Reverse Cowgirls: "Perfectie lap ik aan mijn cowboylaars"

Groningse southern punkrock band komt met langverwachte debuut-LP

Tekst: Maud Nass Foto's: Jan Westerhof ,

Deze week verschijnt de debuut-LP van Reverse Cowgirls; meer dan één jaar nadat zij hun nummers inspeelden op een oude 2 inch tape-recorder. En die kun je nu hier luisteren. Voor die gelegenheid gaat 3voor12 groningen met de bandleden in gesprek over hun gedrevenheid, vertraging, en opluchting "nu de drol gelegd is."

Een tiental grote Amerikaanse sleeën staat rond een vrijstaand huisje met open garagedeur. De regen valt uit de zwarte avondlucht. Binnen komt er gitaarmuziek uit een speaker, en het ruikt naar motorolie. Er is niemand te bekennen.

In een rommelige keuken op de eerste verdieping zitten drie mannen rond een houten tafelblad. Een gloeilamp verlicht de turende blikken in hun ogen. Een hond loopt tussen hun benen door. De handen omklemmen koude blikken bier. De hakken van cowboylaarzen tikken op de plankenvloer. Uit de pan op het fornuis komt een kruidige geur. Even later wordt er Thaise soep rondgedeeld.

Hier zit Reverse Cowgirls. Áls je het een naam wil geven: een southern punkrock band uit Groningen. Het zijn mannen die leven voor hun muziek. Ze maken naar eigen zeggen "kosmische country met een rauwe rand". De muziek komt voort uit een combinatie van allerlei stromingen.

Volgens Joost Dijkema ontstaat de rauwheid doordat controle niet het belangrijkst is: "Perfectie lap ik aan mijn cowboylaars. Het gaat echt om de muziek. Als we een fout maken, is dat niet belangrijk. Het gaat er om dat we puur kunnen spelen, en dat we genieten. Als we constant denken aan die perfectie kunnen we niet meer genieten, denk ik." 

Mini-band met maxi-output

Het drietal is sinds januari 2013 samen. Nadat singer-songwriters Joost Dijkema en Michiel Hoving in de gaten kregen dat ze elkaar perfect aanvullen, vroegen ze bassist Harry Kingma erbij. "De kracht van deze band is dat we als twee singer-songwriters samenwerken, met de contrabas van Harry als de lijm ertussen", aldus Michiel. "We zijn een mini-band met maxi-output."

Zowel Joost als Michiel schrijven dus nummers, ze spelen allebei gitaar, en met hun voetdrums vervangen ze het werk van een drummer. De nummers van Michiel hebben een heel ander karakter dan de muziek die Joost schrijft.

Echte ‘Michiel Hoving teksten’ zijn cartooneske verhalen, vol humor en dieren. Michiel verdient de kost met het maken van tekenfilms, en die beelden keren terug in zijn nummers. Zijn nummer Your Dog gaat over een man die niet kan slapen in het bed bij zijn vriendin, omdat haar hond constant naar hem kijkt. "Die man denkt: maar honden moeten toch gewoon buiten rennen? En niet naar ons kijken als we het doen op haar bed? Zo’n verhaal kan ik op duizenden manieren vertellen, maar ik geef telkens kleine beetjes informatie weg."

"Ik heb wel eens geprobeerd om een Michiel Hoving tekst te schrijven, maar dat is moeilijk", vult Joost aan. "Hij vertelt een verhaal, terwijl ik meer een gevoel wil uitdrukken." Joost is bijna twintig jaar jonger dan Michiel. Een voortdurende zoektocht is een terugkerend thema in de nummers die Joost schrijft. "Ik ben altijd een beetje ontevreden, en op zoek naar iets anders. Ik weet dat er meer is en daarom wil ik dat ook hebben. Dat gevoel leg ik in mijn teksten. Als je niet meer zoekt sta je stil, denk ik."

Harry kijkt Michiel grinnikend aan: "Nu heeft hij het over ons hoor." Harry voegt de baslaag toe aan de nummers met zijn contrabas. "Michiel en Joost komen allebei met ideeën. Als dat niet meteen goed is, begint er iemand vanzelf bedenkelijk te kijken. Dan schaven we er samen aan tot het een goed nummer is. Joost heeft bijvoorbeeld de neiging om in een razendsnel tempo allerlei akkoorden achter elkaar te plannen. Daar kappen wij de helft van af om het langzamer te maken."

"Ja en ik heb juist de neiging om het te simpel te houden", vult Michiel aan. "Dan komen jullie weer met gave toevoegingen."

Bucking

De nummers op het debuut zijn al in augustus 2013 opgenomen. Door een combinatie van menselijke traagheid en domme pech heeft het meer dan een jaar geduurd voor de plaat uitkomt. Er waren problemen met de hoes, drukker, platenmaatschappij en het vervoer. Pas afgelopen mei vonden ze de juiste partij die hun LP kon uitbrengen: Off Label Records, een platenmaatschappij uit Duitsland.

Ondanks de vertraging zijn de muzikanten erg trots. Michiel vindt dat de muziek er goed op staat: "De zanger zingt niet mee met de slaggitaar, zoals bij The Ramones. Hoewel dat een goede band is, is het verfrissend dat er iemand iets anders doet. Alle tonen lopen bij ons lekker door elkaar."

Het debuut Bucking is in twee dagen opgenomen op een traditionele 2 inch tape-recorder, waarbij alle instrumenten in één keer ingespeeld worden. "Als er iets fout gaat, moet je de tape terugspoelen en opnieuw beginnen. Maar zo krijg je wel een goede Amerikaanse sound", zegt Michiel.

Het album komt er in de vorm van een LP. "Het heeft de beste geluidskwaliteit: alsof een band bij je in de huiskamer staat te spelen. En je hebt door de artwork een mooi product in handen", legt Harry uit.

Michiel vult hem aan: "Een plaat heeft een meerwaarde. Ik kocht mijn eerste plaat van Neill Young toen ik acht was, en die doet het nu nog steeds. Het klinkt ook mooier. Een cd had alleen als meerwaarde dat je muziek kon opslaan, maar dat kan nu ook digitaal. En als je een cd verkeerd opbergt, doet ie het meteen niet meer." 

Drol

Ondertussen heeft het drietal al een hoop nieuwe nummers geschreven. Er is zelfs genoeg voor een tweede album. Maar daar konden ze nog niets mee doen, want eerst moest Bucking uitkomen. Daardoor stonden de muzikanten in een soort pauze-stand.

Nu het album wordt uitgebracht is de opluchting groot. "Het was wel een zwaar jaar, waarin je af en toe wel aan jezelf gaat twijfelen. Het voelt alsof we na een hele tijd weer een drol kunnen leggen: dat is dat. We kunnen nu weer gaan eten", grinnikt Michiel.

Tijdens hun tour door Nederland, Duitsland en België spelen ze niet alleen de muziek van hun debuut. "De oude nummers zijn al wel wat ingesleten, dus we combineren het op verantwoorde wijze met nieuwere muziek."

Plezier bij het spelen staat tenslotte bovenaan, benadrukt Joost: "We hoeven er niet rijk van te worden, dat is niet belangrijk. Zolang er maar lol is, en we in veel verschillende steden kunnen gaan spelen om andere mensen te ontmoeten."

Reverse Cowgirls staat vrijdag 12 september in het voorprogramma van Daniel Romano in Vera, voor de LP-presentatie van 'Bucking'. Daarna begint de band aan een tour door Nederland, België en Duitsland.