Als voorprogramma voor The Staves speelt Bram Vanparys, alias Bony King. Onlangs bracht hij het album Wild Flowers uit. Live in Maastricht speelt hij zonder band. Een kerel met een semi-akoestische gitaar - niks bijzonders, zou je denken. Toch krijgt de Gentenaar de volle aandacht van de zaal met zijn gevoelige liedjes vol americana. Bony King is Amerikaanser dan Amerikaans, maar ook loepzuiver en overtuigend. Met typisch Belgische beleefdheid bedankt hij het publiek voor het luisteren.
Muziek om stil van te worden
The Staves en Bony King in de Muziekgieterij
Schattig natuurlijk, drie zusjes op het podium. Maar The Staves is meer. Ze maken folk rock van grote kwaliteit. Afgelopen vrijdag speelden ze in de Muziekgieterij. Bony King verzorgde het voorprogramma.
Hoe onderscheid je je als band die in dezelfde vijver vist als bijvoorbeeld Bear's Den, Mumford & Sons en Daughter? Om te beginnen vallen The Staves natuurlijk op door het feit dat de band uit drie zusjes bestaat: Camilla, Emily en Jessica Staveley-Taylor. De zussen komen uit Watford, Engeland. Ze groeiden op met elkaar - en met de muziek van The Beatles en Simon & Garfunkel. Het resultaat is een band met een ijzig mooi geluid en indrukwekkende samenzang.
Live is The Staves een bescheiden en intrigerende act. Het Maastrichtse publiek reageert dan ook tevreden. Tijdens rustige nummers is het - net als bij Bony King trouwens - opvallend stil in de zaal. The Staves is blijkbaar muziek om goed naar te luisteren. De interactie is beperkt. Maar ja, niemand had ook verwacht dat de brave Britten al crowdsurfend het podium zouden verlaten.
Maastricht maakt deel uit van een tour ter promotie van het onlangs verschenen tweede album: If I Was. De plaat werd geproduceerd door Justin Vernon van Bon Iver. Hij nodigde de band uit om te werken in zijn studio in Wisconsin. Zijn hand is duidelijk zichtbaar in nummers als Damn it All en Let Me Down. In tegenstelling tot de soms wat frivole americana van het eerste album (Dead & Born & Grown) verkent If I Was wat ernstiger thema's als teleurstelling en berusting.
In de Muziekgieterij worden de nieuwe nummers bijna feilloos uitgevoerd. Liedjes als Steady en Teeth White komen live krachtiger over dankzij de dragende tonen van bas en drums. Maar de kippenvelmomenten zitten toch echt in de nummers waar de zanglijnen van de zusjes op prachtige wijze worden verweven, zoals in Damn it All en Make it Holy.
De studio van Justin Vernon heeft The Staves naar een hoger plan getild. If I Was is een subtiele en oprechte plaat. Eerder dit jaar speelde de band nog op Eurosonic Noorderslag. Toch komen The Staves beter tot hun recht in bijvoorbeeld de Muziekgieterij. Hopelijk zal de huidige tour een breder publiek bekend maken met hun prachtige muziek.