 12 december 2015 vond de ontknoping plaats van de belangrijkste muziekwedstrijd van Limburg, Nu of Nooit. Inzet: een plek op het langstlopende festival van Europa: Pinkpop. Zes bands, die elk 25 minuten de tijd krijgen om de jury en het publiek te overtuigen van hun kunnen. Het werd een mooie avond met uiteindelijk een winnaar waarin iedereen zich kon vinden: Storksky.
Er is geloot door de organisatie en Sula mag aftrappen. Brein achter deze formatie is Thimo Gijezen. Hiphop met een jazzy randje eromheen. De frontman heeft gehoorproblemen en verschijnt daarom met een helm op op het podium. De microfoon van de rapper weigert dienst en dat verpest het eerste nummer. Helaas voor de band functioneert de laptop ook niet naar behoren waardoor een geluidseffect een special effect wordt. Het optreden verloopt verre van soepel. In de korte tijd die ze hebben weten ze het niet meer recht te trekken, het is erg rommelig allemaal. Het is pas het tweede optreden van de heren, misschien ligt het daaraan. Hopelijk gaat het in de toekomst beter tijdens het live spelen, want origineel en vernieuwend is het zeker. De danser die regelmatig op het podium verschijnt is leuk, maar voegt verder niet heel veel toe aan de show.
Op naar de tweede band. Crazy Cult Roadshow is aan de beurt. Allemaal in het zwart met leer. Vuige, vettige rock wordt er gespeeld. Met een attitude, echter zonder arrogant te worden. Ondanks dat de formatie pas drie maanden bestaat staat er een geoliede machine op het podium. Op de achtergrond spelen beelden van films uit de jaren tachtig (Rocky bijvoorbeeld). Dit leidt soms een beetje af van de muziek, maar past wel in het beeld dat ze willen neerzetten.
Neem jezelf niet al te serieus en speel goede muziek. Het stukje uit "Wannabee" van de Spice Girls dat tussendoor komt, past daar ook moeiteloos bij. Goed optreden en lekkere muziek. Een terechte finalist met een mooie toekomst in het verschiet.
Tussen de bands door is er steeds twintig minuten tijd om om te bouwen voor het volgende optreden. Hard werken voor de mensen op het podium. Het tijdschema is strak.
Snel is het alweer tijd voor de volgende act: Forgettoforgive. Brute metalcore. Hard, snel en overrompelend. Frontman Ash Hoex is vastbesloten om alles wat hij heeft te geven en hij barst van de energie. Zo ook de rest van de band. Hun muziek golft bijna letterlijk over de hoofden van de toehoorders. Niet iedereen kan de muziek waarderen, maar degenen die het een kans geven genieten. Heel erg goed uitgevoerd. Strakke drummer, dito baslijnen en een gitarist die zijn vak verstaat. Tomm Hoesen bewijst dat je geen overload aan gitaren nodig hebt om een wall of sound te creëren.
Het genre is niet heel toegangkelijk voor een groot publiek. Ash vindt het een compliment dat ze in de finale staan. En dat is ook zeer terecht. De heren geven een goed optreden weg. Ze krijgen een welverdiend, langdurig applaus van de zaal.
Het gaat snel in Heerlen. Voor het podium nemen de fans van Statesmen hun plek in. Ze hebben vlaggetjes gemaakt en een enorm spandoek. De band rondom Stan Smeets mag aantreden. Ze maken popmuziek. Snow Patrol meets Take That, met af een toe een U2-sausje erover heen. Liedjes over de liefde en over meisjes. Heel erg poppy. Stan Smeets is een uitzonderlijk talent. Goede stem en de songs zitten goed in elkaar. Hij heeft een goede uitstraling op het podium. Hij geniet, speelt met hart en ziel en staat achter de muziek die hij maakt. Dat komt over. De rest van de band heeft dat wat minder. Op een natuurlijke manier trekt Stan de aandacht naar zich toe.
De songs blijven makkelijk hangen. Dat kan komen door de vele "woohoo's" die in bijna elk liedje terug komen. De fans zingen het mee, de rest van de zaal haakt een beetje af. Desalniettemin een ruime voldoende voor de heren. De aanmoedigingsprijs in de vorm van het maken van een videoclip is aan het eind van de avond voor hun.
Alweer vier bands gehad en nog twee te gaan voordat we weten wie Pinkpop 2016 mag openen. Waking Skies staat al klaar. Begonnen als De Band van van der Lende van 3fm DJ Frank van der Lende staan ze nu op eigen benen. Pop-rock is wat ze maken. Zangeres Ysja van Leeuwen begint a-capella. Mooi! Een kruising tussen Anouk en Anneke van Giersbergen. Heel erg prettig om naar te luisteren. Een ietwat nerveus begin, maar dat mag. Het is tenslotte een belangrijk moment voor iedereen die vanavond optreedt.
Na het eerste nummer zijn de zenuwen onder controle en volgt er een goed optreden. Ysja bespeelt het publiek met steelse blikken en vraagt om hulp bij het meezingen. Ook dat lukt en op het eind staat ze tussen het publiek te zingen. De glimlachen op de gezichten van de rest van de band bewijzen dat ze het erg naar hun zin hebben. Een band waar we de komende tijd nog veel van gaan horen denk ik.
Storksky sluit af. Michiel Claessen is de man achter het project. Hij maakt de muziek en zoekt er vervolgens een drummer bij. Op zijn album werkt hij met zes verschillende drummers, waaronder Mario Goossens. Juist, die van Triggerfinger. Queens of the Stone Age meets Jack White.
Vandaag wordt hij vergezeld door Roy Moonen van onder andere Kill Ferelli. Storksky is de enige van de zes die ook zijn eigen licht heeft meegenomen. Een extra element dat de muziek goed aaanvult. Een geweldige show, goede nummers, een top drummer en een man die met zelfvertrouwen de gitaar bespeelt en zingt. Iemand uit het publiek roept waar de bassist is. Michiel antwoordt gevat: "hier is de bassist". Een bassist wordt ook zeker niet gemist. Vaak merk je dat de aandacht van de zaal verslapt na zoveel acts. Dat is in Heerlen zeker niet het geval. Er hangt iets bijzonders in de lucht zo lijkt het. Goedkeurende blikken in het publiek en een massaal applaus na afloop. Wow, dit was heel erg goed.
Tot aan het laatste optreden was het niet echt duidelijk wie de favoriet van het publiek is. Na het optreden van Storksky wel. In de zaal is iedereen het er wel over eens wie de winnaar is. De jury was het daar ook mee eens en roept Storksky uit tot winnaar. Terecht, en er is denk ik niemand te vinden die het daar niet mee eens kan zijn.
Op naar Pinkpop 2016. En volgend jaar is er gewoon weer een nieuwe editie van Nu of Nooit. Dus wil je meedingen naar een plek op het Pinkpop podium, schrijf je in via de website van Stichting Popmuziek Limburg.